Τίτλος: Ένας ξαφνικός θάνατος
Πρωτότυπος τίτλος: The Casual Vacancy
Συγγραφέας: Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (J. K. Rowling)
Γλώσσα: Αγγλικά
Μετάφραση: Έφη Τσιρώνη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Έτος έκδοσης: 2012
Αριθμός σελίδων:593
ISBN: 978-618-01-0032-7
Το μυθιστόρημα που όλοι οι Χαριποτεροκολλημένοι περιμέναμε με αγωνία (και ευχόμασταν να μας κάνει έκπληξη η Ρόουλινγκ και να είναι κάτι με μάγους και αυτό
) έχει να κάνει με μια μικρή πόλη το Παγκφορντ και έναν ξαφνικό θάνατο.Τον θάνατο του Μπάρι Φερμπάδερ που αφήνει άδεια μια θέση στο Ενοριακό συμβούλιο του Πάγκφορντ. Ένα ειδυλλιακό μέρος , με μια πλακόστρωτη πλατειούλα και ένα αρχαίο αββαείο , με λίγα λόγια ένα κλασικό αγγλικό τοπίο που μοιάζει όλα να κυλούν ήρεμα με τους λίγους κατοίκους του. Όμως κρύβονται πολλά από πίσω ,όχι φίλοι μου δεν πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα, αν και ο τίτλος του θα ήταν ιδανικός. Η υπόθεση έχει να κάνει με τους κατοίκους της μικρής αυτής πόλης , πόσο επηρεάστηκαν , ο καθένας για δικούς του λόγους, από τον θάνατο του Μπάρι .Ναρκωτικά,σεξ,βία ,ψυχολογικά αδιέξοδα... Πράγματα που σίγουρα δεν περιμέναμε να διαβάσουμε απο την συγκεκριμένη συγγραφέα και που προσωπικά εγώ νομίζω τα έγγραψε όλα με άψογο τρόπο και μας απέδειξε ότι μπορεί να γράψει και κάτι διαφορετικό.Μη κοιτάτε το κείμενο που ακολουθεί που είναι τόσο μεγάλο, δεν αποκαλύπτω τίποτα που χρειάζεται πλοκή και θα σας χαλάσει την ανάγνωση.Παρόλα αυτά αν δεν θέλετε να ξέρετε πολλά πολλά για την υπόθεση και αν έχετε σκοπό να το διαβάσετε σταματήστε εδώ την ανάγνωση σας στο κείμενο μου.
Δεν μπορώ να πω πως κύλησε σαν νεράκι αυτό το βιβλίο για μένα ούτε περίμενα πως και πως να έρθει η ώρα να διαβάσω και αυτό γιατί ήταν κάπως βαριά η υπόθεση.(χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μου άρεσε σαν βιβλιο) Μπορεί όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου να είχαν άσχημα χαρακτηριστικά , και σαν προσωπικότητες αλλά και εμφανισιακά ελάχιστους τους παρουσίασε ως ωραίους.Αυτό εμένα με έκανε να δω σαν κανονικούς ανθρώπους με αδυναμίες και ατέλειες όλους τους χαρακτήρες του βιβλίου . Γονείς που έχουν προβλήματα με τα παιδιά τους που είναι σε εφηβική ηλικία , που κάνουν λάθη στον τρόπο που τα μεγαλώνουν, έφηβους που το μυαλό τους είναι στο τσιγάρο και στο σεξ, λεκτική βία ανάμεσα σε εφήβους , πόσο σημαντική είναι η ψυχολογία ενός παιδιού και τι μπορεί να κάνει όταν φτάσει στα όρια του, σεξουαλική βία, ναρκωτικά... Όλα τα προβλήματα που δυστυχώς πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας αντιμετωπίζουν. Εντύπωση μου έκανε η ιστορία της Τέρι, μιας μητέρας τεσσάρων παιδιών, που κάνει χρήση ναρκωτικών και κάποιες φορές καταλήγει στην πορνεία για να μπορέσει να πάρει τη δόση της.Τα δύο από τα τέσσερα παιδιά της της τα έχουν πάρει γιατί κρίθηκε ακατάλληλη ως μητέρα και έχει μείνει με την έφηβη κόρη της και με τον τετράχρονο γιο της .Παρόλα αυτά η δίψα της για ναρκωτικά αλλά και τα πολύ δύσκολα παιδικά της χρόνια δεν την έκαναν να βάλει μυαλό και να μεγαλώσει τα παιδιά της σωστά, αντίθετα τα έχει αφήσει στη μοίρα τους. Αγαπημένος μου χαρακτήρας η κόρη της Τέρι , η Κρίσταλ φαινομενικά είναι η εύκολη του σχολείου , καπνίζει , βρίζει και γενικά κάνει πράγματα που όλα τα παιδιά των δήθεν καλών οικογενειών δεν κάνουν όμως σαν άνθρωπος έχει φοβερά χαρακτηριστικά που δεν θα σας τα πω για να διαβάσετε το βιβλίο
. Δεύτερος αγαπημένος μου χαρακτήρας η Σουκβινταρ , ένα κορίτσι που αντιμετωπίζει καθημερινά ένα συμμαθητή της που της κάνει πόλεμο με τις λέξεις , αδέλφια που πάντα όλα τα κάνουν καλύτερα απο εκείνη και μια μάνα που μόνο άσχημα πράγματα βλέπει σε αυτήν. Το αδιέξοδο της με προβλημάτισε πολύ για το θέμα της λεκτικής βίας στα σχολεία και πόσο επηρεάζουν ένα παιδί.Επίσης για ακόμη μια φορά κατέληξα στο συμπέρασμα πως ένας γονιός πρέπει να είναι πάντα εκεί και να προσπαθεί να είναι όσο είναι δυνατόν πιο κοντά στο παιδί του.Πάντως δεν πρόκειται για μια ιστορία με αρχή και τέλος , απλά για μια σειρά γεγονότων .
Eίχα πολύ μεγάλες προσδοκίες για το βιβλίο και το περίμενα με περισσότερη αγωνία , η υπόθεση πολύ καλή αλλά ας ψάχναμε τουλάχιστον τον δολοφόνο του Φερμπάδερ
Βασικά σίγουρα νόμιζα πως μέσα σε όλα ήταν και μυστηρίου... Τέσπα το τέλος πάντως ήταν μια μεγάλη ανατροπή και πραγματικά έκανε το στομάχι μου κόμπο και ήθελα να κλάψω:λυγμ:...Δεν το περίμενα με τίποτα αυτό που έγινε ....Έχω να πω πως θέλω να διαβάσω ξανά Ρόουλινγκ σε κάτι τέτοιο απλά θα μου άρεσε περισσότερο να έχει και αγωνία μέσα, να γυρνάω τις σελίδες αχόρταγα
Αυτά από μένα τα υπόλοιπα ίσως έρθουν με τη συζήτηση , αν το διάβασε και κανένας άλλος εκτός απο την Αλίκη δηλαδή γιατί το βλέπω πως μόνες μας θα μιλάμε εδώ
))
Last edited:
(αν και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε μάλλον να την αναλάβει το HBO)
Πέρα από την πλάκα, όλοι οι κάτοικοι του Πάγκφορντ είχαν να θυμούνται τα καλύτερα για τον Μπάρι, νομίζω ότι ήταν καλός χαρακτήρας.