"στις μία" ή "στην μία" ;

[ΠολυξένηΧ]

Ακουσα χθες την τηλεοραση να λενε : τριαντα ενας ποντοι. Δεν το ειχα ξανακουσει, εγω παντα τριαντα ενα λεω. Ποιο ειναι το σωστο;

Και το αλλο με την ωρα : στις μια η ωρα, λεω εγω και μου βρισκουν δυο λαθη.
ι) στην μια (απο κει και περα λενε βαζουμε στις δυο τρεις κτλ)
ιι) αυτο το :η, ποσο σωστο ειναι;

 

[Λορένα]

αυτο με την ωρα, ειναι : στην μια (αλλα και εγω το κανω παντα λαθος )

 

[Αμοντιλιάδο]

Τριάντα ένας πόντοι είναι το σωστό,πώς να πεις "τριάντα ένα πόντοι μπήκαν σε ένα ημίχρονο"...?

Στις μία,πάλι,είναι πολύ συχνό λάθος. Στη μία είναι το σωστό,αν και έχω την άποψη ότι στις μία μπορεί να ειπωθεί αν αναφέρεσαι στην ώρα μετά το μεσημέρι, όπου κανονικά είναι 13:00....

 

[Φαροφύλακας]

Πολυξένη, να τα πιάσουμε ένα-ένα.

Η ιδέα είναι πως το αριθμητικό ταιριάζει με το γένος τού ουσιαστικού, εφόσον τουλάχιστον γίνεται. Έτσι το ένας, ταιριάζει με το πόντος, μονάχα που ίσως ακούγεται κάπως παράξενα δίπλα στον πληθυντικό πόντοι, αλλά θυμίσου πως δεν είναι ένας αλλά τριάντα ένας πόντοι ακριβώς όπως θα έλεγες πως έστειλες π.χ. τριάντα μία επιστολές και όχι τριάντα ένα(!) επιστολές. Άρα, το σωστό είναι τριαντα ένας πόντοι!

Το στις μία δεν είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, λάθος. Παρότι το στην μία είναι σίγουρα σωστό, συχνά λέμε στις μία κατ' αναλογία προς όλα τα άλλα σημεία τού ρολογιού. Πρέπει δηλ. να το αντιληφθούμε σαν ένα παγιωμένο τρόπο για να εισάγεις τον αριθμό τής ώρας και έτσι δεν είναι πραγματικά λάθος.

Όσον αφορά το τελευταίο σκέλος τής ερώτησής σου, και αν το καταλαβαίνω καλά, το ν στο στην μία, είναι κατά την άποψή μου μια χαρά. Η Γραμματική μάς έλεγε πως δεν βάζουμε ν στις αντωνυμίες τον/την πριν από εξακολουθητικά σύμφωνα αλλά, όπως σημείωσε κι ο Δρ. Μωσέ, ήδη γίνεται μια στροφή τής Γραμματικής σε αυτό το σημείο, τουλάχιστον ως προς την αρσενική αντωνυμία τον.

Το επιχείρημα πως δεν το προφέρουμε είναι ούτως ή άλλως κάπως σαθρό. Γενικώς στα Ελληνικά δεν γράφουμε ακριβώς αυτά πού προφέρουμε. Π.χ. προφέρουμε ζμήνος και γράφουμε σμήνος ή προφέρουμε το γκόσμο και γράφουμε τον κόσμο.

 

[Πολυξενη]

Πολυξένη, να τα πιάσουμε ένα-ένα.

. Γενικώς στα Ελληνικά δεν γράφουμε ακριβώς αυτά πού προφέρουμε. Π.χ. προφέρουμε ζμήνος και γράφουμε σμήνος ή προφέρουμε το γκόσμο και γράφουμε τον κόσμο.

Μονο στα ελληνικα το κανουμε αυτο;

 

[Φαροφύλακας]

Κάθε άλλο, στα Ελληνικά είμαστε σχετικά καλά. Κατά κύριο λόγο αυτό που λέμε είναι κοντά σε αυτό που γράφουμε (παρά την ορθογραφική ποικιλία και τα πολλά ι κτλ.)

Νομίζω πως η κατεξοχήν γλώσσα που άλλα γράφεις κι άλλα προφέρεις είναι τα Αγγλικά. Η Οκτάνα μού περιέγραφε πως ένας μαθητής της βγήκε από εξετάσεις στα Αγγλικά και ήταν αγανακτισμένος γιατί το κείμενο, στο οποίο εξετάστηκε, περιέγραφε κάποιον που είχε συνεχώς ντουμπτς κι αυτός δεν ήξερε τί σήμαινε η λέξη: "Όλο για ντουμπτς μιλούσε, κυρία! Τί ειναι αυτά τα ντουμπτς;!" Και φυσικά ήταν όχι ντουμπτς αλλά ντάουτς, doubts δηλ. αμφιβολίες. Αν θυμάμαι καλά δε,το σύμπλεγμα ough μπορείς να το πετύχεις να έχει πάνω από πέντε διαφορετικές φωνητικές αξίες.

Όμως και τα Γαλλικά έχουν αντίστοιχο μεγάλο θέμα. Γράφεις π.χ. Jaques και προφέρεις... Ζακ! πάει η μισή λέξη.

Ο λόγος για όλα αυτά είναι πως η ορθογραφία, δηλ. ο τρόπος αποτύπωσης τής λέξης στο χαρτί, αλλάζει πιο συντηρητικά από ότι η προφορά.

 

[Λορένα]

Ο λόγος για όλα αυτά είναι πως η ορθογραφία, δηλ. ο τρόπος αποτύπωσης τής λέξης στο χαρτί, αλλάζει πιο συντηρητικά από ότι η προφορά.

Δηλ Φαρε, εννοεις πως μια μερα θα γραφουμε τις λεξεις οπως προφερονται;

χωργιο πχ και ολα τα παραπανω που εγραψες;

 

[Φαροφύλακας]

Αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς. Ποιος μπορεί να ξέρει αν σε κάποιο μακρινό μέλλον δεν μεταβούμε σε μια καθαρά φωνητική ορθογραφία; Για εμένα μια πιθανότερη και κοντυνότερη αλλαγή θα ήταν μια ενδεχόμενη μετάβαση στο λατινικό αλφάβητο. Ήδη είναι κάτι που συμβαίνει ιδιαίτερα εκτεταμένα στην πράξη.

 

[Αμοντιλιάδο]

Πραγματικά,δεν υπάρχει θέμα αν συγκρίνουμε τις γλώσσες. Τον τελευταίο καιρό που το συνειδητοποίησα σχεδόν συγκλονίστηκα: στην ελληνική ό,τι βλέπεις διαβάζεις!!Φάρε, οι περιπτώσεις που αναφέρεις είναι εξαιρετικά λίγες και ασήμαντες, θα έλεγα...ένα γράμμα το πολύ. Στα αγγλικά και τα γαλλικά σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει συμφωνία, οπότε στις άγνωστες και καινούριες λέξεις....τρέχ γύρευε πώς προφέρονται!!Και ύστερα σού λένε ότι έχουμε δύσκολη γλώσσα!

 

[Φαροφύλακας]

έτσι ακριβώς. Και κάποιες αγγλικές λέξεις που τις πρωτοσυνάντησα γραπτές, για καιρό τις πρόφερα λάθος μέχρι να τύχει να τις ακούσω, όπως το ado που στην αρχή το πρόφερα άντοου ενώ τελικά είναι αντού.

Αντίστροφα, καμιά φορά οι αγγλομαθείς έχουμε την τάση για "υπερδιόρθωση" κι έτσι το κομμάτι Echoes των Πινκ Φλόιντ το πρόφερα για καιρό Ήκοουζ για ν' ακούσω τελικά μια φορά σε μια παλιά καλή συναυλία τον Γκίλμουρ να λέει στο μικρόφωνο πως το επόμενο κομμάτι είναι το Έκοουζ.*

* Εννοείται πως το τελευταίο σχόλιό μου δεν είναι παρά μια πρόφαση για να παίξει το τζουκ-μποξ.