Ψιλή κουβέντα για βιβλία κ.τ.λ.
- Thread starter Αντέρωτας
- Start date
Για μένα ειναι πάντα δύσκολο να στέκομαι -a priori- απολύτα και αυστηρά αντικειμενικη σε κείμενα όπως του Στάινερ, του Έκο, του Κούντερα και του Ζεμπαλντ (αν μιλήσουμε για στοχασμό και σκέψη). Απο τη μια πρόκεται για λόγο που ουσιαστικά με έχει μεγαλώσει (οι πρώτοι τρεις). Απο την αλλη όμως, επανερχόμενη αρκετες φορές στα κείμενά τους, σε διάφορες ηλικίες και φάσεις της
) με το έργο τους, προσπαθω να ειμαι κριτική μαζί του, a posteriori (σ' εχω ή σε εχασα; ).Μετα απο αυτόν τον συντομο και συγκεκριμένο πρόλογο, θελω να πω το εξης:
Απομονώνω αυτά που θα μπορουσα να ειχα γραψει κι εγώ (με καλυτερα γράμματα, βέβαια
).Θα σταθώ, όμως, στο εξής @Νικόλας Δε Κιντ, κρίνοντας εξ ιδίων προφανώς. Διαβαζω/-εις/-ει κάποιος μια φράση ή μια σελίδα απο κάτι, εν προκειμένω, τον Στάινερ, και αυτό που διαβάζω, μου κλωτσάει και με ενοχλεί. Με εντυπωσιάζει ότι δύσκολα ρωτάει κανεις «γιατί το γραφει αυτό; Πώς τεκμηριώνεται;». Αν το ρωτουσα, βεβαια, και διαβαζα προσεκτικότερα, το ερώτημα θα ειχε απαντηθει και η διαφωνία πια θα μετατοπιζοταν στα επιχειρηματα, στα συμπεράσματα και στην επ’ αυτών επαφή με τα δικά μου και όχι σε απλοϊκές διαπιστώσεις επιπέδου "I don’t Know, therefore god".
(Μπορείς να κάνεις και την ιδια αναγωγη και στην πραγματική ζωή, σε συζήτηση με πολύ οικειους ανθρώπους, που μπορει να καταλήξουν σε εντονη διαφωνία ή γενικευμένη σύρραξη)
Στην αρχή με μπέρδεψες λίγο αλλά νομίζω πλέον ότι κατάλαβα τις λες.
Καταρχήν την εποχή που εγώ διάβαζα Λούκυ Λουκ και Μάρβελ εσύ διάβαζες Στάινερ και Κούντερα!
Η επιχειρηματολογία είναι πολύ πιο δύσκολη από τους αφορισμούς και τις απολυτότητες.
Δεν ξέρω αν τα δεύτερα τα ευνοούν πλέον και τα μέσα διαδικτύωσης όπου ο καθένας αμολάει μια κοτσάνα και είναι φυσικό γραπτώς και εξ αποστάσεως να μην είναι εύκολη μια γόνιμη αντιπαράθεση, οπότε μοιραία μένει "σε κοινή θέα" η κοτσάνα.
Επίσης μπορείς να δεις παλιές εκπομπές στην τηλεόραση και να συγκρίνεις τον τρόπο που γινόταν ο διάλογος και η όποια αντιπαράθεση με τις εκπομπές τις τελευταίας δεκαετίας, όπου επικρατεί χάος και ακούγονται ταυτόχρονα παράλληλοι μονόλογοι.
(αν ξέφυγα μου το λες!!)
Οπότε όπου υπάρχει ένταση και έντονες διαφωνίες, νομίζω πως κάποιος από τους συνομιλητές δεν έχει - δεν θέλησε - να ακούσει τα επιχειρήματα του άλλου.
Ειδικά σε περιπτώσεις όπου ο ένας είναι επιπέδου Στάινερ.
Καταρχήν την εποχή που εγώ διάβαζα Λούκυ Λουκ και Μάρβελ εσύ διάβαζες Στάινερ και Κούντερα!
Η επιχειρηματολογία είναι πολύ πιο δύσκολη από τους αφορισμούς και τις απολυτότητες.
Δεν ξέρω αν τα δεύτερα τα ευνοούν πλέον και τα μέσα διαδικτύωσης όπου ο καθένας αμολάει μια κοτσάνα και είναι φυσικό γραπτώς και εξ αποστάσεως να μην είναι εύκολη μια γόνιμη αντιπαράθεση, οπότε μοιραία μένει "σε κοινή θέα" η κοτσάνα.
Επίσης μπορείς να δεις παλιές εκπομπές στην τηλεόραση και να συγκρίνεις τον τρόπο που γινόταν ο διάλογος και η όποια αντιπαράθεση με τις εκπομπές τις τελευταίας δεκαετίας, όπου επικρατεί χάος και ακούγονται ταυτόχρονα παράλληλοι μονόλογοι.
(αν ξέφυγα μου το λες!!)
Οπότε όπου υπάρχει ένταση και έντονες διαφωνίες, νομίζω πως κάποιος από τους συνομιλητές δεν έχει - δεν θέλησε - να ακούσει τα επιχειρήματα του άλλου.
Ειδικά σε περιπτώσεις όπου ο ένας είναι επιπέδου Στάινερ.
Δεν εννοούσα αυτό που κατάλαβες, αλλα δικαίως κατάλαβες αυτο που κατάλαβες.Καταρχήν την εποχή που εγώ διάβαζα Λούκυ Λουκ και Μάρβελ εσύ διάβαζες Στάινερ και Κούντερα!
να υποθεσω πως δεν ειναι το εγκλημα και τιμωρια...
Ο Salvatore (και η Weis) είναι ο πιο γνωστός, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αλλά δε ξέρω αν είναι καλός.
Γενικότερα από Forgotten Realms δεν έχω διαβάσει τίποτα -παρόλο που έχω κάποια audiobooks/ebooks-
γιατί όλα μου φαίνονται πάνω κάτω ίδια.
Συγνώμη που δεν μπορώ να σε βοηθήσω...
Αν θυμάμαι καλά ο @Πράκτωρ ΔΔ έχει διαβάσει κάποια από τη σειρά.
Αν μπορεί να μας φωτίσει...
Γενικότερα από Forgotten Realms δεν έχω διαβάσει τίποτα -παρόλο που έχω κάποια audiobooks/ebooks-
γιατί όλα μου φαίνονται πάνω κάτω ίδια.
Συγνώμη που δεν μπορώ να σε βοηθήσω...
Αν θυμάμαι καλά ο @Πράκτωρ ΔΔ έχει διαβάσει κάποια από τη σειρά.
Αν μπορεί να μας φωτίσει...
Ο Σαλβατόρες γράφει βιβλία σαν κονσέρβες με το κιλό, από την άποψη ότι είναι τίμιες σούπες που κρατάν την γραμμή της εκάστοτε D&D έκδοσης. Έτσι έχουν ένα ελάχιστο στάνταρτ (το οποίο όμως αλλάζει με τα χρόνια).
Δίχως πολύ φαντασία (χεχ), αλλά περνάει η ώρα. Κάτι σαν ΒΙΠΕΡ του φανταστικού.
Εάν ο σκοπός είναι μυαλό στο ρελαντί και κάτι ανάλαφρο για ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, βιβλία για τον Drizzt είναι ότι πρέπει.
Αλλά σε μικρές δόσεις, διότι πολύ κάνει κακό. Όπως σωστά γράφει η @Διχασμένη το τζάνκ φούντ θέλει ρέγουλα.
Επίσης η πλοκή είναι δεύτερη, συνήθως βασίζεται στις μάχες (οι οποίες είναι copy paste σε πολλά σημεία).
BTW: Έχω διαβάσει καμία ντουζίνα από τα βιβλία του, τα περισσότερα του Δριτζζζ και σε ένα χρόνο, ήταν ότι πρέπει για τα θαλαμοφυλίκια στο στρατό.
Δίχως πολύ φαντασία (χεχ), αλλά περνάει η ώρα. Κάτι σαν ΒΙΠΕΡ του φανταστικού.
Εάν ο σκοπός είναι μυαλό στο ρελαντί και κάτι ανάλαφρο για ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, βιβλία για τον Drizzt είναι ότι πρέπει.
Αλλά σε μικρές δόσεις, διότι πολύ κάνει κακό. Όπως σωστά γράφει η @Διχασμένη το τζάνκ φούντ θέλει ρέγουλα.
Επίσης η πλοκή είναι δεύτερη, συνήθως βασίζεται στις μάχες (οι οποίες είναι copy paste σε πολλά σημεία).
BTW: Έχω διαβάσει καμία ντουζίνα από τα βιβλία του, τα περισσότερα του Δριτζζζ και σε ένα χρόνο, ήταν ότι πρέπει για τα θαλαμοφυλίκια στο στρατό.
Βιβλιοπωλείο Πάργα
Ρομαντζο με εξωγήινους...
