Χάινριχ Μπελ (Heinrich Theodor Boll): "Οι Απόψεις ενός κλόουν"

[Νικόλας Δε Κιντ]

Εγώ πάλι δεν βρήκα καμια ομοιότητα μεταξύ ενός νεανικού μάλλον ξεπερασμένου βιβλίου με ένα λογοτεχνικό διαχρονικό διαμάντι...

Επίσης ο χαρακτήρας του Μπελ (ο κλόουν) γνωρίζει τι πραγματικά του φταίει σε αντίθεση με τον Χόλντεν που απλά είναι οργισμένος...

 

[Βιβλιόφιλος]

Φίλε Νικόλα πραγματικά σέβομαι την άποψή σου για το συγκεκριμένο βιβλίο. Καταλαβαίνω οτι κατά την προσωπική σου άποψη περνά κάποια μηνύματα.Απλά το θέμα είναι οτι σε μένα δεν άρεσε. Και για να το θέσω πιο απλά δε μου αρέσουν οι άνθρωποι που τρώγονται με τα ρούχα τους όπως κατά τη γνώμη μου έκανε ο Μπελ. Δε συννενοήθηκε με κανένα απολύτως άτομο από την αρχή μέχρι και το τέλος του βιβλίου. Και ούτε είχε κάποια ιδιαίτερη πλοκή, το όλο θέμα ήταν γιατί τον άφησε η Μαρία. Αλλά όπως σου είπα ο καθένας έχει τη δική του άποψη και ερμηνεύει τα πράγματα διαφορετικά. Φιλικά πάντα

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Να φανταστώ πως ούτε ο Φύλακας σου άρεσε μιας και συγκρίνεις τα 2 βιβλία...)

Πάντως ο έρωτας του Χανς με την Μαρία είναι το πρώτο επίπεδο του βιβλίου... Σε δεύτερο επίπεδο μιλάει για τον φασισμό, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την υποκρισία του κλήρου, κλπ...

Το βιβλίο ειναι ψυχογραφικό και εμπεριέχει ένα υπαρξιακό δράμα. Συνήθως σε τέτοια βιβλία δεν υπάρχει ιδιαίτερη πλοκή. Ως εκ τούτου δεν είναι αυτό το δυνατό του σημείο!!!

 

[Βιβλιόφιλος]

Κοίτα, είμαι νέος ως αναγνώστης και σε καμία περίπτωση δε διεκδικώ δάφνες κριτικού βιβλίων. Πάντως αν θες τη γνώμη μου για το φύλακα και μιας και το είπες ξεπερασμένο και σε αυτό έχω αντίθετη άποψη. Σε πολλά σημεία μέσα στο έργο φαίνεται η καλή καρδιά του Χόλντεν και πως παρόλο που τα βάζει με όλους (πράγμα πολύ φυσιολογικό για την εφηβεία) περνά πολλά μηνύματα.

Spoiler

Μόνο να σου θυμίσω πως σε κάποια φάση τον κλέβει άδικα και τον ξυλοκοπά ένας νταβατζής. το βιβλίο τελειώνει λέγοντας πως δεν μπορεί να κρατήσει κακία σε κανέναν, ούτε καν σε αυτόν. Τώρα αν ένα τέτοιο βιβλίο για τη νεολαία εσύ το θεωρείς ξεπερασμένο και χωρίς μηνύματα οκ.

 

[Ίζι]

Όχι και ξεπερασμένος ο Φύλακας Εδώ μόνο (εννοώ στην Ελλάδα, πόσο μάλλον στις ΗΠΑ) είμαστε ακόμα πολλοί φίλοι του Χόλντεν. Νεανικό ναι... για νέους κάθε ηλικίας.

 

[Τζόνκαν]

Καλό βιβλίο ,αλλά υπερτιμημένο .Σε σχέση με τα άλλα βιβλία του Μπελλ -έχω διαβάσει τέσσερα ,πέντε- όπως Η χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ ,η συλλογή διηγημάτων του Ο χλωμός σκύλος ,Ο άγγελος σιωπούσε ,Το τέλος ενός υπηρεσιακού ταξιδιού ,και φυσικά ο Κλόουν ,θεωρώ ότι Το τέλος ενός υπηρεσιακού ταξιδιού είναι σκάλες ανώτερο .Έχει μια υπόγεια ειρωνεία που διατρέχει όλο το έργο και κλείνει με σαρκασμό το μάτι στον αναγνώστη .Φυσικά το κορυφαίο του είναι το Ομαδικό πορτραίτο με μια κυρία ,που βρίσκεται σε αναμονή για ανάγνωση .

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Υπερτιμημένο σε σχέση με τι;;; Εμένα μια χαρά μου φαίνεται!!

Αντιθέτως η τιμή της Κατερίνας Μπλουμ μου φάνηκε αφελές...
Τέλος απ΄ οτι κατάλαβα θεωρείς κορυφαίο του Μπελ ένα βιβλίο που δεν το έχεις διαβάσει;;;

 

[Τζόνκαν]

Χα χα ...έχεις δίκιο .Όταν λέω υπερτιμημένο εννοώ πιο γνωστό στο κοινό.Το ομαδικό πορτραίτο ....το είχα ξεκινήσει τότε που εκδόθηκε από γράμματα σε μετάφραση του Λάμψα ,δεν μου άρεσε και το άφησα .Του έριξα μια πρώτη ματιά τώρα που εκδόθηκε από Πόλις ,θέλεις η αναγνωστική ωρίμανση ,θέλεις η καλή μετάφραση ,θεωρώ ότι είναι το καλύτερο του .Πυκνό και σαρκαστικό ,αντί να καταγγέλλει την υποκρισία της μεταπολεμικής Γερμανίας ,την σαρκάζει και την ειρωνεύεται αποκαλύπτοντας την σε μεγαλύτερο βαθμό από πριν .Η Χαμένη τιμή ....πάλι γράφτηκε για να αναδείξει το ρόλο των εφημερίδων και των δημοσιογράφων ,σε μια εποχή που η Δυτική Γερμανία ταλανιζόταν από την τρομοκρατία ,αλλά και να αναδείξει τον τρόπο κατασκευής των ενόχων .Υπάρχει και το Μπιλιάρδο στις 9 1/2 ,αλλά περιμένω να βγει σε καλύτερη μετάφραση .Το Ασφυκτική προστασία ,παρ'ότι το έχω δεν το έχω διαβάσει ακόμη .

 

[Τσίου]

Πολλοί δεν μπόρεσαν να συμπαθήσουν τον Χανς και με κάνει να απορώ (με τον εαυτό μου). Τον λάτρεψα. Η Μαρί απ'την άλλη δεν είχε καν την συμπάθειά μου... και επειδή ήταν έτσι όπως ήταν, το βιβλιαράκι μπήκε στο ραφάκι "die-biatch-die"

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Κι εγώ τον συμπάθησα Τσίου!!

Διάβασε και την άποψη της Χήθκλιφ, νομίζω θα σου ταιριάζει!!!

 

[Τσίου]

Αν και η ανάλυσή της μου έφερε δάκρυα στα μάτια απ'την ζήλεια, δυστυχώς δεν του βρήκα κανένα κουσούρι (Συμφωνούμε όμως στις δύο τελ. παραγράφους). Θέλω να διαβάσω και το "Το τρένο ήρθε στην ώρα του".