Υπαρξιακές, αναπάντητες και παντός είδους απορίες

[Έλλη Μ]

Ο Κορτο με προβληματισε και εργαζεται το μυαλο μου ακατάπαυστα [προς τη λαθος κατευθυνση]:

...εγώ βασικά για να κοκορεύομαι διαβάζω...

Ως αγοράκι, δηλαδή, κάνει(ς) τον κόκορα, σωστά;

Δηλαδή, αν θέλω να παραδεχτώ κάτι αντίστοιχο, ως κοριτσάκι (καλά, μεγαλοκοπέλα, μπαααα!!), θα πρέπει να πω: …εγώ βασικά για να κοτευομαι διαβαζω… ;

Κι είναι καλο τώρα αυτό; Ή, είναι ευγενικό να με λέω κότα;!;!;!

Spoiler

 

[Βασίλισσα]

Γιατί δεν έχουμε βρεί μια ελληνική λέξη για το "μπουλινγκ";

 

[Αντέρωτας]

Πως! η επισημη μεταφραση ειναι "εκφοβισμος". Απο παντα ειχαμε λεξεις για αυτο που σημερα λεμε μπουλινγκ παντως (καψονι, καζουρα, νταηλικι, τραμπουκισμος)

 

[Βασίλισσα]

Σωστά Αντέρωπα αλλά γιατί δεν χρησιμοποιούμε την ελληνική λέξη; Επίσης το μπουλινγκ δεν έχει μόνο αυτή την έννοια... έχει και την έννοια και της επίθεσης.

 

[Αντέρωτας]

Εννοεις δεν χρησιμοποιειται η λεξη "εκφοβισμος"; Απο ποιον; Εγω την ακουω συχνα στην τηλεοραση. Ναι εχεις δικιο οτι δεν καλυπτει ολες τις εννοιες του bullying. Το μπουλινγκ ας πουμε συμπεριλαμβανει και την καζουρα, που δεν εχει να κανει με το φοβο.

Σιγουρα εχουμε ανοιξει απο παλια νημα γι ααυτη τη λεη, αν τη βρεις και θελεις, συνεχισε την κουβεντα εκει

 

[Φαροφύλακας]

Πώς εξηγείται ότι Miss Universe βγαίνει κάθε φορά κάποια γήινη;

 

[Στιλλ ιλλ]

Ίσως να είναι αντικειμενικά πιο όμορφες
(είναι μεροληπτική η επιτροπή πιστεύω αφου αποτελείται μονο απο γήινους)

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Αντικειμενικά νομίζω ότι είναι λογικο, αφού διαγωνιζονται μόνο γήινες. Λογικά οι άλλοι πλανήτες θα μποϊκοταρουν τον θεσμό.

 

[Αντέρωτας]

Τελικα που ειναι ακριβως το "οργανο" διαμέσιο που ανακαλυψανε μολις προσφατα στον ανθρωπινο οργανισμο, και πως ειναι; Μου φαινεται οτι ειναι συστημα, οχι οργανο.

 

[Φαροφύλακας]

(φανταστική υπαρξιακή απορία του σκύλου μου)

Γιατί ενώ αυτός διαλέγει πώς θα μοιραστεί η τροφή, εμένα μου δίνει το κρέας κι αυτός τρώει το πορτοκάλι;

(πόσο με αγαπά μέσα στην θεϊκή του ανωτερότητα!)

 

[Αμάντα]

Το επίκεντρο κάθε ανθρώπου είναι ο εαυτός του. Όσο κι αν ισχυρίζονται διάφοροι ότι ''βάζουν τους άλλους πάνω από τον εαυτό τους'' κι ότι ''δεν είναι εγωιστές'', ο εγωισμός είναι στο dna μας. Είναι χαρακτηριστικό του είδους μας, καλώς ή κακώς.
Γίνεται πολύ σαφές όταν φαντάζομαι την κατάσταση στον πλανήτη ύστερα από τον θάνατό μου: ο χρόνος θα συνεχίσει να κυλάει κανονικά. Τίποτε δε θα διαταραχθεί στο σύμπαν. Περίπου το 0,0000001 του πληθυσμού θα ενημερωθεί γι' αυτό το -βασικό, αν μη τι άλλο, για εμένα- γεγονός, αν είναι φυσικός θάνατος κι όχι δολοφονία ή κάτι τέτοιο αξιοσημείωτο. Ακόμη και τότε, όμως, τίποτε δε θα αλλάξει ουσιαστικά. Οι άνθρωποι θα πηγαίνουν στη δουλειά, στο σχολείο, στο αεροδρόμιο, ακόμη κι όταν εγώ δεν θα υπάρχω πια. Μου φαίνεται απολύτως λογικό, αλλά ταυτόχρονα αδιανόητο.

Κάθε άνθρωπος είναι κι ένας πλανήτης, με τα πάντα σε τροχιά γύρω από τον εαυτό του -έτσι το φαντάζεται. Και με το θάνατό του αυτός ο πλανήτης χάνεται.

Η απορία μου έγκειται στο αν νιώθουν κι οι άλλοι έτσι. Η εναλλακτική είναι πως είμαι απλώς ένα εγωιστικό κάθαρμα.
Για να το τσεκάρετε, φανταστείτε μια οποιαδήποτε συνηθισμένη σκηνή της καθημερινότητας, κρατώντας όμως στο μυαλό σας την πληροφορία πως, κατά τη διάρκειά της, δε θα υπάρχετε πια.

 

[Φαροφύλακας]

Παρότι παρακολουθώ τον συλλογισμό σου, με παραξενεύει που πιστεύεις πως όλοι μοιραζόμαστε μια τέτοια αίσθηση.

Για εμένα είναι παντελώς αυτονόητο πως ο κόσμος υπήρχε πριν από εμένα, θα υπάρχει μετά από εμένα, υπάρχει παράλληλα με εμενα κι εγώ του είμαι παντελώς αδιάφορος. Όπως κι αυτός αδιάφορος σε εμένα, σε ένα μεγάλο μέρος.

Δεν έχω κάποιο πρόβλημα να φανταστώ πως π.χ. τα αυτοκίνητα θα συνεχίσουν να τσουλάνε σε μια πόλη απαλλαγμένη από εμένα.

 

[Αμάντα]

Μα ξεκαθάρισα ότι το βρίσκω απολύτως λογικό.
Όπως λέει κι ο Χάρος του Αρκά: στη ζωή υπάρχει μόνο ένα σιγουράκι.

Μάλλον δεν έχω συμφιλιωθεί ακόμη με την ιδέα.

Edit: Προφανώς δεν μπορώ να εκφράσω καθαρά τη σκέψη μου. Δεν έχω κανένα μα κανένα πρόβλημα που ο κόσμος θα αδιαφορήσει για τον θάνατό μου. Απλώς, έχοντας συνηθίσει μία ζωή σε αυτό το σώμα και παρέα με αυτό το μυαλό, με βασική μου ενασχόληση την εξασφάλιση της επιβίωσης και του καλύτερου δυνατού τρόπου ζωής του συγκεκριμένου οργανισμού -όπως την έχουμε όλοι μας- , η ιδέα ότι θα χαθεί κάποια στιγμή τόσο απλά, με εκπλήσσει.

 

[Αντέρωτας]

Εγω παραδοξως νομιζω οτι καταλαβα πουβλεπει το παραδοξο η Αμαντα. Αντι για απαντηση θα πω αυτο

Σε μια σολιψιστικη θεωρηση της πραγματικοτητας, εισαι μια οντοτητα που ονειρευεται, και ο,τι βλεπεις στο συμπαν, ειναι απλα ο,τι οενιρευεσσαι. Ως εκ τουτου, αν πεθανεις/παψεις να οενιρευεσαι, χανεται και το ονειρο, οποτε χανομαστε ολοι, αφου δεν ειμαστε τιποτα παραπανω απο ειδωλα, προβολες του μυαλου σου. Οποτε με αυτη την ενοια ναι, το συμπαν θα παψει να υπαρχει μαζι με σενα

Οποτε προσεχε οπως θα περνας το δρομο σημερα :Ρ

 

[Αμάντα]

Αντέρωτα κάτι παρεμφερές είχα στο μυαλό μου. Το πώς κάθε άνθρωπος είναι ένας πλανήτης κι όλα τα υπόλοιπα γύρω του σε τροχιά. Με το θάνατο της μονάδας, ο εκάστοτε συγκεκριμένος πλανήτης -γιατί κάθε άτομο είναι ένα εντελώς μοναδικό σύνολο εμπειριών, γνώσεων και σκέψεων- χάνεται για πάντα.

Σε καμμία περίπτωση δεν εννοούσα αυτό που πιθανόν κατάλαβε ο Φαροφύλακας: πόσο με πειράζει που δεν θα στενοχωρηθούν πολλοί όταν πεθάνω κι ότι θα ήθελα να είμαι ''ένα ποντικάκι στην κηδεία μου'' για να δω ποιοι οδύρονται και τέτοια. Ίσως όμως φταίω εγώ που δεν περιέγραψα τη σκέψη μου όπως την είχα στο μυαλό μου.

 

[Αντέρωτας]

Δεν απαντα ακριβως στο θεμα που σε απαχολει, αλλα διαβαζα στη βικι μια σειρα παρεμφερων αρθρων:

• solipsism,
• cartesian theatre,
• brain in a vat,
• hard problem of consciousness,
• problem of other minds,
• philosophical zombie,
• qualia (δεν πολυκαταλαβα τι ειναι, αλλα μπορει να βρεις ακρη)

Οσοι εχουν διαβασει Ντενετ (Εγω οχι) θα τα εχουν υποψη ολα αυτα

 

[Ιπποπόταμος]

Τελικα που ειναι ακριβως το "οργανο" διαμέσιο που ανακαλυψανε μολις προσφατα στον ανθρωπινο οργανισμο, και πως ειναι; Μου φαινεται οτι ειναι συστημα, οχι οργανο.

Αν και δεν έχω ψάξει το θέμα σε βάθος, εν ολίγοις και απλουστευμένα....

Το interstitium (ή διαμέσιο, όπως το είδα σε κάποια ελληνικά άρθρα) βρίσκεται σχεδόν σε όλο το σώμα μας.
Δεν ανακαλύφθηκε κανένα νέο όργανο. Ουσιαστικά πρόκειται -προς το παρόν τουλάχιστον- για μια πρόταση αναταξινόμησης. Πολλοί ειδικοί διαφωνούν με τον χαρακτηρισμό του ως όργανο. Ήταν γνωστό οτι υπήρχε, που υπάρχει καθώς και οι βασικές λειτουργίες του.
Ίσως το μόνο που αξίζει να κρατήσει κάνεις από όλο αυτό είναι η χρήση νέων τεχνολογιών που μακροπρόθεσμα θα μας δώσει την δυνατότητα να ανακαλύψουμε εκ νέου το ανθρώπινο σώμα.

 

[Αντέρωτας]

Αυτο που κρατησα εγω ειναι οτι δε θα ηθελα να ημουν δημοσιογραφος. Ακου 'κει "ανακαλυφθηκε νεο οργανο"

 

[Έλλη Μ]

Προσωπικά μου ειναι αδιάφορο.
Στο Public εχω βρει βιβλία που δεν εχω βρει στα βιβλιοπωλεία απ' όπου ψωνιζω συνηθως, κι αυτό το εκτιμω. Μου αρεσει, επίσης, παρα πολύ το τμήμα με τα ξενόγλωσσα και τα κομιξ. Αλλά πάρα πολύ, όμως. Στο τμήμα της λογοτεχνίας, χάνομαι κάπως, μαλλον επειδη δεν εχουν καλή ταξινόμηση (ή εγώ σωστο προσανατολισμό ). Επίσης, δεν εκτιμώ ιδιατερως και τις τιμές τους.

Εγώ να σε ρωτησω κατι άλλο, παντελώς ασχετο με το θεμα μας, τη λεσχη ή γενικα τη ζωή, με το οποίο απορησα πολυ σημερα στη δουλεια:

Ηρθε μια κοπελιτσα συμπαθεστατη με κατι νυχια που εκαναν μπαμ (και στρακες, μη σου πω...): Μακρια, μυτερα, φανταχτερα. Ας βαλω στην ακρη το γουστο και αν μου ήρεσαν. Πηγε η ερμη να γραψει κάτι και επιανε το μολυβι κακην κακώς. Μου θυμισε τον γιο μου, ο οποιος κραδαινει τα μολυβια και τους μαρκαδόρους παλαμιαία και προσπαθω να το φτιαξω. Δηλαδη, πραγματικα, τι και πώς πιανεις με τετοια νυχια;!;!;! Ας απαντησει, οποιος τολμα.

 

[Τσίου]

()
Α, Έλλη έχεις παραξενέψει πάρα πολύ! Καλέ ξέρεις τι βολικό που είναι να καμακώνεις το φαί χωρίς πιρούνι;
Πάντως κι εγώ απορώ πως επιβιώνουν με μυτερά νύχια. Τις προάλλες γδάρθηκα στην πλάτη, και τα δικά μου ειναι τετράγωνα και αντρίκια. Αυτές πως; Στην κάσα της πόρτας ξύνονται;