Το καλύτερο και το χειρότερο βιβλίο που διάβασα τον τελευταίο χρόνο

για να ξέρετε ποια θα ειναι τα καλυτερα βιβλία που θα διαβάσετε εσεις την τρέχουσα χρονια_αν τα βρείτε.
Τα βρήκαμε.

Διαβασα κι ενα καταπληκτικο, ολοφώτεινο κι αισιοδοξο θεατρικο, αλλά ας μην σας καψω τελείως.
Τελείως μας έχεις ήδη κάψει...πες το και τούτο.

Με συγκινεις εσυ. :)
:)

-InEllieWeTrust
Καλώς ξανάρθες :)
 
Τα βρήκαμε.
:καρδούλ:
Τελείως μας έχεις ήδη κάψει...πες το και τούτο.
:καρδούλ:^2
(καρδούλα στο τετράγωνο)
Καλώς ξανάρθες :)
:καρδούλ:^3
(καρδούλα στον κύβο)

Αν εισαι στην Αθηνα, να μιλήσουμε και για θέατρο.:))))
 
Από τα λίγα που διάβασα την χρονιά που μας πέρασε ξεχωρίζω ως αγαπημένα μου τα "Ο κάμπος στις φλόγες" του Χουάν Ρούλφο,
Λοιπόν Πετ, όταν είχα διαβάσει το Πέδρο Πάραμο είχα ενθουσιαστεί.
Δεν πίστευα ότι υπήρχε τέτοιο μαγικό βιβλίο. Κάποια χρόνια αργότερα είχα διαβάσει και τη συλλογή διηγημάτων που αναφέρεις και ενθουσιάστηκα εξίσου. Τώρα που το σκέφτομαι θα ήθελα να ξαναδιαβάσω κάποια διηγήματα διότι τα βιβλία του Ρούλφο, τα 100 χρόνια Μοναξιά τους Μάρκες και οι Μνήμες της Πέτρας της Γκάρο θεωρώ ότι είναι αυτά που καθορίζουν και ορίζουν τον μαγικό ρεαλισμό στη λογοτεχνία.
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Τώρα που το σκέφτομαι θα ήθελα να ξαναδιαβάσω κάποια διηγήματα διότι τα βιβλία του Ρούλφο, τα 100 χρόνια Μοναξιά τους Μάρκες και οι Μνήμες της Πέτρας της Γκάρο θεωρώ ότι είναι αυτά που καθορίζουν και ορίζουν τον μαγικό ρεαλισμό στη λογοτεχνία.
Όπως τα λες είναι Νικόλα κι εγώ θα ήθελα να διαβάσω κάποια στιγμή το Μνήμες της Πέτρας που αναφέρεις μιας και δεν το ήξερα.
 
H χρονιά άνοιξε νομίζω με το Γουέητζερ και κλείνει με τη Φανταστική Νυχτα και νομίζω με ποολλα βιβλια.

Πρώτη φορά ανακαλυπτω τόσους έλληνες συγγραφείς, κατά βάση διηγηματογράφους.
Πρώτη φορά διαβάζω:
  • Τόσα διηγήματα και συλλογές διηγημάτων (συνολικά)
  • Τόσα ελληνικά βιβλία και μάλιστα των τελευταίων 20-25 ετών
  • Τόσα ελληνικά διηγήματα
  • Τόση επιστημονική φαντασία
  • Τοσο ΦανταζιΦάντασιΉπώςΤαΛενΚιολας
  • Τόσο λίγα non fiction
Αφηνοντας εξω τα βιβλια που ξαναδιάβασα φέτος.
Τα καλυτερα μυθιστορήματα που διαβασα φετος είναι:
  • Η Εμμονή (Byatt)
  • Αβυσσος (Yourcenar)
  • Ομπαμπακοακ (Atxaga)
Τα καλυτερα μεταφρασμένα διηγήματα που διάβασα φέτος είναι:
  • Δεν έχω στομα και πρεπει να ουρλιαξω (Ellison)
  • Ο πεντάχρονος Τζεφτη (πάλι Ellison και χαρη στον Νικόλα)
  • Ο θάνατος του κύριου Γκόλουζα (Scepanovic)
Τα καλυτερα ελληνικά διηγήματα (ή συλλογές) που διάβασα φετος είναι:
  • Η Κρυπτη (Γονατας) (στο /για το οποίο απέκτησα μεγαλη αδυναμια)
  • Οι αριθμοι (Αντονας) (στοΝ/για τον οποίο απέκτησα μεγαλη αδυναμια)
  • Το τέλος της μικρής μας πόλης (Χατζής)
Το καλυτερο ανενταχτο βιβλιο που διάβασα φέτος χωρις σαφη ειδολογικο χαρακτήρα και προσανατολισμο (με μεγάλη δυσκολία αν επιλέξω μοναχα ένα) ανηκει στον Δημητρη Καλοκύρη (στον/ για τον οποίο επισης απεκτησα μεγαλη αδυναμια) και πιο συγκεκριμένα στο Μουσείο των Αριθμων (στο/για το οποίο απέκτησα μεγαλη αδυναμια). Σε απόσταση αναπνοής ακολουθει η μοιρα των ζώων (Σ. Ρέγκας)

Τα καλυτερα non fiction που δάβασα φέτος:
  • H Σιωπη των βιβλίων (Steiner)
  • Αχυρενια Σκυλια (Gray)
Τα χειρότερα βιβλια που διάβασα φετος:
  • Ο μανδαρίνος
  • Φλογισμένη Σελήνη
Θα προσεθετα ακομη ένα, αλλά αυτά τα δυο ήταν τόσο όχι καλά, που το άλλο μοιαζει σχεδόν καλό.

:σαςευχαριστώ::σαςευχαριστώ::σαςευχαριστώ::σαςευχαριστώ:
 
Last edited:
H χρονιά κλείνει με τη Φανταστική Νυχτα [...]
Τα καλυτερα μεταφρασμένα διηγήματα που διάβασα φέτος είναι:
  • Δεν έχω στομα και πρεπει να ουρλιαξω (Ellison)
  • Ο πεντάχρονος Τζεφτη (πάλι Ellison και χαρη στον Νικόλα)
  • Ο θάνατος του κύριου Γκόλουζα (Scepanovic)
  • Φανταστική Νυχτα (Ζweig) 31.12.2024
Εχμ, ναι, αυτό δεν το περιμενα, αλλά η Φανταστική Νυχτα ειναι ανελπιστη προσθηκη :ντροπή::ντροπή:, ισως και για αρκετα προσωπικους λόγους.
Δεν φανταζομουν οτι θα μου άρεσε τοσο, ουτε οτι δεν θα ηταν yet another good book by Zweig. Ο,τι καλυτερο εχω διαβασει απο αυτόν, με απόσταση και απο το Γραμμα, και τον Παλαιοβιβλιοπωλη, τη Συλλογη και την Σκακιστική νουβελα.
 
Μεταφρασμένο μυθιστόρημα: "Η χρονιά του θανάτου του Ρικάρντο Ρέις", Σαραμάγκου. Εφάνταστο, φιλοσοφικό, απόλαυσα την κάθε πρόταση, θα ήθελα κάποτε να το ξαναδιαβάσω κρατώντας σημειώσεις.

Μεταφρασμένη συλλογή διηγημάτων: "Το τελευταίο όνειρο", Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο άνθρωπος είναι παραμυθάς!

Σύγχονο Ελληνικό μυθιστόρημα: "Φλόρενς Μπλαντ", του Ανδρέα Νικολακόπουλου. Το πρώτο του μετά από τρεις συλλογές διηγημάτων. Υπέροχη ιστορία, έξω από τα ελληνικά σύνορα, και ο τρόπος γραφής του πάντα μοναδικός και καθηλωτικός.

Κλασσικό Ελληνικό μυθιστόρημα: "Η ζωή εν τάφο" του Μυριβήλη, ότι και να πω θα είναι λίγο.

Επίσης γέλασα πολύ με το διήγημα του Μαρκ Τουέιν "Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας" και βρήκα υπέροχο το "Χρονοκαταφύγιο" του
Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ. Καλή αναγνωστική χρονιά το 2024, χειρότερα δεν είχα!
 
Ενδιαφέρουσα, αν και όχι πολύ παραγωγική (κατάφερα να διαβάσω μόνο 96 βιβλία), ήταν η περσινή αναγνωστική χρονιά.
Αν και δεν έχω το κιτάπι όπου σημειώνω ό,τι διαβάζω, (επειδή το αντικατέστησα το καλοκαίρι με καινούργιο -δεν το πέταξα όμως!!) ξεχώρισα τα παρακάτω:

Στα καλύτερα:
Το μπιλιάρδο στις εννέα και μισή του Μπελ, που θα ήθελα να το πάρω και σε αυτή την έκδοση.
Οι υπέροχοι δακτύλιοι του Κρόνου του Sebald (ευχαριστώ @Έλλη Μ !!).
Το πέταγμα της βασίλισσας του Τομάς Ελόι Μαρτίνες.
Η στιγμή της ελευθερίας (ευχαριστώ @Έλλη Μ !!).
Ο πανέμορφος άνεμος από μακρινές στεριές του Hugo Pratt.
Το χρονοκαταφύγιο.
Το φοβερό The Good People της Kent.
Τα υπέροχα ημερολόγια των άστρων, του Λεμ.
Το Ροσάλντε, του Έσσε.
Ο φοβερός και τρομερός Εκκλησιαστής.

Ενδιαφέρουσες στιγμές: Το Vineland, το Κλάιν και Βάγκνερ του Έσσε, το Fabulous Harbors του Moorcock, το Aurora του Kim Stanley Robinson, το 2666 του Bolaño, το κάτω από το ηφαίστειο του Λόουρυ. Και ο Οδυσσέας, βεβαίως βεβαίως.

Άσχημα/αδιάφορα:
Ο σενιόρ Βίβο, η Αυγή των μάγων, οι Στρατιώτες του Γαλαξία, οι διηγήσεις ενός ονειρευτή, τα 10' και 38'' η αφηγήτρια ταινιών, το βαλς που δεν τελείωσε.

Μεγαααλες απογοητεύσεις: εκεί που ζουν οι τίγρεις, μακριά πορεία.
 
Ενδιαφέρουσα, αν και όχι πολύ παραγωγική (κατάφερα να διαβάσω μόνο 96 βιβλία)
Πω πω... ΜΟΝΟ, λέει... Εγώ που τα ακούω (και μάλιστα σε ταχύτητα 1,5), μετά βίας πέρασα τα 80. :ζντόινγκ:
Τι να πω, εύχομαι η φετινή χρονιά να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα, και ίσως πιο παραγωγική...
 
@Καστάλια μα μεσα στο μυαλο μου εισαι!! Κι εγω που ετυχε να κρατώ λογαριασμο την προηγουμενη χρονια και περιχαρής διαπίστωσα τον αριθμό των βιβλίων που διαβασα, ηρθε το ΜΟΝΟ 96 του @ΜιΛάμπρος μας και με αποδομησε παντελώς.
:))))

@ΜιΛάμπρος μου, σε πειραζω.:παρηγοριά:
 
Το 2024, τα μη μυθοπλαστικά διαβάσματά μου ήταν μάλλον καλύτερα από τα λογοτεχνικά. Έμαθα πολλά, μου άνοιξαν όρεξη για ακόμα περισσότερα, σχετικά ή όχι απαραίτητα τόσο σχετικά με όσα διάβασα, και μετά λύπης διαπιστώνω ότι η λίστα προς ανάγνωση μόνο μεγάλωσε.
Από τα καλύτερα που διάβασα ήταν τα εξής:



Σε γενικές γραμμές δεν είχα πολλά αποτυχημένα - ίσως κάμποσα αδιάφορα, αλλά όχι κάτι σούπερ δραματικό, με εξαίρεση το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Σαλμάν Ρουσντί Knife: Meditations After an Attempted Murder που μου δημιούργησε μια έντονη αντιπάθεια και προς τη γραφή και προς το άτομο. Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω το ότι σε όλη αυτή τη δοκιμασία που πέρασε, του φάνηκε σημαντικό να αναφέρει εκατό φορές ότι του έσκισε το Ralph Lauren κουστούμι του. Έλεος, ρε φίλε, χεστήκαμε, οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας θα είχε βγάλει το καλύτερο βιβλίο της ζωής του απ' αυτήν την εμπειρία, κι εσύ κατάφερες μόνο να δείξεις πόσο εγωπαθής, ψωνάρα και υπερόπτης είσαι. (Φάνηκε πόσο τον αντιπάθησα, ε;)
 
Σε γενικές γραμμές δεν είχα πολλά αποτυχημένα - ίσως κάμποσα αδιάφορα, αλλά όχι κάτι σούπερ δραματικό, με εξαίρεση το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Σαλμάν Ρουσντί Knife: Meditations After an Attempted Murder που μου δημιούργησε μια έντονη αντιπάθεια και προς τη γραφή και προς το άτομο. Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω το ότι σε όλη αυτή τη δοκιμασία που πέρασε, του φάνηκε σημαντικό να αναφέρει εκατό φορές ότι του έσκισε το Ralph Lauren κουστούμι του. Έλεος, ρε φίλε, χεστήκαμε, οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας θα είχε βγάλει το καλύτερο βιβλίο της ζωής του απ' αυτήν την εμπειρία, κι εσύ κατάφερες μόνο να δείξεις πόσο εγωπαθής, ψωνάρα και υπερόπτης είσαι. (Φάνηκε πόσο τον αντιπάθησα, ε;)
Απαπα, κρίμα! Τι αηδιαστική και εγωπαθής συμπεριφορά!:κάτω:
Και μου είχε αρέσει πολύ το μυθιστόρημά του "οι σατανικοί στίχοι". Αλλά και οι συγγραφείς άνθρωποι είναι και έχουν και σκοτεινές πλευρές.
 
Ας πω κι εγώ λίγα λόγια για την βιβλιοχρονιά που μας πέρασε!

Σίγουρα στα πολύ αγαπημένα βιβλία που διάβασα το 2024 και θα ήθελα να ξαναδιαβάσω είναι τα:

- Ο εικονογραφημένος άνθρωπος του αγαπημένου Ρ. Μπράντμπουρι
- Έχω σώας τα φρένας και άλλες ιστορίες του πλέον πολύ αγαπημένου Α. Χιόνη
- Ηλιόπετρα Ο. Παζ, ένα βιβλίο που θα το διαβάζω εσαεί!
- Ο Πολωνός, του Μ. Κούτσι. Ένα βιβλίο που για να το αγαπήσει κανείς πρέπει να δει πέρα από τα στενά όρια της λογοτεχνίας...
- Δεν έχω στόμα και πρέπει να ουρλιάξω του Χ. Έλισον. Μεγάλος συγγραφέας, σκανδαλωδώς παραγνωρισμένος στη χώρα μας.
- Στόμα γεμάτο χώμα, του Μπ. Στεπάνοβιτς (φυσικά χάρις στην @Έλλη Μ )

Βιβλία εκπλήξεις που με ενθουσίασαν!

- Ο Ζωντανός Θρύλος του Ρ. Μάθισον. Περίμενα μια απλή ιστορία βρικολάκων και προέκυψε ένα διαμάντι Φ. Λογοτεχνίας με βαθιούς προβληματισμούς και εξαιρετική πλοκή. Το οποίο αδικείται από την ελεεινή έκδοση και μετάφραση των εκδόσεων ΟΞΥ...
- Περί φυσικής της μελαγχολίας του Γκοσποντίνοφ! Τρομερή εμπειρία η ανάγνωση του! (πάλι χάρη στην @Έλλη Μ
- Ιδε ο άνθρωπος του Μ. Μούρκοκ. Έκπληξη διότι ο συγγραφέας στα φάνταζι του δεν με εντυπωσίασε ποτέ, ενώ σε αυτό το μικρό διήγημα ΕΦ ήταν εξαιρετικός!

Μη λογοτεχνικά διαμάντια!

- 1915: Εθνικός διχασμός Του Γ. Μαυροκορδάτου.
- Η βιολογία της ομοφυλοφιλίας του Z. Μπαλταζάρ. Ό,τι πιο κατατοπιστικό έχω διαβάσει πάνω σε θέματα ομοφυλοφιλίας.
- Καρλ Γιούνγκ: Ο εξερευνητής της ανθρώπινης ψυχής. Η βιογραφία ενός πραγματικού ερευνητή που έσκαψε σε βάθος την ανθρώπινη ψυχή, κατηγορήθηκε, κυνηγήθηκε και εν τέλει καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές του 20ου αιώνα.

Θα έβαζα άνετα και την Τριλογία της Μπουραζοπούλου, ο Δράκος της Πρέσπας, απλά δεν τελείωσα ακόμα το 3ο βιβλίο οπότε δεν ξέρω πως θα το κλείσει. Αν όλα παν καλά😁😁, θα είναι εδώ το 2026!

Απογοητεύσεις...

- Ο Πιανίστος της Ε. Γέλινεκ... Ν έφταιγε η μετάφραση, να έφταιγε ο λόγος της Γέλινεκ δεν ξέρω.. Το βιβλίο δεν διαβάζεται απλά. Η ταινία του Χάνεκε είναι αριστούργημα όμως!
- Η κρύπτη του Ε.Χ. Γονατά. Δεν το κατάλαβα, δε με άγγιξε, δεν πειράζει!
- Ο Φαρφουλάς και άλλα διηγήματα του Δ. Βουτυρά. Αδιάφορα αν και καλογραμμένα διηγήματα... Περίμενα κάτι καλύτερο.
 
- Ο Ζωντανός Θρύλος του Ρ. Μάθισον. Περίμενα μια απλή ιστορία βρικολάκων και προέκυψε ένα διαμάντι Φ. Λογοτεχνίας με βαθιούς προβληματισμούς και εξαιρετική πλοκή. Το οποίο αδικείται από την ελεεινή έκδοση και μετάφραση των εκδόσεων ΟΞΥ...
Οντως δεν ειναι καλό;
Για καποιο λογο, νομιζα οτι το εξωφυλλο με τον Σμιθ ειναι του Καστανιωτη. Προφανως, όχι ε; Και η μεν (με το συμπαθητικο, κλασικο εξώφυλλο) και η δε, ειναι απο το Οξυ;
 
Ω ναι!
Και οι δύο...
Απλά το εξώφυλλο της ταινίας δεν υποφέρεται!
Μου φέρνει στο μυαλό την ηλίθια μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, όπου οι βρικόλακες έγιναν υπερ-ζόμπι και ο πρωταγωνιστής από ψηλό καυκάσιος τεχνίτης, μαύρος, επιστήμονας και ιδιοφυΐα...
 
Top