Τα τρία και μοναδικά βιβλία της ζωής μας

Φ

Φένια

Η ιδέα δόθηκε χθες από τον Φάρο, σε μία συζήτηση περί ανάγνωσης βιβλίων. Ανέφερε τη δήλωση του Μπόρχες, περί συνεχούς επανάγνωσης των ίδιων βιβλίων και εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει να επιλέξουμε τα τρία βιβλία που θα διαβάζουμε από δω και πέρα, συνεχώς, σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Δύσκολη επιλογή!

Μετά από σκέψη, και αν ήταν να αφοσιωθώ σε τρία και μόνο βιβλία για όλη την υπόλοιπη ζωή μου (απίθανο μου φαίνεται), θα επέλεγα τα εξής.

1. Το "Συμπόσιο" του Πλάτωνος. Θεωρώ ότι προσφέρει άφθονο υλικό για φιλοσοφική σκέψη.
2. Τη "Θεωρία της Σχετικότητος" του Αινστάιν. Προσπάθησα δύο φορές να τη διαβάσω και απέτυχα. Ο ίδιος έλεγε ότι υπάρχουν μόνο δύο άνθρωποι στον κόσμο που την έχουν κατανοήσει πραγματικά.
3. Τον "Φάουστ" του Γκαίτε. Καλύπτει όλα τα θέματα- ζωή, θάνατος, έρωτας, μάχη του καλού με το κακό.

Λυπάμαι που αναγκάζομαι να αφήσω απ' έξω τον Σαίξπηρ, αλλά ήρθε τέταρτος.
 
Χ

Χρυσηίδα

Τρία βιβλία είναι λίγα. Καταλαβαίνω τη δήλωση του Μπόρχες, έχω νιώσει κι εγώ την ανάγκη να επιστρέψω σε ένα βιβλίο που διάβασα και να του αφιερωθώ, ειδικά σε εποχές που διαβάζω με γρήγορους ρυθμούς και νιώθω ότι σίγουρα έχασα πράγματα. Αλλά μόνο τρία; Σε μένα, προσωπικά, θα ερχόταν ο κορεσμός γρήγορα.

Λοιπόν, χτες έπαθα το εξής: μου έμεναν οχτώ σελίδες για να τελειώσω τους Δύο Πύργους, το δεύτερο βιβλίο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Το σχέδιο ήταν ότι θα το τέλειωνα τη νύχτα, πριν πάω να κοιμηθώ. Κατά σύμπτωση, βλέπω ότι στις εννιά η ώρα στον Σταρ ξεκίνησε να παίζεται η ταινία! Την είδα, φυσικά, αφού είχα τόσο φρέσκο το βιβλίο και στις διαφημίσεις διάβασα και τις οχτώ σελίδες που μου απόμεναν.

Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι για κάποιον που του αρέσει το είδος, η τριλογία του Άρχοντα άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει το διάβασμα μιας ζωής.

Παρόλα αυτά, εγώ δεν είμαι τόσο του είδους αυτού. Αλλά για να διαλέξω τρία βιβλία δεν μπορώ. Αν μπορούσα, όμως, να διαλέξω τρεις λογοτέχνες, τότε ίσως και να μπορώ πιο εύκολα να αποφασίσω. Τα άπαντα του Σεφέρη, της Γουλφ και του Κούντερα νομίζω ότι θα με γέμιζαν για πολλά, πάρα πολλά χρόνια.
 
Λ

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Ο/Η Χρυσηίδα έγραψε:
Λοιπόν, χτες έπαθα το εξής: μου έμεναν οχτώ σελίδες για να τελειώσω τους Δύο Πύργους, το δεύτερο βιβλίο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Click to expand...
Χρυς, να διαβασεις και το "χομπιτ" αν δεν το εχεις ηδη διαβασει. Ειναι τα νεανικα χρονια του Μπιλμπο Μπαγκινκς και νομιζω αυτη την στιγμη το γυριζουν και σε (πανακριβη) ταινια.

Τωρα για τα τρια βιβλια που πρεπει εφορου ζωης να διαβαζω:

περηφανια και προκαταληψη

Ενα δεντρο μεγαλωνει στο Μπρουκλιν

το τριτο το αφηνω ανοιχτο..
 
Φαροφύλακας

Φαροφύλακας

Υποθετικός Σοφέρ
Προσωπικό λέσχης
Σχετική ανάρτηση εδώ:

Αναπαράγω κι εδώ το σχετικό απόσπασμα από το διήγημα «Η Ουτοπία ενός Κουρασμένου Ανθρώπου», όπως υπάρχει στην ανάρτηση που παραπέμπω (δεν θυμάμαι τίνος είναι η μετάφραση, μπορεί και δική μου).

Σ’ έναν τοίχο είδα ένα ράφι. Άνοιξα ένα βιβλίο στην τύχη· τα γράμματα ήταν καθαρά κι ακατανόητα και γραμμένα στο χέρι. Οι γωνιώδεις γραμμές τους μου θυμίσανε το ρουνικό αλφάβητο που ωστόσο έχει χρησιμοποιηθεί μοναχά σ’ επιγραφές. Σκέφτηκα πως οι άνθρωποι τού μέλλοντος δεν ήταν μοναχά ψηλότεροι αλλά και πιο επιδέξιοι. Ενστικτωδώς κοίταξα τα μακριά και λεπτά δάχτυλα τού άνδρα. Αυτός μου είπε:
— Τώρα θα δεις κάτι που δεν έχεις ξαναδεί.
Μου έδωσε με προσοχή ένα αντίτυπο της Ουτοπίας τού Μουρ, τυπωμένο στην Βασιλεία το έτος 1518, του έλειπαν κάποια φύλλα.
Όχι δίχως κομπασμό απάντησα:
— Είναι ένα τυπωμένο βιβλίο. Στο σπίτι έχω πάνω από δύο χιλιάδες, αν και όχι τόσο παλιά ή τέτοιας μεγάλης αξίας.
Διάβασα φωναχτά τον τίτλο. Ο άλλος γέλασε.
— Κανείς δεν μπορεί να διαβάσει δύο χιλιάδες βιβλία. Στους τέσσερις αιώνες που ζω δεν κατάφερα να διαβάσω πάνω από μισή ντουζίνα. Άλλωστε σημαντικό δεν είναι το διάβασμα αλλά το ξαναδιάβασμα.​
 
Α

Αστρολόγχη

Δύσκολο, μα αν θα έπρεπε να διαλέξω τρία από τα βιβλία τα οποία, όχι απλά μου αρεσαν (τέτοια υπάρχουν πολλά και ίσως τα περισσότερα απο όσα έχω διαβάσει) αλλά πολύ περισσότερο με διαμόρφωσαν σε αυτό που είμαι σήμερα, θα επέλεγα τα παρακάτω:
1) Κομμουνιστικο Μανιφέστο - Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Έγκελς
2) Δεσμώτες - Άγγελος Τερζάκης
3) Το Κόκκινο και το Μαύρο - Σταντάλ
 
Φαίη

Φαίη

Ο/Η Χρυσηίδα έγραψε:
Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι για κάποιον που του αρέσει το είδος, η τριλογία του Άρχοντα άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει το διάβασμα μιας ζωής.
Click to expand...
Αν και δεν είμαι τόσο του είδους αυτού, την τριλογία άνετα θα την επέλεγα για να τη διαβάζω και να τη διαβάζω ξανά. Έχω δει τόσες και τόσες φορές την ταινία χωρίς να κουραστώ, που θεωρώ πως και με τα βιβλία το ίδιο θα μου συνέβαινε.
 
Μ

Μαργαριτα

δυσκολη ερωτηση και ακομα πιο δυσκολο ειναι να απαντησω..γιατι αν απαντησω ουσιαστικα θα βαλω τα αγαπημενα μου...θα πω μονο 2 λοιπον και αργοτερα ισως πω ακομα ενα
1)περηφανια και προκαταληψη
2)τα πουλια πεθαινουν τραγουδωντας
ομως πιστευω η λιστα μου ισως να αλλαξει με τον καιρο...
 
Ν

Νηρηιδα

Κανενα...Μπορω να διαβασω πολλες φορες ενα βιβλιο. Αφηνω να περασει καιρος και μετα μου ερχεται η επιθυμια να το ξαναδιαβασω. Ειναι σαν τις παλιες, καλες ελληνικες ταινιες. Παντα εχεις διαθεση να τις ξαναδεις. Αλλα συνεχεια; Μονο τρια; Στο τελος δεν θα χρειαζοταν να τα διαβασω, θα τα ειχα απομνημονευσει μεχρι και στο τελευταιο σημειο στιξης...Απαπαπα δε μπορω!
 
Πολυξενη

Πολυξενη

Μόνο τρία βιβλία; Πολύ δύσκολη απόφαση. :)
ένα του Καζαντζάκη σίγουρα,την Αναφορα στον Γκρέκο.
ένα Ντοστογιέφσκι, τους Αδερφούς Καραμαζωφ που είναι το τελευταίο του που έχω διαβάσει.
και Λουκιανό ή Ηρόδοτο για να καλύψω την ανάγκη των παραμυθιών.

*Οι επιλογή έγινε με τον όρο να μπορώ να ανταλλάξω τα βιβλία μου με τα άλλα που είδα γραμμένα παραπάνω. :))
 
Φτωχόπαιδο

Φτωχόπαιδο

...πάντως όσοι μπορούν ν' αναφέρουν ΜΟΝΟ 3 και μοναδικά βιβλία, απλά τους βγάζω το καπέλο! (σπανίως φορώ εξάλλου) :χαχα:
 
Φαροφύλακας

Φαροφύλακας

Υποθετικός Σοφέρ
Προσωπικό λέσχης
Πολύ δύσκολο, πράγματι..

Για να κάνα μια πρώτη δοκιμή:
  1. "Ταξίδι στην Ανατολή" Έρμαν Έσσε
  2. "Το Σπίτι τής Αβύσσου" τού Ουίλιαμ Χόουπ Χότζον
  3. "Ο Ηλίθιος" τού Ντοστογιέφσκη
 
Ο

Οσιρις

Τρία εεε χμμμ..... Ας πουμε κοιτώντας την βιβλιοθήκη μας ότι φεύγαμε για αλλο πλανήτη και μας επιτρεπόταν να πάρουμε μόνο τρία βιβλία. Λοιπόν
Διήγημα. "Ο Μάγος" του Τζον Φοουλς ένα υπέροχο ταξίδι στις ανθρώπινες σχέσεις και την ατομική ψυχολογία.
Φιλοσοφικό πόνημα. "Ο Βραχόκηπος" του Νίκου Καζαντζάκη (εμπεριέχει και την Ασκητική) Κάθε φορά που το πιάνω βρίσκω και κάτι καινούριο στην μεταφυσική αγωνία του συγγραφέα και του ανθρώπου.
Επιστημονικό. "Χάος και αρμονία" του Τριν Ξουαν Θουαν. Ενα απλό και κατανοητό βιβλίο για την κοσμολογία, το σύμπαν και την τέχνη του θεού.
 
Ο

Ο Τρίτος Φάουστ

Ο/Η Πολυξενη έγραψε:
Μόνο τρία βιβλία; Πολύ δύσκολη απόφαση. :)
ένα του Καζαντζάκη σίγουρα,την Αναφορα στον Γκρέκο.
ένα Ντοστογιέφσκι, τους Αδερφούς Καραμαζωφ που είναι το τελευταίο του που έχω διαβάσει.
και Λουκιανό ή Ηρόδοτο για να καλύψω την ανάγκη των παραμυθιών.

*Οι επιλογή έγινε με τον όρο να μπορώ να ανταλλάξω τα βιβλία μου με τα άλλα που είδα γραμμένα παραπάνω. :))
Click to expand...
Πολύ καλή επιλογή η "Αναφορά στον Γκρέκο"....
 
Ο

Ο Τρίτος Φάουστ

Σκεφτόμουν αρκετές φορές ποια βιβλία θα ξεχώριζα και πάντα, σαν κατέληγα κάπου, τα υπόλοιπα μου φώναζαν "Είσαι προδότης! Πως εμας δεν μας διάλεξες; Τι λιγότερο έχουμε;"... Όλα αυτά γύριζαν στο μυαλό μου και έκανα ξανά τη λίστα μου προσθέτοντας και αφαιρώντας, προβληματιζόμουν αν πάλι θα άκουγα διαμαρτυρίες, καθώς θα επέλεγα... Μα και πάλι δύσκολο. Και να που σήμερα, έβαλα τον εαυτό μου ξανα να διαλέξει, να ξεχωρίσει, να προδώσει... Ως δικαιολογία, σε εσάς που με κράζεται και με κατηγορείτε, θα σας πω τούτο: "Σας διάβασα, σας αγάπησα και σας κράτησα μέσα μου. Όμως, τα διαλεχτά μου με πλήγωσαν, με προβλημάτισαν και με διαμόρφωσαν... Αν τα απορρίψω, απορρίπτω τον εαυτό μου. Και τότες, δυστηχισμένα μου, ποιον θα έχετε να κατηγορείτε;"
Διαλέγω εσένα "Ασκητική", γιατί μου έκλεισες το δρόμο και αγωνίστηκα καινούριο δικιά μου στράτα να ανοίξω...
Διαλέγω εσένα "Φτωχούλη του Θεού" γιατί μπόρεσες να νικήσεις ολόκληρο τον κόσμο και σε ζήλεψα...
Διαλέγω εσένα "Τελευταίε Πειρασμέ" γιατί μου έδειξες πως χρειάστηκε αγώνας για να γίνει ο πίθηκος άνθρωπος, και πως ο άνθρωπος θα κάνει το άλμα για να φτάσει στο Θεό...
 
Μ

Μια

"οι απόψεις ενός κλόουν" χαινριχ μπελ
"η τυφλόμυγα" σίρι χούστβεντ
"ανεμοδαρμένα υψη"
 
Ο

Οπερα

θα ημουνα πολυ φτωχοτερος,αν δεν ειχα στα χερια μου

την "Αναφορα στον Γκρεκο"

τις "Ακυβερνητες Πολιτειες" και

το "Αξιον Εστι"
 
You must log in or register to reply here.
Top