Ράδιο Φάρος
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
x³+y³+z³=k
Πάει εκεί που είναι να πάει...
Θυμάμαι ως προεφηβάκι, τον πατέρα μου να προσπαθεί να με μυήσει στον Gallagher. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια βέβαια γιατί απο μικρά παιδιά, στα ταξίδια που κάναμε, έφτιαχνε ανεπανάληπτα mixtapes με όλα τα ακούσματα του τα οποία μας συντρόφευαν και έντυναν τις διακοπές μας αλλά αποκάλυπταν και την υπέροχη ψυχή του. Και πιστεύω ακράδαντα πως το να φτιάξεις, σαν ένα πολύπλοκο πάζλ, μια Playlist με ροή, είναι μια μορφή τέχνης. Εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι πως για να με εισάγει στον κόσμο του Ιρλανδού και να μπώ με θετικά διακείμενο αυτί, μου είχε πετάξει πως ο Rory στις κιθαριές του έχει κάτι άμεσο που χτυπάει αμέσως φλέβα σαν τον αγαπημένο σου τον Χατζηγιάννη (το αθεράπευτα τρελό κόλλημα μου). Και δεν είχε άδικο, αν και τα εύσημα τα μοιράζεται με τον Τουρκογιώργη, τον κιθαρίστα του ο οποίος είναι γνωστός για το ροκ παρελθόν του. Και κάπως έτσι γλυκά όλα δένουν.
Ξέρω πως κάποιοι εδώ ψοφάτε για εναλλακτικό γιαπωνέζικο φοκ κιθάρα-φωνή του 1973
( πολύ γλυκό το あなたには )
( πολύ γλυκό το あなたには )
(Μόνο για μιλένιαλς).
Θυμάστε που διαβάζαμε τη μετάφραση των στίχων από το αφισοραμα;Κι εγω.
*Παίρνει τζούρα, τινάζει στάχτη* Και είχα τραυματιστεί ψυχικά που το scar tissue μεταφράστηκε ξεχωριστά (ουλη χαρτομάντηλο, κάτι τέτοιο). Ω, ναι. Δυσκολευομουν ήδη να εξηγήσω σε καποιους συμμαθητές μου, που τότε σνομπαριζαν την μπάντα (αλλά το 2012 τους είδα στο λαιβ – έκανα πως δεν τους είδα και είπα από μέσα μου "πουλάκια μουου") τον ορισμό της Καλιφορνιοποιησης, οπότε με το ουλη χαρτομάντηλο έφαγα ήττα, χωρίς να σημαινει πως δεν συνέχιζα να λατρεύω. Έτσι κι αλλιώς, για μένα, η μουσική είναι πιο πάνω από τους στίχους.
Ροκ version!
