Ράδιο Φάρος

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Ένα σκοτεινό αριστούργημα(πάντα ήθελα να το γράψω αυτό) από τους Lacrimosa

 

[ΚρίτωνΓ]

@Μοκαντάσα αλ Σάφερ οι Γερμανοί είναι σε δύο είδη κορυφαίοι και πρωτοπόροι. Στη σκληρή μουσική (metal γενικότερα) και στη διαστροφή (π.χ. διαστροφικό πορνό και όχι μόνο - έχουν διαπιστευτήρια και σε ριάλ εφαρμογές κατά τους πολέμους)

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

π.χ. διαστροφικό πορνό και όχι μόνο - έχουν διαπιστευτήρια και σε ριάλ εφαρμογές κατά τους πολέμους

Γύριζαν πορνοδιαστροφικές ταινίες κατά τους πολέμους; Γι' αυτό έχασαν...

 

[ΚρίτωνΓ]

Όχι ρε! Άμα το έκαναν αυτό μπορεί και να κέρδιζαν! Ειδικά άμα έριχναν κόπιες με αυτές στους βομβαρδισμούς της Βρετανίας.
Πάντως ακόμα και στο Der nasse Fish (Volker Kutscher) ο πρωταγωνιστής του βιβλίου ψάχνει για κάποιους σε μία κόπια διαστροφικού πορνό (διαδραματίζεται το 1930) - Άρα είχαν είδη εμπειρία στο είδος.

 

[Τσίου]

Κομματάρα και κουλή βιντεοκλιπαρα.

 

[Νιικος]

 

[Πεταλούδα]

Led Zeppelin - Stairway To Heaven

 

[Έλλη Μ]

Αυτός ο καιρός σηκώνει ένα τσιγάρο:

 

[ΚρίτωνΓ]

Μετά το πρωινό τρέξιμο (και ντουζ) και με έναν καφέ σκέτο, @Έλλη Μ (χωρίς τσιγάρο), τέλεια μουσική παρέα αυτή που πρότεινες.

 

[Έλλη Μ]

Μα το εχω ακουσει και δεκα φορες απο το πρωι (αντι να στρωθω στο διαβασμα)
(πες, δεν εχει και γαμώ τους στίχοι; )

Spoiler

(τι τροποι, τι γλωσσα )

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

 

[Έλλη Μ]

(πες, δεν εχει και γαμώ τους στίχοι; )

Spoiler

(τι τροποι, τι γλωσσα )

και συνεχίζοντας στο ιδιο γλωσσικό ιδίωμα, υφος (ειχα και γαλλικά σήμερα )(και ο καιρός δεν αλλαξε):

ενα κομμάτι τελειως adaptation, δηλαδή Τσάρλι Κάουφμαν που, ενώ εως τη μέση οραματιζεσαι έναν φίλαθλο κάπου σε κάποιο γήπεδο, απο τη μέση και πέρα ειναι φούλ ερωτικό και σημειολογικό (Λεωφόρος - λεωφόρος --->ατραπός)

ενώ η επιλογή του "έτσι γαμάει η λεωφόρος" ουσιαστικα φωτίζει τον επόμενο στίχο (έτσι αγαπάν οι ποιητές)

και παρακάτω, που το αντικαθιστά με το συνηρημένο "..γαμεί η λεωφόρος", έρχεται σε τέλεια (αντιστροφη) ισορροπία με τη χρήση του σ'αγαπάω-σ'αγαπώ μιας και, το πρώτο, κουβαλά μια προκαταληψη.

Ευχομαι να εγινα σαφής (που δεν το ελπίζω, αλλά ουτε το επεδίωκα).

 

[ΚρίτωνΓ]

Παίζει να είναι πολύ καλύτερος ο Διονύσης από τον Ορφέα στο ορίτζιναλ (όχι ότι είναι κακός ο Ορφέας, αλλά ο Νιόνιος άλλη φάση).

 

[Νιικος]

 

[ΚρίτωνΓ]

Άκουσα σήμερα, μια καινούρια διασκευή / remix στο Dancing in the Dark του Bruce Springsteen και θυμήθηκα την κατά τη δική μου άποψη πιο κορυφαία εκτέλεση του κομματιού αυτού από την Amy MacDonald

 

[Στιλλ ιλλ]

Tι φωνή...

 

[Έλλη Μ]

δεν μπορω να αποφασισω.-

 

[ΚρίτωνΓ]

@Έλλη Μ, πραγματικά δύσκολη απόφαση. Ο πρώτος έχει πιο ωραίο μαλλί, ο δεύτερος πιο ωραία χέρια (του άλλου είναι πιο χοντρά και τριχωτά).
Πέρα από την πλάκα, τώρα - I vote for nr 2. Πιο ζωντανή, πιο αλέγκρα εκτέλεση σε triste κομμάτι - μου πάει πιο πολύ (στο προσωπικό μου γούστο).

 

[Έλλη Μ]

ο δευτερος ειναι κι ο δημιουργός.

Ξερεις οταν δεν μπορώ να αποφασισω τι θα αγοράσω "this or that", παιρνω και τα δυο και problem solved.

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]