Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το "Υπόθεση Τουλάγιεφ", του Victor Serge από εκδόσεις Θύραθεν. Το πρωτότυπο είναι στα γαλλικά γιατί γεννήθηκε στις Βρυξέλλες από εξόριστους Ρώσους γονείς αλλά το θέμα του είναι η Ρωσία τα χρόνια του Στάλιν και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Και ο ήρεμος Ντον του Σολόχοφ που σου προτείνει η Καστάλια είναι έπος.
'Αλλο ένα αριστούργημα κατά τη γνώμη μου είναι το "Η λευκή φρουρά", του Michail Bulgakov από εκδόσεις Πάπυρος και αναφέρεται στον εμφύλιο που ξέσπασε στο Κίεβο το 1918 ως αποτέλεσμα της Ρωσικής επανάστασης.
Το "Πατέρες και γιοί", του Ivan Turgenev (εκδόσεις 'Αγρα) το έχεις διαβάσει; Σε αυτό το βιβλίο πρεσβεύεται κατά κάποιον τρόπο ο μηδενισμός του Στίρνερ απ'όπου ήταν επηρεασμένος σχεδόν ολοκληρωτικά ο συγγραφέας.
Ακόμα σου προτείνω το "Το φάντασμα του Αλεξάντρ Βολφ", του Gaito Gazdanov (εκδόσεις Αντίποδες). Εκτυλίσσεται στο Παρίσι κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου και έχει σχέση με τον εμφύλιο στη Ρωσία αλλά σε στυλ νουάρ.
Και τέλος "Η όχθη", του Γιούρι Μπόνταρεφ - εκδόσεις Σύγχρονη εποχή. Θα σου γράψω το οπισθόφυλλο γιατί δεν πρόκειται να βρεις περίληψη στο ίντερνετ παρόλο που είναι διαθέσιμο ακόμα το βιβλίο σε κάποια sites:
Ο συγγραφέας της "'Οχθης", Γιούρι Μπόνταρεφ, ανήκει στη γενιά που με τον ηρωισμό και την αυτοθυσία της έγραψε το έπος του Μεγάλου Αντιφασιστικού Πολέμου. Γεννήθηκε το 1924 και, όπως είναι φυσικό, αυτή η πιο μεγάλη, η πιο αιματηρή πολεμική εποποιία της ανθρώπινης ιστορίας, στάθηκε ανεξάλειπτο βίωμα και πλούσια πηγή έμπνευσης που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της δημιουργίας του. Οι συλλογές διηγημάτων "Στο μεγάλο ποτάμι" (1953), "Τα τάγματα ζητούν πυρ" (1957), "Οι τελευταίες ομοβροντίες" (1959) και το μυθιστόρημα "Καυτό χιόνι" (1969), είναι αναφορές στον υπέρ πάντων αγώνα του σοβιετικού λαού για τη συντριβή του φασισμού.
Τα μυθιστορήματα "Ησυχία" (1962) και "Δύο" (1964) αναφέρονται στη μεταπολεμική ζωή του σοβιετικού λαού και ιδιαίτερα στο τεράστιο θέμα των εκατομμυρίων ανθρώπων, των μαχητών που γύρισαν από την κόλαση του πολέμου, και στην προσπάθειά τους να βρουν ξανά το ρυθμό της ειρηνικής ζωής, να εκπληρώσουν την αποστολή του οικοδόμου της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Τα έργα "Αργά το βράδυ" (1962) και "Οι συγγενείς" (1969) απεικονίζουν τη ζωή της σύγχρονης σοβιετικής νεολαίας.
Το μυθιστόρημα "Η όχθη" με την έντονη πλοκή του, είναι αφιερωμένο στη σύγχρονη διανόηση. 'Ενας διάσημος σοβιετικός συγγραφέας, καλεσμένος στη Δυτική Γερμανία, συναντά μια γερμανίδα βιβλιοπώλη, που την είχε γνωρίσει στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, εικοσάχρονος ανθυπολοχαγός τότε. Η συνάντηση αυτή δίνει την ευκαιρία να φωτισθεί, όχι μόνο η ψυχολογία των ανθρώπων με διαφορετικές κοσμοθεωρίες, αλλά και ο δρόμος που διάνυσαν. Με μεγάλη δεξιοτεχνία, ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη σε συλλογισμούς για την ευτυχία, για τη μοίρα των ανθρώπων, για τις σχέσεις μεταξύ τους και με την κοινωνία.
Για το έργο του, ο Γιούρι Μπόνταρεφ έχει τιμηθεί με Παράσημο Τιμής και άλλα μετάλλια. Για το μυθιστόρημα "Η όχθη", τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο της ΕΣΣΔ 1977.