Γυρεύω κάποιο βιβλίο χαλαρωτικό ας πούμε. Επειδή αυτό τον καιρό είμαι κατεστραμμένη ψυχολογικά, θα ήθελα κάτι ευκολοδιάβαστο, μια ωραία ιστορία, μια περιπέτεια, ίσως κάποιο ιστορικό, ίσως κάποια φανταστική ιστορία, ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι θέλω, απλά είναι να πάρω δώρο, κι όλα που μου ρχονται είναι βαριά κι ασήκωτα. ΔΙάβασα κι αυτό που σας έλεγα χθες (διάβασα κι άλλα διηγήματα) οπότε, καταλαβαίνετε το επίπεδο καταστροφής!
Προτάσεις για χαλαρωτικό βιβλίο
- Thread starter Διχασμένη
- Start date
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι η τριλογία "Το τριανταφυλλάκι". Η ιστορία εξελίσσεται τέλη του 18ου αιώνα στην Αγγλία και σε βάζει μέσα στο κλίμα της εποχής με όλες τις περιγραφές που κάνει η συγγραφέας, καθώς παρακολουθούμε την πρωταγωνίστρια να προσπαθεί να ξεκινήσει μια δική της δουλειά. Έχει ιστορικά στοιχεία και περιπέτεια, σε μια ιστορία που κάνει τις σελίδες να ρέουν.
Ευχαριστώ παιδιά! Το φάντασμα της Όπερας το έχω, απλώς όπως σχεδόν όλα τα βιβλία μου, το έχω διαβάσει πολλές φορές. Το τριανταφυλλάκι το είχα κι εγώ υπόψη μου, αλλά είναι εξαντλημένο. Θα το πάρω σίγουρα κάποια στιγμή στα αγγλικά, αλλά ακόμη δεν θέλω να κάνω παραγγελίες από το εξωτερικό.
Και πάλι σας ευχαριστώ!
Και πάλι σας ευχαριστώ!
ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ, του Γιώργου Παξινού (νευροεπιστήμονας), είναι αρκετά χαλαρωτικό μυθιστόρημα.
'ΟΡΥΞ & ΚΡΕΪΚ, της Μάργκαρετ 'Ατγουντ, πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα φαντασίας. Είναι το πρώτο μέρος τριλογίας.
Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΗΔΗΞΕ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ, του Jonasson. Διασκεδαστική ιστορία.
Ο ΚΥΚΛΟΣ, του Eggers, μυθιστόρημα φαντασίας.
ΦΙΛΑ ΜΕ, της Reekles, μυθιστόρημα νεανικού έρωτα.
ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΡΩΙΔΑ, της Gibbs, πολύ καλό μυθιστόρημα με βρικόλακες και έρωτα.
ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, της Falls, μυθιστόρημα φαντασίας.
ΕΧΘΡΟΙ, ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, του Singer, αγαπημένο μου μυθιστόρημα.
ΝΥΧΤΑ ΓΑΜΟΥ, της Kinsella, πιο χαλαρωτικό δεν γίνεται.
Η ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, του Santos.
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ, του Hamsun, αγαπημένο μου κι' αυτό.
WALDEN, 'Η Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ, του Thoreau.
ΜΠΟΥΒΑΡ & ΠΕΚΙΣΕ, του Flaubert.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ, του Abe.
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ή ΤΟ ΚΟΝΤΡΑΜΠΑΣΟ, του Suskind.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, του Νίκου Τσιφόρου, για να σκάσεις στα γέλια.
ΚΑΡΦΟΧΑΦΤΗΣ, του Coen, για τρελό γέλιο.
'ΟΡΥΞ & ΚΡΕΪΚ, της Μάργκαρετ 'Ατγουντ, πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα φαντασίας. Είναι το πρώτο μέρος τριλογίας.
Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΗΔΗΞΕ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ, του Jonasson. Διασκεδαστική ιστορία.
Ο ΚΥΚΛΟΣ, του Eggers, μυθιστόρημα φαντασίας.
ΦΙΛΑ ΜΕ, της Reekles, μυθιστόρημα νεανικού έρωτα.
ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΡΩΙΔΑ, της Gibbs, πολύ καλό μυθιστόρημα με βρικόλακες και έρωτα.
ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, της Falls, μυθιστόρημα φαντασίας.
ΕΧΘΡΟΙ, ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, του Singer, αγαπημένο μου μυθιστόρημα.
ΝΥΧΤΑ ΓΑΜΟΥ, της Kinsella, πιο χαλαρωτικό δεν γίνεται.
Η ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, του Santos.
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ, του Hamsun, αγαπημένο μου κι' αυτό.
WALDEN, 'Η Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ, του Thoreau.
ΜΠΟΥΒΑΡ & ΠΕΚΙΣΕ, του Flaubert.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ, του Abe.
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ή ΤΟ ΚΟΝΤΡΑΜΠΑΣΟ, του Suskind.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, του Νίκου Τσιφόρου, για να σκάσεις στα γέλια.
ΚΑΡΦΟΧΑΦΤΗΣ, του Coen, για τρελό γέλιο.
) με αρλεκιν και αχαχουχα. Τσεκαρισε το τετράγωνο αυγό του Σάκι, και βιβλία του p. G. Wodehaus μπας και.Ευχαριστώ όλους για τις προτάσεις. Το όρυξ και Κρέικ το χω καιρό στα υπόψη. Βρήκα κάτι που έχω διαβάζω και με χαλαρώνει λίγο, ένα παλιό αγαπημένο το βιβλίο όλων των χωρών, δεν είναι λογοτεχνικό, έχει πολύχρωμους χάρτες όπου απεικονίζονται τα ζώα, η βλάστηση, τα προιόντα κτλ και έχει πολιτισμικές πληροφορίες, αποσπάσματα από έργα που αφορούν αυτές τις χώρες, ποιήματα και τραγούδια τους.
Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και, μάλλον, διασκεδαστικό. Πόσα αστέρια του βάζεις; Το έβαλα στη λίστα και επίσης δύο βιβλία του Wodehouse, "Κεραυνός εν αιθρία" και "Κλέφτης για μια νύχτα". Πρώτη φορά τους ακούω αυτούς τους συγγραφείς. Thanks for the info.
Last edited:
Το Γιαρκ! Παραμύθι για όχι και τόσο μικρά παιδιά. Μόλις το διάβασα κι είχε εκπληκτική επίδραση(αφού σκέφτομαι να το διαβάζω αντί να παίρνω depon!) Το κακό είναι πως διαβάζεται γρήγορα. Επίσης τα Μικρά Φρικιαστικά και τα Μικρά Ανατριχιαστικά Νανουρίσματα της Madame M. Μέχρι και τη δική μου - μονίμως καταθλιπτική - διάθεσή φτιάχνουν.
@Λένκοβιτς έχω διαβάσει μόνο 2 ιστοριες από τη συλλογη και μου άρεσαν αρκετά. Εχε στο νου σου ότι τα βιβλία και των δυο γράφτηκαν παλιά, οπότε μια μυρωδιά ναφθαλίνης θα σου 'ρθει, και ίσως να μην είναι αυτό που περίμενες. Δοκιμασε όμως. Για σίγουρα γέλια (και κλάματα, όπως στο: παράπονο του νεκροθαπτου) προτείνω Ροΐδη 
που όπως φαίνεται () λατρεύω.
που όπως φαίνεται () λατρεύω.
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Η αναφορά στο Γιαρκ μου θύμισε το (όχι τόσο χαλαρωτικό) Πίστομα, ένα διήγημα 655 λέξεων του Κ. Θεοτόκη, το βρήκα εδώ. Έχει γυριστεί και μια υπέροχη μικρού μήκους που δεν μπορώ να μην την αναφέρω παρόλο που μιλάμε για βιβλία. Έχει πιάσει την ατμόσφαιρα του διηγήματος και δεν με είχε πειράξει που το είχα διαβάσει πριν την δω.
Που να γυρίστηκε; Δίνει υλικό για creepy όνειρα 
Όχι μόνο έφυγα για το πιστομα του Θεοτόκη, κατέβασα από το ράφι Καραβελα και Καταδικο, έτσι να υπάρχουν δίπλα μου, γιατί τα είχα ξεχάσει (@Πεταλούδα σε ευχαριστώ
)
Όχι μόνο έφυγα για το πιστομα του Θεοτόκη, κατέβασα από το ράφι Καραβελα και Καταδικο, έτσι να υπάρχουν δίπλα μου, γιατί τα είχα ξεχάσει (@Πεταλούδα σε ευχαριστώ
)
Μου επιτρέπετε να κάνω ένα σχολιάκι πάνω στην μικρού μήκους ταινία; Βασισμένο στην βαριά παράδοση του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, όπου βλέπεις κάτι χωρίς διαλόγους και χωρίς δράση και την ψύχωση πολλών (για να μην πω των περισσότερων) Νεοελλήνων σκηνοθετών για "βαριά κουλτούρα" (κουλτούρα να φύγουμε, που έλεγε και ο Χάρυ Κλυν), ο Φουρτούνης (φουρτούνα μας) έφτιαξε μία ταινία η οποία κατάφερε να έχει αρκετό περπάτημα (πρέπει να είναι γύρω στα 12 από τα συνολικά 18 λεπτά), μηδενική δράση, και δύο προτάσεις (δεν υπάρχει καν διάλογος). Πασχίζεις να καταλάβεις τι έγινε (χρειάζεται αρκετά δημιουργική φαντασία αν δεν έχεις διαβάσει το διήγημα). Τη στιγμή που το μικρό διήγημα είναι μεστό δράσης, έχει δυο διαλόγους και έξι συνολικά προτάσεις σε αυτούς.
Το μόνο που προσυπογράφω είναι η ατμόσφαιρα (έχει συλλάβει την ατμόσφαιρα του διηγήματος) και το μέρος που είναι πράγματι καθηλωτικό (@Τσίου συμφωνώ με τα το creepy στο σχόλιό σου).
Πάντως η συγκεκριμένη ταινία (που εγώ λοιδορώ και που η @Πεταλούδα εκθειάζει) πήρε πρώτο βραβείο μυθοπλασίας στη Δράμα, 2011.
Αν θέλετε το διήγημα αυτούσιο, πληροφορίες και ερμηνευτικά σχόλια πολύ ενδιαφέροντα, δείτε εδώ: https://latistor.blogspot.com/2020/11/blog-post.html
Το μόνο που προσυπογράφω είναι η ατμόσφαιρα (έχει συλλάβει την ατμόσφαιρα του διηγήματος) και το μέρος που είναι πράγματι καθηλωτικό (@Τσίου συμφωνώ με τα το creepy στο σχόλιό σου).
Πάντως η συγκεκριμένη ταινία (που εγώ λοιδορώ και που η @Πεταλούδα εκθειάζει) πήρε πρώτο βραβείο μυθοπλασίας στη Δράμα, 2011.
Αν θέλετε το διήγημα αυτούσιο, πληροφορίες και ερμηνευτικά σχόλια πολύ ενδιαφέροντα, δείτε εδώ: https://latistor.blogspot.com/2020/11/blog-post.html
Last edited:
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Δεν ένιωσα ότι λοιδόρησες την ταινία, αλλά εξέφρασες την προσωπική σου άποψη και οπτική και όσον αφορά τα γούστα των ανθρώπων είναι ποικίλα. Η όποια κουλτούρα δεν έχει νόημα αν δεν περνάς καλά, γιατί μετά περνάει κανείς στην όχθη του δήθεν. Παράδειγμα εγώ περνάω καλά από μια ρομαντική κομεντί μέχρι Λιντς και από τον Μπακαλόγατο μέχρι ταινία του Αγγελόπουλου, η κάθε μία με ψυχαγωγεί με τον δικό της τρόπο.
Η μικρού μήκους θα μπορούσε να γυριστεί σε πιο λίγα λεπτά. Θα μπορούσε να γίνει και μεγάλου μήκους, αυτό το μικρό διήγημα έχει πολύ "ζουμί". Έτσι όπως έχει γυριστεί μου άρεσε γιατί στην διάρκειά της χτίστηκε η ατμόσφαιρα της ιστορίας και ένιωσα στο απότομο κλείσιμο της ταινίας, αυτό που είχα νιώσει όταν είχα φτάσει στο τέλος του διηγήματος. Αν αυτό το είχε καταφέρει ή θα μου άρεσε με πιο λίγα λεπτά δεν το ξέρω, την έχω δει πλέον. Και ξαναγυρνάμε πάλι στα προσωπικά γούστα.
Δεν έχω δει αρκετές ταινίες του Αγγελόπουλου, αλλά όσον αφορά το κλείσιμο, κάτι παρόμοιο είχα νιώσει στην Αναπαράσταση (1970). Η ταινία εξιστορεί μια πραγματική δολοφονία και δείχνει παράλληλα τι είχε διαδραματιστεί πριν και τις έρευνες της αστυνομίας μετά, και στην τελευταία σκηνή της το στομάχι μου έγινε κόμπος (το δικό μου, άλλος μπορεί να την "χώνευε" καλύτερα
).Σε ευχαριστώ για το λινκ, με ενδιαφέρει να διαβάσω επιπλέον πληροφορίες για το διήγημα!
Δεν εχω διαβάσει το πρώτο, αλλά το εχω ξεφυλλισει κι εχω ριξει μια ματια στις πρώτες σελίδες; Το λές χαλαρωτικό;;
Το Μπουβάρ και Πεκισέ ειναι χαλαρωτικό για αϋπνίες, κατα τη γνώμη μου.
Κι εμένα μου έφερε κάτι χασμουρητά το συγκεκριμένο, όπως όλα του Φλομπέρ.
Και το Η Γυναίκα της Άμμου δεν το λες και χαλαρωτικό βιβλίο. Ψυχοπλακωτικό ναι. Κλειστοφοβικό ίσως. Αλλά χαλαρό;;
Κι εμένα μου έφερε κάτι χασμουρητά το συγκεκριμένο, όπως όλα του Φλομπέρ.
Φλωτέρ, τον λεν τον άνθρωπο!
Σε καμμία περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα ως "χαλαρωτικό".Δεν εχω διαβάσει το πρώτο, αλλά το εχω ξεφυλλισει κι εχω ριξει μια ματια στις πρώτες σελίδες; Το λές χαλαρωτικό;;
Απεναντίας.
Γεμάτο τροφή για σκέψη, σε πλήθος ζητημάτων, ιδίως όσον αφορά τον τρόπο ζωής.