Ειδα το "Αορατη κλωστη" με τον Ντανιελ Ντει Λιουις. Απογοητευτηκα. Περιμενα να δω μια σπουδαια ταινία αλλα τελικά δεν ηταν τιποτα το ιδιαιτερο. Μια μετρια ταινία σε πολυ ωραιο περιτυλιγμα. Νομιζω οτι ο Πολ Τομας Αντερσον επιασε την κορυφη του με το "Θα χυθει αιμα". Ο Λιουις απο την αλλην ως συνηθως δινει μια αψογη ερμηνεια αλλα σε εναν ρολο οχι και τόσο δύσκολο και χωρις ιδιαιτερες απαιτησεις. Αρκετοι ηθοποιοι θα μπορουσαν να τον αποδωσουν εξισου καλα. Δεν αμφιβαλω οτι ειναι ενας κορυφαιος ηθοποιος ισως απο τους καλυτερους όλων των εποχων και προσωπικά απο τους αγαπημενους μου, αλλα αυτην την υποψηφιοτητα για τα επερχομενα οσκαρ την πηρε μόνο με το όνομα του.
Προτάσεις για ταινίες
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Αν και πιθανότατα οι περισσότεροι ασχολούμαστε με τις οσκαρικές ταινίες αυτή την περίοδο εγώ θέλω να σας προτείνω μια πιο παλια το: The Snake Pit (1948).
Η ταινία αφορά την ιστορία μιας γυναίκας σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο.
Σχεδόν από την πρώτη στιγμή δεν μπορούσα να πιστέψω οτι έβλεπα ταινία γυρισμένη πριν 70 χρόνια. Θεωρώ πως είναι από τις πιο πρωτοποριακές ταινίες που έχουν υπάρξει ποτέ ως προς την θεματολογία. Aυτό που το κάνει τόσο ιδιαίτερο και μπροστά από την εποχή του (για μένα) είναι οτι δεν αναφέρεται απλώς στο ζήτημα ή δεν έχει απλώς ένα πρωτογωνιστή που πάσχει αλλά παρουσιάζει με αρκετή πιστότητα:
α. την κατάσταση σε ψυχιατρικές δομές
β. την αντιμετώπιση από την επιστημονική κοινότητα αλλά και την κοινωνία γενικότερα (εκείνη την εποχή αλλά και εν μέρει σήμερα)
γ. την ψυχοσύνθεση ενός τέτοιου ατόμου (όσο μπορεί να αποδωθεί αυτό).
Σκεφτείτε πως αν σήμερα τα ζητήματα της ψυχικής υγείας αποτελούν ακόμα ταμπού πως θα ήταν πριν 70 χρόνια! Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και αποτέλεσε ένα ακόμα κινητρο για την αλλαγή της κατάστασης στον τομέα αυτό στις ΗΠΑ.
Το δυνατότερο χαρτί του από κινηματογραφική άποψη πιστεύω πως ειναι οι ερμηνείες τόσο της πρωταγωνίστριας (ίσως έχασε το όσκαρ λόγω θέματος) όσο και των πιο μικρών ρόλων. Φαινόταν οτι έχει υπάρξει αρκετή προεργασία και πράγματι στη συνέχεια διάβασα οτι για 3 μήνες ασχολήθηκαν εντατικά με το ζήτημα παρακολουθώντας σεμινάρια, συνεδρίες και θεραπείες ασθενών κλπ.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο και περιέχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Δείτε την!
Η ταινία αφορά την ιστορία μιας γυναίκας σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο.
Σχεδόν από την πρώτη στιγμή δεν μπορούσα να πιστέψω οτι έβλεπα ταινία γυρισμένη πριν 70 χρόνια. Θεωρώ πως είναι από τις πιο πρωτοποριακές ταινίες που έχουν υπάρξει ποτέ ως προς την θεματολογία. Aυτό που το κάνει τόσο ιδιαίτερο και μπροστά από την εποχή του (για μένα) είναι οτι δεν αναφέρεται απλώς στο ζήτημα ή δεν έχει απλώς ένα πρωτογωνιστή που πάσχει αλλά παρουσιάζει με αρκετή πιστότητα:
α. την κατάσταση σε ψυχιατρικές δομές
β. την αντιμετώπιση από την επιστημονική κοινότητα αλλά και την κοινωνία γενικότερα (εκείνη την εποχή αλλά και εν μέρει σήμερα)
γ. την ψυχοσύνθεση ενός τέτοιου ατόμου (όσο μπορεί να αποδωθεί αυτό).
Σκεφτείτε πως αν σήμερα τα ζητήματα της ψυχικής υγείας αποτελούν ακόμα ταμπού πως θα ήταν πριν 70 χρόνια! Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και αποτέλεσε ένα ακόμα κινητρο για την αλλαγή της κατάστασης στον τομέα αυτό στις ΗΠΑ.
Το δυνατότερο χαρτί του από κινηματογραφική άποψη πιστεύω πως ειναι οι ερμηνείες τόσο της πρωταγωνίστριας (ίσως έχασε το όσκαρ λόγω θέματος) όσο και των πιο μικρών ρόλων. Φαινόταν οτι έχει υπάρξει αρκετή προεργασία και πράγματι στη συνέχεια διάβασα οτι για 3 μήνες ασχολήθηκαν εντατικά με το ζήτημα παρακολουθώντας σεμινάρια, συνεδρίες και θεραπείες ασθενών κλπ.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο και περιέχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Δείτε την!
Ενδιαφερον η προταση σου Ιπποποταμε. Θα την δω.
Ποιος είναι αυτός ο άντρας στην εικόνα του προφίλ σου που έχεις για Άβαταρ? ??
Ειναι απο το εξωφυλλο ενος δισκου του Θαναση Παπακωνσταντινου.
Από μια συνέντευξη του Παπακωνσταντίνου έμαθα πως πρόκειται για φωτογραφία του Τάκη Τλούπα και ότι ο απεικονιζόμενος ήταν τελάλης στη περιοχή της Θεσσαλίας.
Ο Τάκης Τλούπας ήταν από τους καλύτερους φωτογράφους της περιοχής.
Ο Τάκης Τλούπας ήταν από τους καλύτερους φωτογράφους της περιοχής.
βεβαια το νημα αφορα ταινιες αλλα εγω θα το γραψω εδω γιατι δεν ειδα καποια αλλη πιο σχετικη ενοτητα για να το γραψω εκει. Αρχες Ιουνιου ετοιμαζουμε μια θεατρικη παρασταση οποιος ενδιαφερεται και ειναι Αθηνα εκει την περιοδο ειναι ευπροσδεκτος
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί που να μην την έχουν δει. Εγώ την έχω δει 30+ φορές μέχρι στιγμής, από το 2006 έως τώρα. It never gets old.
Η Έκτη Αίσθηση είναι η καλύτερη ταινία που έχω δει ποτέ, την αγαπώ παθολογικά, αν και μου στέρησε τον ύπνο μου όταν ήμουν παιδάκι. Πλέον δεν την βρίσκω τρομακτική -ουσιαστικά δεν είναι αυτός ο σκοπός της-, αλλά υπέροχη, θλιβερή, βαθιά μελαγχολική, αληθινή.
Η Έκτη Αίσθηση είναι η καλύτερη ταινία που έχω δει ποτέ, την αγαπώ παθολογικά, αν και μου στέρησε τον ύπνο μου όταν ήμουν παιδάκι. Πλέον δεν την βρίσκω τρομακτική -ουσιαστικά δεν είναι αυτός ο σκοπός της-, αλλά υπέροχη, θλιβερή, βαθιά μελαγχολική, αληθινή.
Αμάντα, τη συγκεκριμένη ταινία ήθελα τόσο πολύ να τη δω όταν πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους όμως δυστυχώς δεν μπόρεσα. Αργότερα όταν βγήκε σε βιντεοκασέτα ( οκ, τώρα νιώθω παππούς 
) και πήγα να τη νοικιάσω είχα την ατυχία να έχω μαζί μου κι έναν γνωστό ο οποίος αποφάσισε ότι είναι πρέπον και φυσιολογικό να μου πει το μεγάλο τουιστ του έργου. :κατάρα!: Ε, ξενέρωσα πολύ κι έτσι δεν την είδα ποτέ μου. 
Πρόσφατα είδα και προτείνω θερμά το Loving Vincent, μια καταπληκτική ταινία με υπέροχο σάουντρακ που το εχω λιώσει τις τελευταίες μέρες.))
) και πήγα να τη νοικιάσω είχα την ατυχία να έχω μαζί μου κι έναν γνωστό ο οποίος αποφάσισε ότι είναι πρέπον και φυσιολογικό να μου πει το μεγάλο τουιστ του έργου. :κατάρα!: Ε, ξενέρωσα πολύ κι έτσι δεν την είδα ποτέ μου. Πρόσφατα είδα και προτείνω θερμά το Loving Vincent, μια καταπληκτική ταινία με υπέροχο σάουντρακ που το εχω λιώσει τις τελευταίες μέρες.
))Εμένα η "6η αίσθηση" δεν μπορώ να πω πως μου είχε κάνει και ιδιαίτερη εντύπωση.
Ωραία ταινια ηταν δεν λέω αλλά ήταν λίγο κάπως το plot twist. Σαν να μην κολλούσε. Επίσης ο Μπρους Γουίλις μου είχε φανεί εντελώς εκτός κλίματος. Το μικρό αγοράκι όμως πραγματικά είχε κλέψει την παράσταση.
Τουλάχιστο σαν ταινία είχε δώσει ένα push στις ταινίες τρόμου που τόσα χρόνια τις είχαν όλοι παραπεταμμένες.
Ωραία ταινια ηταν δεν λέω αλλά ήταν λίγο κάπως το plot twist. Σαν να μην κολλούσε. Επίσης ο Μπρους Γουίλις μου είχε φανεί εντελώς εκτός κλίματος. Το μικρό αγοράκι όμως πραγματικά είχε κλέψει την παράσταση.
Τουλάχιστο σαν ταινία είχε δώσει ένα push στις ταινίες τρόμου που τόσα χρόνια τις είχαν όλοι παραπεταμμένες.
Μην αγχώνεσαι, κι εγώ τις θυμάμαι καθαρότατα τις βιντεοκασέτες. Είχα πάρα πολλές με ταινίες Disney -τις έχω ακόμη δηλαδή, απλώς η συσκευή του βίντεο δε λειτουργεί από το 2009 (ανθεκτικά μηχανήματα πάντως, δεν μπορείς να πεις).Αργότερα όταν βγήκε σε βιντεοκασέτα ( οκ, τώρα νιώθω παππούς
Μου λείπουν τόσο, που σκέφτομαι να αγοράσω ένα μεταχειρισμένο VHS player από το e-bay.
Θα σου πρότεινα να δεις την ταινία έτσι κι αλλιώς, αν και γνωρίζεις το plot twist. Εγώ άκουσα την ιστορία πρώτη φορά κυριολεκτικά ως bed time story, όταν ήμουν γύρω στα 6, και θέλησα να δω την ταινία γνωρίζοντας την πλοκή -και το τέλος, φυσικά-. Ναι μεν χάλασε η έκπληξη, αλλά η εκπληκτική εμπειρία που σου προσφέρει μία εξαιρετική ταινία παραμένει.
Ο Bruce για μένα ήταν ιδανικός για το ρόλο, αν και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική διότι είναι η αδυναμία μου. Ο μικρός πάντως -πρέπει να το παραδεχθώ- έπαιζε ακόμη καλύτερα
)) Το plot twist το βρίσκω πάρα πολύ έξυπνο, αλλά γούστα είναι αυτά
Σήμερα 50 χρόνια μετά την απρόσμενη κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων από την ΑΕΚ (πρώτος ελληνικός διεθνής τίτλος στο μπάσκετ), ας θυμηθούμε τη νοσταλγική ταινία του Τάσου Μπουλμέτη που γυρίστηκε πρόσφατα :
[video=youtube;XnqrHrZveXo]https://www.youtube.com/watch?v=XnqrHrZveXo[/video]
[video=youtube;XnqrHrZveXo]https://www.youtube.com/watch?v=XnqrHrZveXo[/video]
Είδα το Religulous (2008), ντοκιμαντέρ του Bill Maher, ο οποίος για άλλη μια φορά υπογραμμίζει αυτό που σιγά-σιγά έχει αρχίσει να μπορεί να συζητιέται στον δυτικό κόσμο: τον παραλογισμό των θρησκειών.
Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Περισσότερο μοιάζει με κάτι που θα μπορούσες να πετύχεις στην τηλεόραση και θα κολλούσες να βλέπεις. Ίσως όχι στην τηλεόραση της θεοκρατικής Ελλάδας ή του Ιράν.
Το είδα μάλλον ευχάριστα.
Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Περισσότερο μοιάζει με κάτι που θα μπορούσες να πετύχεις στην τηλεόραση και θα κολλούσες να βλέπεις. Ίσως όχι στην τηλεόραση της θεοκρατικής Ελλάδας ή του Ιράν.
Το είδα μάλλον ευχάριστα.
Μου αρέσει να απέχω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απο την βουή των έργων και να επιστρέφω με ένα δυνατό σενάριο (κατ'εμέ) πάντα.
Μετά απο πολύ καιρό είδα την ταινία Darkest hour και την βρήκα εξαιρετική. Σίγουρα είναι μια ενδιαφέρουσα ματιά για τους ιστορίκους μιας και η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με τον Χίτλερ και τους πολέμους. Η Ηρωική στάση ενός ανθρώπου που έβαλε πάνω απο όλα την σωτηρία του νησιού Του όπως έλεγε (Αγγλία) παρά την προσωπική Του σωτηρία. Δικαίως ο πρωταγωνιστής Γκάρι Ολτμαν κυριαρχεί στα βραβεία των Όσκαρ.
Παραθέτω το τρέιλερ και περιμένω εντυπώσεις.
[video=youtube;LtJ60u7SUSw]https://www.youtube.com/watch?v=LtJ60u7SUSw[/video]
Μετά απο πολύ καιρό είδα την ταινία Darkest hour και την βρήκα εξαιρετική. Σίγουρα είναι μια ενδιαφέρουσα ματιά για τους ιστορίκους μιας και η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με τον Χίτλερ και τους πολέμους. Η Ηρωική στάση ενός ανθρώπου που έβαλε πάνω απο όλα την σωτηρία του νησιού Του όπως έλεγε (Αγγλία) παρά την προσωπική Του σωτηρία. Δικαίως ο πρωταγωνιστής Γκάρι Ολτμαν κυριαρχεί στα βραβεία των Όσκαρ.
Παραθέτω το τρέιλερ και περιμένω εντυπώσεις.
[video=youtube;LtJ60u7SUSw]https://www.youtube.com/watch?v=LtJ60u7SUSw[/video]
Παρολη την - καθοριστικης σημασιας - συμβολη του στον ΒΠΠ και στην έκβαση του, φανταζομαι πως μονο μονο ως ηρωα δεν θα τον θυμουνται πολλοι ινδοι και πολλοι ελληνες.
Νομίζω οτι κάθε "Ήρωας" είναι ήρωας για την χώρα Του και για τις άλλες χώρες είναι απλά ένα τύραννος. Κάθε απόφαση, κάθε πόλεμος έχει τις νίκες του και τα καταλοιπά Του.