Παιδιά, καλησπέρα. Είμαι νέο μέλος. Ανοίγω αυτό το topic γιατί μου αρέσει η ανταλλαγή απόψεων σε θέματα βιβλίων επιστημονικής φαντασίας.
Εγώ εδώ και κάποιες μέρες επειδή χρησιμοποιώ πολύ το μετρό, διάβασα και αξιολογώ τα εξής βιβλία :
Α) Άρθουρ Κλαρκ - Οι επικυρίαρχοι. Ότι καλύτερο διάβασα αυτόν τον καιρό. Απλά εκπληκτικό. Τρομερή σύλληψη, απλή γραφή.
Β) Dmitry Glukhovsky - Μετρό 2033. Κλασική σοβιετική γραφή, δηλαδή, πολλήήήή περιγραφή, αλλά πολύ ωραία σύλληψη.
Γ) Dmitry Glukhovsky - Μετρό 2034. Ο συγγραφέας μου έδωσε την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο βιβλίο, απλά, έπρεπε να το γράψει για να οδηγήσει το κοινό στο τρίτο μέρος.
Δ) Dmitry Glukhovsky - Μετρό 2035. Το τέλος της τριλογίας. Αρκετά καλό το τέλος. Σαν βιβλίο όχι τόσο καλό όσο το πρώτο, αλλά σίγουρα πολύ καλύτερο από το δεύτερο.
Ε) Άλντους Χάξλεϋ - Θαυμαστός Νέος Κόσμος. Δυστοπικό αλλά με περισσότερη βάση στο κοινωνικό στοιχείο παρά στο φουτουριστικό. Φεύγει απλά νεράκι.
ΣΤ) Άρθουρ Κλαρκ - Η πόλη και τα άστρα. Ο Κλαρκ αποδεικνύει και πάλι ότι οκ δεν έχει την γραφή του Ντοστογιέφκσι ή του Στάινμπεκ ( που είναι και ο αγαπημένος μου συγγραφέας ), αλλά σε επίπεδο πλοκής είναι άπαιχτος.
Ζ) Ευγένιος Ζαμυάτιν - Εμείς. Εδώ συνέβη το εξής παράδοξο. Μελλοντική μονοκρατορία, ένας έρωτας, μία περιπέτεια και η αντίσταση. Συνταγή για επιτυχία!
Αν κάποιος θέλει πιο λεπτομερή αξιολόγηση για τα ανωτέρω βιβλία, είμαι στη διάθεσή του.
Εγώ εδώ και κάποιες μέρες επειδή χρησιμοποιώ πολύ το μετρό, διάβασα και αξιολογώ τα εξής βιβλία :
Α) Άρθουρ Κλαρκ - Οι επικυρίαρχοι. Ότι καλύτερο διάβασα αυτόν τον καιρό. Απλά εκπληκτικό. Τρομερή σύλληψη, απλή γραφή.
Β) Dmitry Glukhovsky - Μετρό 2033. Κλασική σοβιετική γραφή, δηλαδή, πολλήήήή περιγραφή, αλλά πολύ ωραία σύλληψη.
Γ) Dmitry Glukhovsky - Μετρό 2034. Ο συγγραφέας μου έδωσε την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο βιβλίο, απλά, έπρεπε να το γράψει για να οδηγήσει το κοινό στο τρίτο μέρος.
Δ) Dmitry Glukhovsky - Μετρό 2035. Το τέλος της τριλογίας. Αρκετά καλό το τέλος. Σαν βιβλίο όχι τόσο καλό όσο το πρώτο, αλλά σίγουρα πολύ καλύτερο από το δεύτερο.
Ε) Άλντους Χάξλεϋ - Θαυμαστός Νέος Κόσμος. Δυστοπικό αλλά με περισσότερη βάση στο κοινωνικό στοιχείο παρά στο φουτουριστικό. Φεύγει απλά νεράκι.
ΣΤ) Άρθουρ Κλαρκ - Η πόλη και τα άστρα. Ο Κλαρκ αποδεικνύει και πάλι ότι οκ δεν έχει την γραφή του Ντοστογιέφκσι ή του Στάινμπεκ ( που είναι και ο αγαπημένος μου συγγραφέας ), αλλά σε επίπεδο πλοκής είναι άπαιχτος.
Ζ) Ευγένιος Ζαμυάτιν - Εμείς. Εδώ συνέβη το εξής παράδοξο. Μελλοντική μονοκρατορία, ένας έρωτας, μία περιπέτεια και η αντίσταση. Συνταγή για επιτυχία!
Αν κάποιος θέλει πιο λεπτομερή αξιολόγηση για τα ανωτέρω βιβλία, είμαι στη διάθεσή του.
