Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[ΜιΛάμπρος]

@ΜιΛάμπρος λαμπρό βιβλίο! Έχεις άλλο ανάγνωσμα από Έκο ή είναι το πρώτο σου;

Δεν είναι το πρώτο. Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει 116 σελίδες. Φαίνεται ότι θα μπει στην τριάδα των αγαπημένων του Έκο, μαζί με το "Όνομα του Ρόδου" και το "Κοιμητήριο της Πράγας". Το "Εκκρεμές" και το "Μπαουντολίνο" δεν τα συμπάθησα ιδιαίτερα.

Μένει να διαβαστεί η "Μυστηριώδης Φλόγα"...

 

[ΚρίτωνΓ]

@ΜιΛάμπρος είναι προσωπικά γούστα, αυτά. Εκρεμμές βάζω ως κορυφαίο αγαπημένο και από κοντά το Όνομα του Ρόδου. Θεωρώ το Νησί της Επόμενης ημέρας το αμέσως επόμενο. Ο Μπαουντολίνο, το Κοιμητήριο, είναι υποδεέστερα πιστεύω και η Μυστηριώδης Φλόγα επίσης (μάλλον το τοποθετώ τελευταίο). Όλα όμως αξίζουν κατ' εμέ. Ο Έκο είναι αγαπημένος- και όχι μόνο τα μυθιστορήματά του (σου συστήνω ανεπιφύλακτα να διαβάσεις και τη σημειολογία στη καθημερινή ζωή και το Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις).

 

[Τσίου]

Πω πω, @Χρυσόστομος κακο που σε βρήκε. Έχω φάει παρόμοια χλαπατσα (δεν θα επεκταθώ) με το 'η ιεραποστολική στάση' της Παπαθανασοπουλου.

 

[Χρυσόστομος]

Να προσθεσω και κατι ακομα για τον κυριο Λουλη που ανακαλυψα. Λοιπον ο Λουλης στον προλογο του λεει οτι η δικη του ελληνικη ιστορια ειναι πιο αντικειμενικη και αμεροληπτη γιατι δεν εχει οικονομικα κινητρα και δεν αποσκοπει σε πολιτικα αξιωματα. Μαλιστα. Αν και δεν συμφωνω με τον ισχυρισμο του οτι δηλαδη οποιος γραφει ιστορια το κινητρο του ειναι καποιος απο αυτους τους δυο λογους αλλα τελος παντων το προσπερνω. Λοιπον όσο αφορα το οικονομικο οκ το δεχομαι. Παμε τωρα στο δευτερο. Το βιβλιο πρωτοεκδοθηκε το 2015. Το 2019 με την κυβερνηση της ΝΔ ο Λουλης διοριστηκε γ.γ. Τουρισμου. Ναι αυτος που δεν αποσκοπουσε σε πολιτικα αξιωματα. Περιμενετε εχει και καλυτερο. Εναν χρονο μετα σκαει η ειδηση οτι ο διορισμος του ηταν παρανομος διοτι ο κυριος Λουλης δεν είχε πτυχιο ΑΕΙ που απαιτουνταν!

Αυτο υποθετω δεν θα το βαλει στο βιογραφικό του. Εν τελει μετα τον σάλο αποπεμφθηκε απο το υπουργειο. Παρολα αυτα η κυβερνηση απτοητη λιγους μηνες μετα τον διορισανε ξανα στο υπουργειο Τουρισμου σαν μετακλητο υπαλληλο αυτην την φορά. Τωρα ειναι να γελας η να κλαις;
Και κατι τελευταιο..ο κυριος Λουλης εκλεχθηκε και δημοτικος συμβουλος στον Βολο με την παραταξη του Αχ. Μπεου. Μαλιστα.

 

[ΚρίτωνΓ]

Φίλε @Χρυσόστομος διακρίνω ότι είσαι κάπως προκατειλημμένος με το Λούλη Δεν δικαιολογείται αλλιώς. Θα βρήκες ζουζούνια στο αλεύρι. Μην το κάνεις θέμα τώρα.

 

[Τσίου]

(πέθανα με το κλιπακι ) @ΚρίτωνΓ μη σου πω ότι τον κόβω και για βαζελο
Μαζί με το Οι νεκροί της ζωής του Παρορίτη, διαβάζω το Από την άλλη γωνία του Γκουρογιάννη. Συλλογές διηγημάτων και τα δύο, και χαίρομαι ιδιαίτερα για τον Παρορίτη, διότι νόμιζα πως για να χαρώ διήγημα, θα έπρεπε να στραφώ στους Αμερικανούς. (Λαπαθιωτη και Θεοτόκη τους φυλάω σαν λίρες).

 

[Ιαβερης]

Βλέπω τον Λούλη να προσθέτει στη βιογραφία του " επίτιμο μέλος της Λέσχης του Βιβλίου με εκατοντάδες θαυμαστές που πίνουν νερό στην υγειά του." Παρακαλώ όποιος αγοράσει το αριστούργημά του στο μέλλον, γιατί εννοείται ότι θα επανεκδοθεί άλλες 10-15 φορές τουλάχιστον (από τώρα κλαίω τα δέντρα που θα κοπούν για αυτόν τον σκοπό... ), να μας πει εάν μπήκαμε κι εμείς στο αριστερό αυτί. Ή έστω στο δεξί, δεν πειράζει, το δεχόμαστε.

 

[Πεταλούδα]

Συλλογές διηγημάτων και τα δύο, και χαίρομαι ιδιαίτερα για τον Παρορίτη, διότι νόμιζα πως για να χαρώ διήγημα, θα έπρεπε να στραφώ στους Αμερικανούς. (Λαπαθιωτη και Θεοτόκη τους φυλάω σαν λίρες).

Δεν ήξερα για τα πεζά του Λαπαθιώτη, θα τον κοιτάξω. Δες και το "Γκιακ" του Παπαμάρκου, αν δεν το γνωρίζεις ήδη.

 

[Τσίου]

Ωπ μόλις τώρα θυμήθηκα και τον Επισκοπόπουλο! –εντωμεταξύ, στα μισά σταμάτησα την πληκτρολόγηση για να το ψάξω, ευτυχώς το βρήκα. Πατσαβουριασμενο, αλλά το βρήκα. Αν θες το βιβλίο του Λαπαθιωτη στο δανείζω. Το Γκιακ το έχω διαβάσει (έπρεπε να τσεκάρω στην πολιτεία για να σιγουρευτώ, ου γαρ ερχεται μόνον), δεν πρέπει να έχω δώσει καλή βαθμολογία, αλλά! Γυάλινο μάτι και Νόκερ (βλέπω είναι τα 2 τελευταια) τα "κουβαλάω" ακόμη.

 

[Σελεφά]

Ξανοίχτηκα πάλι.
Εκτός του Σάντερσον, όλα τα άλλα από το ράφι (άντε να μειώνονται τα αδιάβαστα).

 

[ΜιΛάμπρος]

Ω! Το "Εργοστάσιο Σφηκών". Τι υπέροχο βιβλίο! Ήταν στα υπόψιν να το ξαναδιαβάσω τις ημέρες των διακοπών του Πάσχα. Δυστυχώς δεν το κατάφερα, διάβασα όμως το εξαιρετικό "Πέτρινο Τραγούδι" του ίδιου συγγραφέα.

ΥΓ. Το "Ημερολόγιο Αφανισμού" φαίνεται ενδιαφέρον. Θα είχες την καλοσύνη να γράψεις δυο λόγια όταν το τελειώσεις;

 

[Σελεφά]

Το Εργοστάσιο ήταν δώρο του αδερφού μου και μου είπε ότι είναι εξαιρετικό βιβλίο.
Δε διαβάζω ιδιαίτερα θρίλερ, αλλά είπα να το πιάσω.

Λογικά σήμερα θα τελειώσω το Ημερολόγιο και θα σου πω.

 

[Σελεφά]

Λοιπόν το βιβλίο είναι πέρα για πέρα ανάλαφρο, αλλόκοτο και με περιεργο-χιουμοριστική διάθεση.
Δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι αξιοσημείωτο και το πιθανότερο να ξεχάσω την ιστορία του.
Το τέλος του βιβλίου είναι λίγο "φιλοσοφικό"... ΑΣ πούμε.

Αυτά που μου άρεσαν είναι:
Η ιστορία διαβάζεται γρήγορα (φταίει φυσικά και το γεγονός ότι είναι ήδη μικρή) κάτι που ήθελα αυτή τη στιγμή.
Η ιδέα των κουστουμιών
Ο κεντρικός χαρακτήρας και η συναισθηματική/υπαρξιακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Τέλος, αυτά που δεν μου άρεσαν είναι:
Θα ήθελα να δω κάποια πράγματα παραπάνω σχετικά με τον ήρωα του βιβλίου και το κατσαριδοκουστούμι του, αλλά δυστυχώς δεν έγινε.
Κάποιοι από τους επιζήσαντες, δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο -τουλάχιστον για εμένα- ήταν εκεί για να δώσουν κάποιο τέλος στο βιβλίο
και ουσιαστικά με την εμφάνιση αυτών ψιλοξίνισα. Μέχρι πριν την εμφάνισή τους η ιστορία είχε μια "ευχάριστη" ανάγκη για επιβίωση ακόμα και μέσα στην αναγκαστική μοναχικότητα, που ήταν μακράν πιο ενδιαφέρουσα από αυτό που έγινε. στο βιβλίο.
Ίσως αν ήταν πιο μεγάλο να ήταν πιο "ολοκληρωμένη" η ιστορία. Ένοιωσα λες και η αρχή και το τέλος γράφτηκαν σε διαφορετικές περιόδους.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τέλεια! Ευχαριστώ πάρα πολύ @Σελεφά

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα το μεσημέρι "Το νησί της προηγούμενης μέρας". Ειλικρινά λυπάμαι που δεν μου άρεσε τελικά (ενώ στην αρχή φάνηκε το ακριβώς αντίθετο) και με κούρασε αρκετά.
Ξεκινώ την "Τριλογία του Βερολίνου" του Κέρ.

 

[Έλλη Μ]

@Χρυσόστομος καποιο πουλάκι που διαβαζει ιστορια με μεγαλο ζηλο μου ειπε πολυ καλα λόγια για το βιβλιο του Χατζη. Εκτος του περιεχομενου, η γλωσσα του ειναι πολυ καλη.
Ασε που δεν σχετιζεται με εδωδιμα-αποικιακα

 

[ΚρίτωνΓ]

@Έλλη Μ επέτρεψέ μου να έχω άποψη, προσωπικά. Ο Αριστείδης Χατζής (ο οποίος υπήρξε καθηγητής μου στο τμήμα Φιλοσοφίας της Επιστήμης και με τον οποίο εκπόνησα και διπλωματική εργασία) είναι εξαιρετικός επιστήμονας και αρθρογράφος με φοβερό λόγο και σοβαρές θέσεις. Γενικότερα το αντικείμενό του είναι "φιλοσοφία του δικαίου". Διαβάζω τακτικά την αρθρογραφία του, και εάν και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του (το οποίο έχει παρεπιπτόντως πολύ καλές κριτικές), μπορώ να τον συστήσω ανεπιφύλακτα. Βέβαια μου έκανε εντύπωση το ότι έβγαλε βιβλίο στο αντικείμενο - διότι δεν περίμενα να κάνει ένα πόνημα ιστορικής φύσης (μια και δεν είναι ιστορικός). Ωστόσο μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν θα είναι ούτε επιφανειακό, ούτε προκατειλημμένο, γιατί τον ξέρω.

 

[Έλλη Μ]

Κριτονιον, δεν τον εχω παρακολουθησει, ομως εμπιστευομαι το κριτηριο εκεινου με τον οποιο το συζητησα. Εχει τριβη στην ιστορια κι εγω που εριξα μια πολυ γρηγορη ματια, η γλωσσα μου εκανε πολυ καλη εντυπωση.

 

[Χανκ Μουντυ]

Γυρνωντας απο Αθηνα, διαβασα στο λεωφορειο το Ο Δρακος του Παγου, του George R. R. Martin.

Ενα ωραιο και συντομο παραμυθακι με δρακους. Περασε ευχαριστα η ωρα.

 

[Διχασμένη]

Τελειώνω το the stell remains, του Richard Morgan. Είχα ακούσει πολλά καλά λόγια και ήθελα να μου αρέσει. Ανήκει στην παράδοση του grim and grit fantasy, με μπόλικο κυνισμό και απαισιοδοξία.
Έχει πολλά πολύ καλά στοιχεία: η κοσμοπλασία είναι ιδιαίτερη, οι σκηνές που ο πρωταγωνιστής ταξιδεύει με τους dwenda στους βάλτους είναι πολύ ποιητικές και ελαφρώς ανατριχιαστικές, με την καλή έννοια, ο συγγραφέας χειρίζεται πολύ καλά την ψυχολογία των ηρώων του νομίζω και είναι ενδιαφέροντες, βετεράνοι μαχητές και τραυματισμένοι/σημαδεμένοι ψυχολογικά απ' όσα έζησαν (ιδίως ο ξιφομάχος, ο οποίος έχει και μια παραπάνω αιτία για τραυματικές εμπειρίες). Επίσης, φαίνεται καθαρά ότι ο συγγραφέας του ξεκίνησε από επιστημονική φαντασία: ο προηγούμενος πόλεμος ήταν ενάντια σε σαυράνθρωπους, οι οποίοι κατοικοεδρεύουν κυρίως σε μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, οι εφευρέσεις ενός σημαντικού εξαφανισμένου λαού μοιάζουν με διαστημόπλοια, τα παιχνίδια με το χρόνο του λαού των ξωτικών (dwenda) ο συγγραφέας τα χειρίζεται με διαφορετικό τρόπο από την μέση ιστορία φάντασυ, πολλοί από τους λαούς που περιγράφει αποκαλύπτεται ότι κατάγονται από άλλους πλανήτες, όπως επίσης και η γλώσσα κάποτε δείχνει σημάδια επίδρασης από επιστημονική φαντασία, πχ κάπου συγκρίνει την κρυάδα της απόστασης με το κρύο κενό ανάμεσα στα άστρα.
Με εκνεύρισε όμως και με κούρασε, λόγω των πολλών βρισιών (νισάφι, δεν είναι ανάγκη να βρίζουν όλη την ώρα χυδαία οι ήρωες για να είναι ένα βιβλίο ωμό και ρεαλιστικό), όπως επίσης και της υπερβολικής (σαδιστικής σχεδόν) ωμότητας των μαχών, όπου περιγράφονται με λεπτομέρειες αίματα, άντερα, θανάσιμα τραύματα κτλ.
Οπότε δεν είμαι σίγουρη αν θα πάρω τα άλλα δύο, προβληματίζομαι...
Εσύ Σελεφά, διάβασες την σειρά επιστημονικής φαντασίας του συγγραφέα;