Τελείωσα το
Έθιμα ταφής της H. Kent, το οποίο μου άρεσε πολύ.
Είναι αρκετά μελαγχολικό βιβλίο με δυνατές σκηνές κι ίσως να μην είναι η καλύτερη περίοδος να το διαβάσει κάποιος. Μου άρεσε πολύ η γραφή της συγγραφέως κι η ροή με την οποία πάει η πλοκή.Ο επίλογος στο τέλος, πολύ βοηθητικός κι επεξηγηματικός. Ένα μυθιστόρημα μεν, με πάτημα σε αληθινά γεγονότα δε, σε κάνει να θες να ψάξεις ό,τι μπορείς παραπάνω για την ίδια την ιστορία.
Στο καπάκι έπιασα να διαβάσω το
Θα Φτυσω στους τάφους σας του Μπορις, πράγμα πολύ κακό από μόνο του. Γενικά όταν κάποιο βιβλίο μου αρέσει, αποφεύγω να πιάσω κατευθείαν κάποιο άλλο και μάλιστα την ίδια μέρα. Όμως το τελείωσα πρωί το έθιμα ταφής κι είπα το βραδάκι ας πάρω κάτι άλλο, είναι και μικρό ευκαιρία είναι να το τελειώσω στο σουκου.

Δε μου άρεσε, σοκαριστικες σκηνές άνευ λόγου και ουσίας, καμία εμβάθυνση στην ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή και γιατί έκανε ότι έκανε, και πολύ σεξ με μικρά παιδιά σαν να ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό, δεν ξέρω τι φάση, αν έφταιγε η τότε περίοδος ή απλά το μυαλό του συγγραφέα. Για την εποχή του, θα ήταν πρωτότυπο φαντάζομαι, ο χυδαίο και προκλητικός λόγος, για τη δική μας δεν είναι και τόσο, θα ήθελα μια ψυχογραφηση για να καταλάβω τις πράξεις του, ισως μια ματιά παραπάνω στο παρελθόν του. Δεν ξέρω. Μου άφησε άσχημη επίγευση και μου χάλασε και τη διάθεση του προηγούμενου βιβλίου. Εντέλει αποφάσισα να μην πιάσω κάτι άλλο στο υπόλοιπο της μέρας.
Από αύριο λέω να ξεκινήσω το
3 hours της Rosamund Lupton κι ελπίζω να εξιλεωθώ.