Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Βιστέρια]

Αποχαιρετώ την «φλέβα του λαιμού» και τις συγκινητικές φωτογραφίες στιγμής aka αφηγήματα του Θάνου Κάππα στο «Πικρούτσικα Πικρούτσικα» και συνεχίζω με την «Εκκαθάριση» του Κερτες.

 

[Τσίου]

Μετά το έτσι κι έτσι Έφη Μπριστ, διαβάζω το I have a bad feeling about this του Τζεφ Στραντ.

 

[Νιλς]

(Προσωρινό) αντίο στον Ασίμωφ και την συγκλονιστική αρχική τριλογία του Θεμελίου, την οποία επεχείρησα να παρουσιάσω συνοπτικά εδώ για τους φίλους της επιστημονικής φαντασίας. Τώρα θα διαβάσω τον Κώδικα της Δημιουργίας. Δύο βιβλία: Ο Γολγοθάς της Εύας και η Πτώση του Αδάμ (από τον Γιώργο Ζορμπά).

 

[Χανκ Μουντυ]

Τελος το δευτερο βιβλιου του Μαυρου Πυργου. Περναω στο τριτο, "Οι Ρημαγμενοι Τοποι".

 

[Χρυσόστομος]

Τα βιβλία που διάβασα το τελευταίο διάστημα.
Πισω από κλειστές πόρτες-Β.Α. Paris 3/5
Ένα απλό σχέδιο - Σκοτ Σμιθ 4/5
Αυτή η νύχτα μένει- Θάνος Αλεξανδρής 2/5
Ζωντανός θρύλος- Ρίτσαρντ Μαθεσον 4/5
Η ετυμηγορία- Τζων Γκρισαμ 5/5

 

[Πεταλούδα]

Τα βιβλία που διάβασα το τελευταίο διάστημα.
Η ετυμηγορία- Τζων Γκρισαμ 5/5

Σου άρεσε "Η ετυμηγορία"τελικά, χαίρομαι

 

[Χρυσόστομος]

Σου άρεσε "Η ετυμηγορία"τελικά, χαίρομαι

Ναι @Πεταλούδα αυτό μάλιστα! Εξαιρετικό! Τα καθαρά δικαστικά νομίζω του πάνε περισσότερο.

 

[Τσίου]

Για άλλη μια φορά ο Τζεφ Στραντ μου κράτησε καλή παρέα (είμαι περίεργη να δω πως είναι τα τρόμου του). Τώρα διαβάζω το Selfish, shallow, and self-absorbed: Sixteen writers on the decision not to have kids της Μέγκαν Ντάουμ.

 

[Λούση]

Αν και το είχα αρκετό καιρό στην βιβλιοθήκη μου, διαβάζω για πρώτη φορά "ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλι"

 

[Βιστέρια]

"Ποίηση και μετάφραση" του Βαγενά.

 

[Έλλη Μ]

Αφου είπα να ξεκολλήσω λιγο απο ένα ηλιθιο παιχνίδι που παιζω στο κινητο (δεν το εχω ξαναπάθει ποτέ αυτό, μα τον Τουτατη!), διαβασα τον Ηλίθιο (btw, δε με κουρασε η εξομολόγηση του Ιππόλυτου όσο αλλα σημεία του) και τώρα διαβάζω το βιβλίο του Robert Macfarlane, Υπογαία. Πραγματικά γοητευτικό και όχι ευκολο βιβλιο για εναν κόσμο που ΔΕ μας περιβάλλει αλλά πανω στον οποιο εμεις πατάμε και δραστηριοποιούμαστε. Ουσιαστικά, ενα υπόγειο ταξίδι που εξερευνά τους κατω κοσμους της Γης. Σουπερ εξαιρετικά παρα πολυ ενδιαφέρον.

 

[Τσίου]

Τελείωσα το Selfish, shallow, and self-absorbed: Sixteen writers on the decision not to have kids. Ιστορίες με φαρμάκι και χιούμορ, ιστορίες με ελλεινές απόψεις (Την Λάιονελ Σράιβερ και την Εμ. Τζι. Λορντ κοιτάω, ugh!), αλλά και ιστορίες Ανθρώπων (όπως της Ρόζμαρυ Μαχόνεϊ και της Έλλιοτ Χολτ), που δεν θα πω με έκαναν να ταυτιστώ, η ταύτιση είναι από ακατόρθωτη έως επικίνδυνη, αλλά με χτύπησαν στο solar plexus επειδή με κάλυψαν. Τελικά, ο μόνος λόγος που το διάβασμα είναι ένα από τα λίγα πράγματα που δεν έχω παρατήσει εντελώς, είναι επειδή οι ιστορίες, είτε φανταστικές, είτε αληθινές, παίρνουν το προσωπικό και το κάνουν συλλογικό. Το εγώ μπροστά στο: κι αυτός/κι αυτή, παύει να υπάρχει.
Κι έτσι αν κάποια μέρα σε βγάλει ο δρόμος σου μπροστά σε τζαμαρία πρώην φούρνου, και δεις αυτό:

να σκεφτείς πως του λείπει ένα ερωτηματικό και να απαντήσεις: Όχι. Δεν είμαι η μόνη.
Εδιτ: Τώρα διαβάζω το No Exit του Τέιλορ Ανταμς

 

[Βάγγυ]

Εγώ είπα να συνεχίσω το Τσερνομπίλ το οποίο είχα αφήσει κάπου στο 1/3 του βιβλίου.

 

[Νιλς]

Μόλις τελείωσα τα δύο πρώτα βιβλία του Κώδικα της Δημιουργίας (''Ο Γολγοθάς της Εύας'' και ''Η Πτώση του Αδάμ''). Σύντομη παρουσίαση εδώ. Τώρα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ @Βάγγυ και @Καστάλια ΟΜΙΧΛΟΓΕΝΝΗΤΟΙ!!! Ναιιιιιιιιιι

 

[Λήδα]

Τελείωσα χθες το Old Food του Ed Atkins, ένα από τα πιο περίεργα βιβλία που εχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα. Σήμερα ξεκίνησα το The Fallen του Κουβανού Carlos Manuel Álvarez, το οποίο με έβαλε μέσα απο την πρώτη κιόλας σελίδα.

 

[Τσίου]

Παράτησα το Ενοχές δίχως τύψεις του Πολ Οστερ μετά από μια σκηνή που... δεν κατάλαβα γιατί την έγραψε, πως ταιριαζει, και ούτε θα ήθελα να μάθω (όσο μεγαλώνω παραξενευω). Τώρα διαβάζω το Αμερικάνικη Λήθη (γιατι όχι σκέτο Λήθη; ) του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, που με περιμένει χρόνια, αλλά η μιζέρια μου τώρα μου είπε να το ξεκινήσω, κι εγώ δεν της χαλάω ποτέ χατήρι

 

[Βάγγυ]

Παράτησα το Ενοχές δίχως τύψεις του Πολ Οστερ

Εντωμεταξύ, διάβασα ότι παράτησες το Ενοχές, δίχως τύψεις (χωρίς να έχεις εσύ τύψεις δηλαδή).

 

[Τσίου]

Δεν ξέρω αν γέλασα πιο πολύ με αυτο^ ή με το άλλο που είχες πει για το αυτό (σύνδεσμος) και το αυτό (του Κινγκ). Να'σαι καλά, @Βάγγυ μου

 

[Βάγγυ]

Χαχαχα, τι θυμασαι βρε πουλί μου κι εσύ πάντως; Σε έχω καταστρέψει.

 

[Τσίου]

Έχεις βάλει κι εσύ το χεράκι σου! (Μακάρι όλες οι καταστροφές μου να ήταν έτσι)
Εντωμεταξυ, πάλι καλά που το βιβλίο το αγόρασα πρόσφατα στα ελληνικά, και δεν έπιασα την αγγλική κόπια που είχα. Άλλη μια καταστροφή θα έπεφτε στο κεφάλι μου