Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Τσίου]

Ήταν ήδη στη λίστα! Μετά απ'αυτό που είπες εσύ και ο Τζονκαν ανέβηκε. Δηλαδή τώρα τελειώνω το Count Magnus and Other Ghost Stories (το οποίο ελπίζω να μεταφραστεί για να πέσουν τα ρεξ βροχή), μετά πιάνω Bull Mountain, το επόμενο είναι το Τραύμα (πρόταση καλή του Νικόλα-βιβλιοπώλης έπρεπε να γίνει), και μετά το Στόουνερ!!

Χριστόψωμε

Ρε Μαρσουπιλαμί ... ξέρεις τι έπαθα με αυτό; δεν ξέρω για πόσα λεπτά γελούσα-σταματούσα-γελούσα-σταματούσα σαν κάρο στον Κηφισό σε ώρα αιχμής, και όλο αυτό αφού είχα ήδη ξεκαρδιστεί επειδή στο άσχετο πέτυχα σχόλιο της Στιλλ στο youtube. Έτσι θα πεθάνω τελικά. Θα σκάσω απ'τα γέλια.
(Χρυσόστομε, προς Θεού δεν εννοώ ότι είναι αστείο το όνομά σου. Με την Έλλη γελάω)

 

[Χρυσόστομος]

Χριστοψωμος εδω! Εληφθη Ελλη μπηκε στην λίστα. Διαβασα και τον Ποτη που αν θυμαμαι καλα εσυ μου είχες προτείνει και ήταν εξαιρετικό.
Γελα ελευθερα Τσιου κανενα πρόβλημα.

 

[Έλλη Μ]

Έχεις δίκιο, Τζόνκαν. Και για μένα, είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία των τελευταίων ετών (όπως και τα άλλα που διάβασα) και αναρωτιόμουν, από την 150η σελίδα και μετά, τι πραγματικά με τράβαγε στο βιβλίο και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου (όπως και του Μπουτζάτι) και πώς γίνεται μέσα από μια μάλλον θλιβερή ιστορία, εγώ να αντλώ τέτοια απόλαυση μιας και:

Δεν πρόκειται για κάποια πολύ σπουδαία ιστορία.
Δεν πρόκειται για κάποιον πολύ σπουδαίο και υπερβατικό ήρωα, κάποιον ήρωα που θα ζήλευες αυτόν ή το βίο που διάγει.
Δεν πρόκειται για μεγάλα πάθη, ανολοκλήρωτους έρωτες, αγαστά μιση, δολοπλοκίες κ.λπ
Αυτό που κάνει το Στόουνερ ακαταμάχητο σε μένα είναι η καθαρή λογοτεχνική απόλαυση που προσφέρει αυτό το βιβλίο, για την ακρίβεια η απόλαυση της ανάγνωσης καθεαυτήν.. Ναι.

Τσιου, θυμάσαι το Μαρσουπιλαμι!

Χρυσόστομε, αν σου ειχα προτείνει τον Πότη, χωρις να τον έχω διαβάσει ακόμη, σημαίνει ότι το θράσος μου δεν έχει όρια. Θυμάμαι να συζηταμε για τον Φαλλάντα και να αναφέρω τόσο τον Πότη όσο και το ΜσΒ που εχω διαβασει, αλλά αν έφτασα σε σημείο να στο προτείνω κι όλας, ε, τι να πω! Αλήθεια, θυμάσαι πώς μου είχε φανεί, να μην το ξαναδιαβάζω;;

 

[Βασίλισσα]

Είμαι στα μισά του Βιβλίου. Το Ευφυολόγημα και η σχέση του με το ασυνείδητο - Το Χιούμορ. Φρόυντ

Το επόμενο είναι το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϊ. Οσκάρ Ουάιλντ

 

[Στιλλ ιλλ]

Λοιπόν στο διάστημα αυτών των πολύπαθων διακοπών που τρεχουν ακομα τελειωσα τα εξής:
Δίψα- Νέσμπο 3/5 Καλό οχι τοσο απο άποψη πλοκής καθώς αντιλαμβανεσαι τον δολοφόνο γρήγορα παρα τα τα τεχνάσματα οσο απο άποψη της εξέλιξης των χαρακτήρων που ηδη ξερουμε και αγαπάμε.

Ματωμένος μεσημβρινος- Μακαρθυ 3/5 Απίστευτα όμορφη ποιητικη γλώσσα αλλα ήταν μαλλον άνισο. Απέκτησε ενδιαφέρον προς το τέλος αν και σε διάφορα σημεία ένιωθα να με ανταμειβει. Ομως ήταν κάμποσο κουραστικό. Και εκτος αυτού τι μισητός κόσμος, καθολα αντρικό δημιούργημα.

Κουκουβαγια σε καπνοδόχο- Κρίστι 5/5 Θεά

Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι- Βερισσιμο. 4/5 Υπερβολικό αλλα απολαυστικο

Σενάριο Γάμου- Ευγενιδης 4/5 Εξαιρετικός αφηγητής, γεμάτος χιούμορ και τρυφερότητα αντιλαμβάνεται καλύτερα απο ολους τους νέους.Μαζι με τον Σάλιντζερ.

Και τώρα διαβαζω την Φεράντε, το πρώτο απο την τετραλογία της Ναπολης. Έχω πάθει σοκ, θα μπεί στις αγαπημένες μου φαινεται.

 

[Χρυσόστομος]

Χρυσόστομε, αν σου ειχα προτείνει τον Πότη, χωρις να τον έχω διαβάσει ακόμη, σημαίνει ότι το θράσος μου δεν έχει όρια. Θυμάμαι να συζηταμε για τον Φαλλάντα και να αναφέρω τόσο τον Πότη όσο και το ΜσΒ που εχω διαβασει, αλλά αν έφτασα σε σημείο να στο προτείνω κι όλας, ε, τι να πω! Αλήθεια, θυμάσαι πώς μου είχε φανεί, να μην το ξαναδιαβάζω;;

Δεν ειναι θρασος Ελλη, ενστικτο ειναι. χαχα.. Ωστε δεν μου το ειχες προτεινει εσυ; χαχα.. Ισως να μπερδευτηκα με αυτην την κουβεντα που ειχαμε κανει για τον Φαλαντα. Μου το ανεφερες το γνωριζα εγω σαν βιβλιο καπου εκει θα μπερδευτηκα. Τελος παντων ε τοτε να στο προτεινω εγω. ) Πολυ δυνατο βιβλιο οπως και τα αλλα του συγγραφεα.

 

[Τζόνκαν]

Έχεις δίκιο, Τζόνκαν. Και για μένα, είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία των τελευταίων ετών (όπως και τα άλλα που διάβασα) και αναρωτιόμουν, από την 150η σελίδα και μετά, τι πραγματικά με τράβαγε στο βιβλίο και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου (όπως και του Μπουτζάτι) και πώς γίνεται μέσα από μια μάλλον θλιβερή ιστορία, εγώ να αντλώ τέτοια απόλαυση μιας και:

Δεν πρόκειται για κάποια πολύ σπουδαία ιστορία.
Δεν πρόκειται για κάποιον πολύ σπουδαίο και υπερβατικό ήρωα, κάποιον ήρωα που θα ζήλευες αυτόν ή το βίο που διάγει.
Δεν πρόκειται για μεγάλα πάθη, ανολοκλήρωτους έρωτες, αγαστά μιση, δολοπλοκίες κ.λπ
Αυτό που κάνει το Στόουνερ ακαταμάχητο σε μένα είναι η καθαρή λογοτεχνική απόλαυση που προσφέρει αυτό το βιβλίο, για την ακρίβεια η απόλαυση της ανάγνωσης καθεαυτήν..

Στην πρώτη ανάγνωση η ζωή του φαντάζει θλιβερή. Όταν το ξαναδιαβάζεις καταλαβαίνεις ότι οι ζωές των γύρω του είναι θλιβερές ,όχι η δική του ,παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο σπίτι του και στο Πανεπιστήμιο. Ο Στόουνερ απολαμβάνει την δουλειά του και ζει έναν πραγματικό έρωτα ,οι άλλοι είναι σκιές γύρω του . Η ζωή του συμβαδίζει με το Σονέτο του Σαίξπηρ ,αυτό που τον έκανε να ερωτευθεί την φιλολογία .
Υπάρχει από τον Μπουζάτι μια συλλογή με διηγήματα ,από Στοχαστή, Ο σκύλος που είδε τον Θεό . Το ομώνυμο διήγημα είναι εξαίσιο, χωρίς να υστερούν και τα άλλα . Επίσης είχε κυκλοφορήσει του ίδιου ένα παιδικό διήγημα που είναι καταπληκτικό ,το διάβαζα στον γιο μου, Η εισβολή των αρκούδων στη Σικελία. Ψάξε το στην Πρωτοπορία ,μπορεί να υπάρχει ακόμη.
Το 2666 ξαναβγήκε ,θα κανονίσουμε συνανάγνωση ;

 

[Έλλη Μ]

Το 2666 ξαναβγήκε ,θα κανονίσουμε συνανάγνωση ;

Αν ψηθει κι ο Νικολας ή οποιος αλλος θελει και με την προϋποθεση οτι θα επιβιωσω απο τη συναναγνωση του infinite jest, ευχαριστως να το ξαναδιαβασω με παρεα.

Χρυσοστομε, τον εχω και περιμενει σε ενα ραφι. Ευχαριστω.

Στιλλ, ειμαι λιγο επιφυλακτικη με την 4λογια της Ναπολης. Οποτε παω να αγοράσω το βιβλιο, το επιστρεφω στο ραφι. Οταν τελειωσεις το πρωτο, γραψε μερικα λογια να ιδούμε.

 

[Τσίου]

Με την προϋποθεση οτι θα επιβιωσω απο τη συναναγνωση του infinite jest.

Χαλαρά, δεν θέλω να μου πιέζεσαι. Βλέποντας και κάνοντας. Μη νομίζεις δηλαδή ότι το έχω δέσει κόμπο και πρέπει σώνει και ντε να μου κάνεις το χατήρι. Η καταπίεση των φίλων μου είναι δυο φορές καταπίεσή μου. Δεν ξέρω αν και κατα πόσο γίνομαι αντιληπτή.

 

[Χρυσόστομος]

Τελειωσα την "Τριλογια του Βερολινου" και ξεκινησα μια συλλογη διηγημάτων του Στεφαν Τσβαιχ.

 

[Στιλλ ιλλ]

Στιλλ, ειμαι λιγο επιφυλακτικη με την 4λογια της Ναπολης. Οποτε παω να αγοράσω το βιβλιο, το επιστρεφω στο ραφι. Οταν τελειωσεις το πρωτο, γραψε μερικα λογια να ιδούμε.

Μη φοβού αγαπητή Έλλη, τόλμησε και αγόρασε το. Έχω φτάσει στα μισά και είναι πράγματι τέλειο. Είναι ειλικρινές, γνήσιο και μου θυμίζει τον Σάλιντζερ ως προς την υπαινικτικότητα σε σημεία αλλα και την βαρύτητα που δίνει στην αξία της καθημερινότητας, του περιβάλλοντος και της πολύπλοκης φιλιας των δυο κοριτσιών. Δεν ειναι ε ιδανική, δεν είναι ανιδιοτελής. Είναι έντονη, γεμάτη παθη και ζήλιες. Με τα πιο απλά λογια η συγγραφέας μιλάει για την φιλία και τις γυναικες στις πιο ταπεινές, δυσκολες και πανέμορφες στιγμές τους. Όλες οι δυνάμεις που δουλεύουν στην ψυχή του ανθρώπου παιρνουν μορφη και οστα στην έκφραση της φιλίας τους.

 

[Μπου Ραντλι]

Αφήνω αρκετά ευχαριστημένος "Το Σημάδι και τη Σφραγίδα" του Γκράχαμ Χάνκοκ και προχωρώ στο "Χαμένο Νόμπελ" του Κώστα Αρκουδέα με σπαρταριστά κουτσομπολιά και παρασκήνια από τις απονομές των συγκεκριμένων βραβείων και τα κριτήρια επιλογής των υποψηφίων...

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ουμπέρτο Έκο: Φύλλο Μηδέν

 

[Σμίλα]

Λοιπόν το'χω ρίξει στα εύκολα αναγνώσματα.
Τελείωσα τη 'Μοιραία Πράγα' του 'Φίλιπ Κερ' -ωραίο αστυνομικό στην εποχή του Γ΄Ράιχ - , 'Κάτω απο το Βεζούβιο' του 'Τζον Μαντοξ Ρομπερτς' -το 2ο που διαβάζω από τη σειρά του με τον πατρίκιο Δέκιο Καικίλιο Μέτελλο να εξιχνιάζει φόνους την εποχή της αρχαίας Ρώμης - που μου άρεσε πολύ, και τέλος 'along came a spider' του Tζέημς Πάτερσον -βελτίωσα τα αγγλικά μου λίγο, έφυγε γρήγορα πολύ, δεν άφησε τίποτε στο τέλος- όχι κακό , μέτριο, νομίζω γυρίστηκε και μέτρια ταινία με τον Μόργκαν Φρήμαν.
Τωρα συνέχεια με τον 'αναρχικό των δύο κόσμων' Ούρσουλα Λε Γκέν.

 

[Πιούζυ]

Μια και αντιστέκομαι σθεναρά στην ανάγνωση μυθιστορήματος το οποίο μάλιστα ξεκίνησα πριν καιρό και περιμένει στωικά το πότε θα μου 'ρθει διάθεση να το ξαναπιάσω, συνεχίζω με ποίηση. Εδώ κι ένα μήνα περίπου έχω περάσει από 5-6 Έλληνες ποιητές και τώρα κοντοστάθηκα σε έναν ξένο ονόματι Ρούπερτ Μπρούκ. Συνδέεται και με ένα αγαπητό νησάκι μας και η ποίησή του είναι (κατ'εμέ) υπέροχη.

 

[Στιλλ ιλλ]

Τελείωσα και το δεύτερο βιβλίο απο την τετραλογία και δηλώνω πλέον φανατική της Φεράντε. Θα περιέγραφα (και) το δεύτερο βιβλίο ειλικρινές, άμεσο και την ίδια στιγμή έχει κάτι απίστευτα μυτηριώδες οσον αφορά την γραφή. Παρουσιάζει τους ανθρώπους στις πιο ρεαλιστικές και τις ''άσχημες'' στιγμές τους που οι πιο όμορφες μοιάζουν σαν όαση, πραγματικά δυνατές. Τώρα διαβάζω το handmaid's tale στο πρωτότυπο και οι σελίδες κυλάνε νερό. Μια δυστοπία πολύ κοντινή, πολύ άμεση και για αυτό τρομακτική. Ίσως κάποια στιγμή να ξαναπιάσω το 1984 και τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο γιατί στην πρώτη απόπειρα τα βαρέθηκα ή με κούρασαν.

 

[Φαίη]

Τελείωσα τον Κυνηγό Κεφαλών του Τζο Νέσμπο και συνεχίζω με το Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα της Λάουρα Εσκιβέλ.
Πολύ ωραία και τα δύο ))

 

[Σμίλα]

Πολυαγαπημένο βιβλιο αυτό της Εσκιβέλ, Φαίη, το οποίο γυρίστηκε και σε μία ωραία επίσης ταινία

 

[Έλλη Μ]

Διαβαζω την Καταρίνα Μπλουμ του Μπελ, ενω τελειωσα την "Ιστορια του γερασμενου παιδιου" της Ερπενμπεκ. Προκειται για την πρωτη της νουβελα η οποια ειναι καταπληκτικη και για την οποια (Έρπενμπεκ, κατα κυριο λογο) εχω 2 (προχειρα) σχολια:
-Μπέιζιλ, πιστευω οτι θα σου αρεσει.
-Παρολο που, τελευταιως, εχω διαβασει εξαιρετικα βιβλια, αυτη η γερμανιδα επρεπε να παρει αναβολη για χειμωνα.

 

[Μπου Ραντλι]

Τελείωσα το "Χαμένο Νόμπελ" του Κώστα Αρκουδέα που ήταν τελικά αποκάλυψη. Όχι μόνο φωτίστηκαν πολλές πλευρές της προσωπικότητας του Καζαντζάκη αλλά πολύτιμα πληροφοριακά στοιχεία για μεγάλο αριθμό Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών αποκαλύφθηκαν. Ο Κρητικός δεν τα κατάφερε, ας πιάσω εγώ λοιπόν έναν που το πήρε : Χάινριχ Μπελ με τη "Χαμένη Τιμή της Κατερίνας Μπλουμ" (μπράβο Έλλη, έδωσες ιδέα)!!!


Με πολλούς "χαμένους" μπλέξαμε...