Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Όντως τώρα ?? Θα έχω και το πρωτότυπο απο δίπλα. Μισές δουλειές ρε παιδί μου κάνουν. Βέβαια δεν κατάλαβα τι εννοείς με τις 2-3 μισοτελειωμένες προτάσεις. Είναι έτσι στο πρωτότυπο ??
 
Ναι! Περίμενε να ψάξω και τις δύο εκδόσεις και θα κάνω edit για να σου γράψω εδώ τι εννοώ. (Σημείωση: για την μία μισοτελειωμένη πρόταση έψαξα στην ελληνική έκδοση και είδα ότι την είχε "συμπληρώσει" ο μεταφραστής! :χαχα: Λες να με γέλασαν τα μάτια μου; )
Edit:
Τέλος κεφαλαίου "Γεύμα//Lunch": "(...) αλλά ακόμα νομίζω ότι ο κόσμος..." // "(...)but I still think people are going
(Αυτό δεν είναι λάθος αλλά θα προτιμούσα το κοφτό στυλ του Έλις που είναι χωρίς αποσιωπητικά)

Τέλος κεφαλαίου "Μια ματιά σ' ένα απόγευμα Πέμπτης//A Glimpse of a Thursday Afternoon": "Άντε μπιπ, μπιπ, ****εβραίε", και ορμάω έξω από το φαγάδικο, στο δρόμο. // "Fuck yourself you retarded cocksucking kike," and I run out of the delicatessen and onto the street where this

Τέλος κεφαλαίου "Κορίτσια//Girls": (...), σχηματίζω πάνω από την ιμιτασιόν βακέτα στο σαλόνι, με κόκκινα γράμματα που στάζουν, τις λέξεις ΓΥΡΙΣΑ ΠΑΛΙ. // (...), I scrawl, in dripping red letters above the faux-cowhide paneling in the living room, the words I AM BACK and below it a scary drawing which looks like this

Υ.Γ Γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι οι μεταφραστές δουλεύουν για πενταροδεκάρες και δεν έχουν ποτέ τον τελευταίο λόγο για το αποτέλεσμα. Έχουν τον σεβασμό μου. (Εξηγούμαι για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.)
 
Last edited:
Γιατί κόβονται έτσι οι προτάσεις όμως ? Αν σχετίζεται με την πλοκή ή την κατάσταση του χαρακτήρα απλά πες μου ένα ξερό ναι. Μην αποκαλύψεις κάτι δηλαδή.
 
"Άντε μπιπ, μπιπ, ****εβραίε", και ορμάω έξω από το φαγάδικο, στο δρόμο. // "Fuck yourself you retarded cocksucking kike," and I run out of the delicatessen and

Να ρωτήσω κάτι που δεν καταλαβαίνω.
Γιατί βάζουμε αστερίσκους στις ελληνικές βωμολοχίες ενώ στις αγγλικές το κάνουμε γαργάρα;
Δεν πολυκαταλαβαίνω τη λογική. :καχύποπτος: Δεν καταλαβαίνουν όλοι τις βρισιές στις ξένες γλώσσες ας πούμε, οπότε εκεί δεν μας πειράζει;
 
Intriguing :φρύδια:
Very :φρύδια: (ταιριάζει στην όλη φάση :μαναι: και μου άρεσε)

Γιατί βάζουμε αστερίσκους στις ελληνικές βωμολοχίες ενώ στις αγγλικές το κάνουμε γαργάρα;
Προσωπικά γαργάρες κάνω μόνο με Listerine και όχι με βρισιές.

Δεν καταλαβαίνουν όλοι τις βρισιές στις ξένες γλώσσες ας πούμε, οπότε εκεί δεν μας πειράζει;
Μπίνγκο, κέρδισες χρυσούν ωρολόγιο :ανέκφραστος:
 
Last edited:
Καλημερα!:) Ξεκινησα " Το παλτο" του Νικολαι Γκογκολ χθες. Το εχω απο εκδοση ερμειας σε μεταφραση Μοσχοβακη.
Εχει εκτος το παλτο αλλες 2 ιστοριες μεσα.
Το παλτο ηταν καλο αλλα οχι ιδιαιτερο(παρολο που αφησε το στιγμα του στην ιστορια γιατι εγινε αιτια για το διαχωρισμο νουβελας-διηγηματος με την αριθμιση λεξεων).
Η επομενη ιστορια στο βιβλιο " Το πορτραιτο" ειναι καταπληκτικη και ανησυχητικη-τρομακτικη ταυτοχρονα. Υπεροχη γραφη και ομορφες λεξεις.
Περναω στην επομενη " Το ημερολογιο ενος τρελου" το οποιο εχει βγει αρκετες φορες και σε θεατρικες παραστασεις.
 
Τι παθαίνω όταν με αγνοούν όλοι κανείς δεν είναι ονλάιν για να μου πει έναν αριθμό... Έκανα κλήρωση και το γκαντεμόσκυλο διάλεξα το χαρτάκι με τον αριθμό 1 άρα διαβάζω το τάδε έφη Ζαρατούστρα :νατώρα: Σκέφτομαι να πάρω το ξυπνητήρι του αγοριού της Βάγγυ και την Βάγγυ μαζί για να με σκουντάει κάθε φορά που θα με παίρνει ο ύπνος.
 
Χαχαχα ελιωσα!!!!:μουάχαχα::μουάχαχα: Αν το ξανακουσω το συγκεκριμένο ξυπνητήρι θα κανω φόνο! αρα δε σε συμφέρει να με παρεις μάζι σου. :ρ Αφού δεν το θες, γιατι το διαβαζεις;
 
Κάνε βρε συ ένα ψυχικό, κατευθείαν φόνο! (Μου φαίνεται η Άγκαθα σε έχει επηρεάσει :αγαπώ:). Το διαβάζω γιατί το έχω βάλει στη λίστα ! :λυγμ: Στην δεύτερη πρόταση ήθελα να τα παρατήσω. Αν το έκανα θα ήταν το πιο γρήγορο "did-not-finish" της ιστορίας.
 
Εντάξει, άνοιξε επιτέλους η δημοτική βιβλιοθήκη και την επισκέφτηκα σε μια απεγνωσμένη ύστατη προσπάθεια ανάγνωσης.
Δανείστηκα τρεις βιβλιούμπες ποίησης και αυτή είναι ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΑ μία από τις τελευταίες μου προσπάθειες. Διαφορετικά θα τα παρατήσω όλα και θα πλακωθώ στα κουκούτσια αβοκάντου που κάποιος μου σφύριξε ότι είναι παραισθησιογόνα. Και θα τη βρω έτσι. Και θα πάρω σε καμιά γραμμή στήριξης βιβλιοηττημένων. Και θα είμαι το μόνο (ημι) ενεργό μέλος Λέσχης του Βιβλίου που δεν διαβάζει κι έχει κάνει τα βιβλία του μπιζουτιέρες.

:μπράβο:
 
Κάνε βρε συ ένα ψυχικό, κατευθείαν φόνο! (Μου φαίνεται η Άγκαθα σε έχει επηρεάσει :αγαπώ:).
Αχ, άσε και έχω ένα χρόνο να διαβάσω δικό της. :ένοχος::ντροπή: Ήρθες μου θύμισες και τη λίστα από την οποία μόνο τις σειρές του Χάρι Πότερ και τους ομιχλογέννητους διαβάζω φέτος. :ρ
 
Άσε, εγώ έχω να πιάσω Άγκαθα από το 2012. Όταν κατάλαβα πως μου έχουν μείνει λίγα για να ολοκληρώσω την εργόγραφία της, πάτησα φρένο :λυγμ: (Μεταξύ μας καλά κάνεις, δεν βασανίζεσαι. Εγώ τώρα για να τελειώσω τον Νίτσε έχω μπει στον αυτόματο πιλότο=δεν προσπαθώ να καταλάβω τι διαβάζω)
 
Μωρέ εγώ έχω αρκετά ακόμη και πρέπει να ξεκινήσω πάλι γιατί όσο πάει εξαντλούνται τα λυχναράκια -που μ' αρέσουν- και θα στραφώ στις αγγλικές εκδόσεις μετά. Έχει κάποιους μήνες που άρχισα να διαβάζω φαντασίας (που αν μου το έλεγε κανείς πέρισυ θα νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα) και δε λέω να ξεκολλήσω. Ε, φάσεις είναι, θα περάσει αυτή και θα έρθει η επόμενη. ;) Νίτσε κι αυτόματος πιλότος; Μωρέ μπράβο! :ρ
 
:χαχα: & :χμ: βρε λες να μου αρέσουν κι εμένα τα φαντασίας; (ναι, ναι αυτόματος πιλότος. Απλώς διαβάζω λέξεις στην σειρά χωρίς παύση και χωρίς να καταλαβαίνω τι στο καλό διαβάζω, όπως όταν διάβαζα φιλοσοφία στην Β'λυκείου :)))) παλιά μου τέχνη κόσκινο)
 
Χαχαχα... :χαχα: Περασμένα μεγαλεία! Βρε δοκίμασε το κι εγώ εξεπλάγην με τον εαυτό μου. :ρ
 
Τελείωσα εδώ κι αρκετό καιρό το "Λάθος" του Αντώνη Σαμαράκη, το οποίο ήταν όντως καταπληκτικό!!! Απλώς για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχα τη πρακτική δυνατότητα να προχωρήσω σε άλλη επιλογή. Τώρα όμως που περισσεύουν μερικές εορταστικές μέρες λέω να πιάσω - από τα αδιάβαστα - τον "Κοκκινολαίμη" του Νέσμπο. Έχω μείνει ευχαριστημένος από την εμπειρία της συζήτησης μαζί του το Σεπτέμβρη του 2015, όταν τον είδαμε στο Μέγαρο, καιρός να τον τιμήσω με μία πρώτη ανάγνωση...
 
Τέλειωσα το Υπηρέτησα τον βασιλιά της Αγγλίας, του Χράμπαλ ένα οδοιπορικό στην Τσεχία από την εποχή του Μεσοπολέμου ως την άνοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος μέσα από τα μάτια ενός σερβιτόρου που θέλει να γίνει εκατομμυριούχος- και που το καταφέρνει, για να τα χάσει όλα-, για να ανακαλύψει το νόημα της ζωής του στην απομόνωση του δάσους. Κωμικό και τραγικό ταυτόχρονα μυθιστόρημα που ακολουθεί την παράδοση του Χάσεκ. Το προτείνω μόνο σε αυτούς που τους αρέσει το Κεντροευρωπαίκό μυθιστόρημα.
Συνεχίζω με το Η γνώση του Πόνου ,του Κάρλο Εμιλιάνο Γκάντα .
 
Top