Καλησπέρα παιδιά, έπειτα από κάμποσο καιρό. Είχα την αγνή (sic) πρόθεση να ξεκινήσω τη χρονιά με τις λογοτεχνικές προτάσεις της Στιλλ, όμως από το έμπα του νέου έτους δεν έχω πιάσει λογοτεχνικό βιβλίο στα χέρια μου. (Ψώματα, διάβασα στη διάρκεια ενός διπλού εσπρέσσο σκέτου, μια ηλιόλουστη μέρα στο προαύλιο της Φιλοσοφικής, την «Σωφρονιστική αποικία» του Κάφκα (μαζί και τα ενδιαφέροντα επίμετρα) - δύναμις!) Κατά τα λοιπά είμαι ολότελα χαμένος σε μια δύσκολη μετάφραση (παλαιοσλαβικό το κείμενο) και ο χρόνος που θα ονόμαζα άλλοτε «ελεύθερος» πηγαίνει ολόκληρος εκεί. Διάβαζα σκόρπια κάποιες αναρτήσεις σας και είπα να σας χαιρετίσω στο παρόν νήμα, στο παρόν σημείο όπου κάνετε λόγο για τον «Άνθρωπο που τον έλεγαν Πέμπτη». Το έχω διαβάσει σε μετάφραση γύρω στα 25 και στα αγγλικά πριν από 3-4 χρόνια (44 τη σήμερον), όταν έκανα μια εργασία στη σχολή για τον...αναρχισμό! (ντόινγκ!) Ο Τσέστερτον τόσο σε αυτό, όσο και σε όλα σχεδόν τα έργα του χρησιμοποιεί πολύ τα λογοπαίγνια που βασίζονται σε αντιθετικά σχήματα. Ας πούμε του αρέσει, όπως λέει στην αυτοβιογραφία του το παιχνίδι Сheet the prophet: στην αρχή ακούμε με προσοχή όσα λέει ένας προφήτης. Έπειτα πάμε και κάνουμε ακριβώς τα αντίθετα. Αυτό είναι όλο.
Ή όπως αυτό που μπορείτε να δείτε στην υπογραφή μου για τον Lord Jones. ;)
Κάποιοι μπορεί να παγώσουν, άλλοι μπορεί να λυθούν στα γέλια με κάτι τέτοια. Ανήκω στους δεύτερους. Είναι και η περίοδος που θα σε βρει το κάθε κείμενο.
Στον «Πέμπτη» μου άρεσε η βασική ιδέα της καθολικής ανατροπής, της οποίας προανάκρουσμα είναι η περιπετειώδης ανατροπή που λαμβάνει χώρα στις πρώτες σελίδες του έργου, καθώς και τα ραβασάκια που έριχνε ο Κυριακή στους διώκτες του.
Ο Γιουκ έκανε λόγο για «υπερτιμημένο μυθιστόρημα». Ενδιαφέρον. Εγώ νόμιζα (και νομίζω) ότι είναι παντελώς άγνωστο.
Αυτά τα λίγα και σκόρπια και ελπίζω να τα ξαναπούμε πολύ συντομότερα αυτή τη φορά. Πάντως, όταν με το καλό ξαναπιάσω λογοτεχνικό βιβλίο (που θα πάει!) θα είναι σερί η τριλογία προτάσεων της Στιλλ.
Edit: εκ παραδρομής έχασα μερικές αναρτήσεις στο μεταξύ. Νόμιζα ότι έγραφα στη συνέχεια αυτών του Χρυσόστομου και της Στιλλ ιλλ.
)
δακρυσα ρε Στιλλ!
