Ποιητικό μπλαμπλα

[Φαροφύλακας]

έεεεεετσι......
αγάπησα το κοκορέτσι......
(μπλιαχ)

 

[Στράτης]

Ίζι σκέψου το καλά
θα πέσω να ποθάνω:
θα πίνω κάθε μέρα τιλιο,
αν δε μου πάρεις
στεγνωτήριο.


Σημ. χοχο χο ωραία διαφήμιση έχω από κάτω. Με τσάκωσαν οι διαφημιστές χοχο χο

 

[Άγγελος Κ]

Πέρασε μήνας και θωρρώ κανείς δε γράφει ποίημα
να βυθιστεί στη λήθη αυτό το νήμα είναι κρίμα!

Το κάλεσμα δις, δόθηκε με στίχους του Αγγέλου
μα χέρι δεν κινήθηκε , για λέξη άνευ σιέλου

Ξεθάψτε όλοι τις ρίμες σας και μπείτε απαντήστε
ανακινήστε μνήμες σας, στιχολογία αρχίστε

)

Χαίρομαι που το ξέθαψες
Το νήμα αυτό το ξεχασμένο
Όμως θαρρώ πως ξέχασες
κάτι ξανά ειπωμένο.

Δεν είναι απαραίτητο
ο στίχος να 'χει ρίμα
μήτε και απαρέμφατο
αρκεί να είναι ποίημα

Δεν είναι δα και δύσκολο
καλή μου Αμαδρυάδα
δεν πρόκειται για πένταθλο
σε κάποια Ολυμπιάδα.

Όμως κατάλαβα θαρρώ
πως έχεις το ταλέντο
να γράφεις στίχους στο φτερό
(Δεν είναι κομπλιμέντο)

 

[Ίζι]

Ίζι σκέψου το καλά
θα πέσω να ποθάνω:
θα πίνω κάθε μέρα τιλιο,
αν δε μου πάρεις
στεγνωτήριο.

Το τίλιο Στράτη είν' καλό
βάλσαμο στο στομάχι
το πνεύμα, λένε, ηρεμεί
και διώχνει και τα πάχη...

 

[Υπεράνθρωπος]

Μπαίνω και εγώ να δω
τι ναναι αυτό το νήμα
που ποιητές εμπλέκονται
σίγουρα γράφουν ποίημα

Διαβάζω τα στιχάκια τους
ευθύς ανατριχιάζω
που σαι Ελύτη να τους δεις
μονάχος μου φωνάζω!

Ο Ελύτης όμως δεν μ' άκουσε
μα μ' ακούσανε άλλοι
ο κύριος απ' τον έβδομο
κι η κόρη του μπακάλη

Γι αυτόν από τον έβδομο
εμένα δεν με νοιάζει
μα για την κόρη απέναντι
το είναι μου στενάζει

Έλα ομορφούλα να σου πω
για ποίηση μεγάλη
για ρίμα τόσο μαγική
για έμπνευση μεγάλη

Διαλέγω το καλύτερο
με δυσκολία, το λέω
μα αυτό που με συγκίνησε
που με έκανε να κλαίω

Ανοίγω το παράθυρο
αρχίζει η απαγγελία
τα μάτια τους είναι κλειστά
έρχεται η μελωδία

Κόρη μπακάλη σε αγαπώωω
έτσιιι ετσιιι κι έτσιιιι
που στη ζωή μου αγάπησα
μόνο το κοκορέτσιιιι.

Τι ποίηση τι στοχασμός
τι έννοια μεγάλη
σίγουρα την ετούμπαρα
κι έχει προίκα μεγάλη!

 

[Άγγελος Κ]

Στράτη να ξέρεις πιο καλά
σαν βάζεις το πλυντήριο
είναι να απλώνεις τα βρακιά
κι όχι με στεγνωτήριο.

Ίζι μην τον ξεσυνερίζεσαι
τέτοιος ήτανε πάντα
στην τεμπελιά εθίζεσαι
πριν φτάσεις τα τριάντα.

Ύστερα είναι πια αργά
να αλλάξει ο χαρακτήρας
τα ζόρια είναι πιο πολλά
μας κόβει ο καθετήρας.

 

[Στράτης]

Χοχο χο
@Άγγελε, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλό.
Κούκλος.

 

[Άγγελος Κ]

Μπαίνω και εγώ να δω
τι ναναι αυτό το νήμα
που ποιητές εμπλέκονται
σίγουρα γράφουν ποίημα

Διαβάζω τα στιχάκια τους
ευθύς ανατριχιάζω
που σαι Ελύτη να τους δεις
μονάχος μου φωνάζω!

Ο Ελύτης όμως δεν μ' άκουσε
μα μ' ακούσανε άλλοι
ο κύριος απ' τον έβδομο
κι η κόρη του μπακάλη

Γι αυτόν από τον έβδομο
εμένα δεν με νοιάζει
μα για την κόρη απέναντι
το είναι μου στενάζει

Έλα ομορφούλα να σου πω
για ποίηση μεγάλη
για ρίμα τόσο μαγική
για έμπνευση μεγάλη

Διαλέγω το καλύτερο
με δυσκολία, το λέω
μα αυτό που με συγκίνησε
που με έκανε να κλαίω

Ανοίγω το παράθυρο
αρχίζει η απαγγελία
τα μάτια τους είναι κλειστά
έρχεται η μελωδία

Κόρη μπακάλη σε αγαπώωω
έτσιιι ετσιιι κι έτσιιιι
που στη ζωή μου αγάπησα
μόνο το κοκορέτσιιιι.

Τι ποίηση τι στοχασμός
τι έννοια μεγάλη
σίγουρα την ετούμπαρα
κι έχει προίκα μεγάλη!

Καλώς τον Υπεράνθρωπο
που χει στο λόγο ρίμα
μοιάζει η πένα του θεριό
θάλασσα που χει κύμα.

Πάρε τη θέση σου λοιπόν
κάθισε εδώ κοντά μας
γράψε για μέλλον και παρόν
μάθε τα μυστικά μας.

Όσο για την αρχόντισσα
την κόρη του μπακάλη
την όμορφη γειτόνισσα
που δεν υπάρχει άλλη.

Η αγάπη είναι στα σίγουρα
ποτάμι και σε πνίγει
περνάς μ' αυτήν τα σύνορα
τα βράδια αν σε τυλίγει.

Αν ξέρεις πως να κολυμπάς
σε τούτο το ποτάμι
πες το αν θέλεις και σε μας
να βγάλουμε φιρμάνι.

 

[Διατσέντα]

μύρισεν ο βασιλικός
ξεράθηκεν η γλάστρα
πότισε το φυντάνι σου
να φτάσει ίσαμε τ’ άστρα

εκεί που τ΄άστρα κρέμονται
εκεί που δίνες στρέφουν
αρτζέντες λάμψεις μοναχά
αέρινες που ασπαίρουν

σκέψου στο απειρόγαμο
του σύμπαντος στρωσίδι
πόσα παιδιά θα γεννηθούν
μ’ ένα φιλί στα χείλη

αυτό που δεν κατάφερε
πρωϊνό νιό να φουντώσει
του δειλινού η θαλπωρή
ίσως να φανερώσει

αυτή η γλυκιά η θαλπωρή
που θάνατο θεωρούμε
ίσως μιαν ήρεμη χαρά
κάνει να ξαναδούμε...

[φοβερά γλυκιά μέρα μ’ επηρέασε, μόλις γύρισα από τη βόλτα με το ποδήλατό μου, αν δεν είχα την Μάϊντα θα γύριζα στους δρόμους όλη μέρα σήμερα...τέλεια και ήσυχα...μμμμμμμμμμμμμ! απολαύστε φίλοι τη ζωή όπου και όπως μπορείτε...είναι πραγματικά μικρή...]

 

[Υπεράνθρωπος]

Γεια σου και σένα Άγγελε
με την ωραία ρίμα
που έχεις τόσο ευγένεια
για πες μας κι άλλο ποίημα

Διηγήσου μας για ξωτικά
για έρωτες και μίση
γιατί η δική σου ποίηση
ομοιάζει με μεθύσι

Μα γράψε μας κάτι καλό
χαρούμενο κι ωραίο
για του Στράτη το στεγνωτήριο
όλη την μέρα κλαίω

Μου έχει σπάσει η καρδιά
μου έγινε κομμάτια
το δυο δεκατέσσερα
να έχει μανταλάκια;

Φαντάζομαι τον πόνο του
που μέσα στο χειμώνα
να βγαίνει να απλώνει στα σχοινιά
σώβρακα, παντελόνια

Βάστα λοιπόν Στράτη
υπομονή μεγάλη
θα σου ρθει στεγνωτήριο
και θα γελάς και πάλι

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μπήκα και γω εδω γεμάτος περέργεια
μα όπως το κατάλαβα θα φύγω με άδεια χέρια
έσπασα το κεφάλι μου να βγάλω μια ρίμα
αλλά μετά κατάλαβα ταλέντο γιοκ, τι κρίμα!!

 

[Ιάλεμος]

Πολύ μπλα μπλα μπλα
στης Λέσχης τα δώματα
Ξημερώματα

 

[Διατσέντα]

πέφτουν της βροχής οι στάλες
μα συ δεν κάθεσαι στις σκάλες
ποιός να μου πει πού κάθεσαι
και διπλοτριπλοσκέφτεσαι
πού να την πας την έρημη
την ταλαιπωρημένη σου
την σκευρωμένη άρπα σου
την άοσμη τη ζέση σου
τα ώριμα τα είπα σου
δεν στέκονται στην θύρα σου
να υποδεχθούν τη μοίρα σου
την διπλοτριπλοσκέψη σου
την σκοτωμένη τέρψη σου
θα ρίξω στα τρισβάραθρα
ραντίζοντας με μάραθα
και ρόδα αλλά κι άγκαθα
πρέπει δεν πρέπει σου και μου
τέτοια στιφή ροπή του νου
χάρισε εσε σ΄εμέ να σε χαρώ
να με χαρείς το λαχταρώ
σκόνες και έντομα παντού
απ’ τις ζαλάδες πια του νου
κοιτώ τα κάλη τ’ ουρανού
άλλο τι, τι άλλο δεν μπορώ
να ακουμπήσω προσπαθώ
ανέφικτο δεκάκις δέκα φορές
ρημάζει άλκιμες ψυχές
κρίμα τρισκρίμα μου γλυκό
να σε ξεχάσω δεν μπορώ...