Απάντηση στον Φαροφύλακα (κατά κύριο λόγο, απαντώ και στο επιχείρημα του Μπου στην τελευταία παράγραφο): Το να έχει κάποιος άλλη γνώμη σε σχέση με την εξωτερική πολιτική (η οποιοδήποτε άλλο θέμα) δεν σημαίνει ότι είναι ‘ανήθικος’ ή ‘ηλίθιος’. Παρότι έχουμε διαφωνίες, θα έχεις προσέξει ότι δεν έχω επιτεθεί προσωπικά ούτε σε σένα ούτε σε κάποιον άλλο με τον οποίο διαφωνώ ούτε έχω προσβάλει εσένα ή κάποιον άλλο: ο λόγος είναι ότι προτιμώ τα επιχειρήματα από τις επιθέσεις κατά του χαρακτήρα του αντιπάλου. Το να κάνεις ad hominem επίθεση με το να με παρουσιάσεις ως ‘αγράμματο’ ή ότι ‘τρώω γαριδάκια διαβάζοντας για τον Τραμπ’ δεν θεωρώ ότι είναι ικανοποιητική απάντηση.
Ο πόλεμος στην Κορέα ξεκίνησε επειδή η Βόρεια Κορέα εισέβαλλε στον Νότο. Δηλαδή η Βόρεια Κορέα ήταν αυτή που άρχισε τον πόλεμο. Οι ΗΠΑ επενέβησαν για να διασώσουν τον σύμμαχο τους, την Νότια Κορέα. Άρα το επιχείρημα σου ότι οι ΗΠΑ σκότωσαν ‘αθώους’ Βορειοκορεάτες επειδή και καλά είναι ‘κακοί ιμπεριαλιστές’ δεν ευσταθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι την δεκαετία του 50’ ήταν νωπές οι μνήμες από την ιμπεριαλιστική πολιτική του Χίτλερ και το πώς η πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου (appeasement) τροφοδοτούσε τις φιλοδοξίες αυτές, άρα οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να κάνουν το ίδιο λάθος. Δυστυχώς κάποιο έχουν ξεχάσει το μάθημα αυτό της ιστορίας.
Οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν το καθεστώς στην Βόρεια Κορέα διότι οι Κινέζοι επενέβησαν για να αποτρέψουν την κατάρρευση του. Σήμερα, η Κίνα έχει κουραστεί από την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Κιμ και τις πυρηνικές δοκιμές του. Επίσης, η Κίνα έχει εμπορικές σχέσεις δισεκατομμυρίων με την Νότια Κορέα και ενδιαφέρεται και για περαιτέρω πολιτικές σχέσεις, κάτι που δεν πρόκειται να γίνει αν υποστηρίζει τον Βορρά. Άρα, αν οι ΗΠΑ μπορούν να συμφωνήσουν με την Κίνα για από κοινού επέμβαση, ή τουλάχιστον επέμβαση των ΗΠΑ με ανοχή της Κίνας, δεν θα υπάρξει αποτελεσματική αντίσταση από τον Βορρά.
Σε σχέση με την αποσταθεροποίηση: η Βόρεια Κορέα δοκιμάζει πυρηνικά όπλα, ρίχνει πύραυλους στα θαλάσσια σύνορα και νερά της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας και προκαλεί συνεχώς κρίσεις στην περιοχή. Είναι εμφανές οι αρνητικές επιπτώσεις ενός αλλοπρόσαλλου, στρατοκρατικού καθεστώτος στην περιοχή.
Σε σχέση με το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης, προσωπικά είμαι οπαδός του Realpolitik, δηλαδή της εξωτερικής πολιτικής βασισμένης στον ρεαλισμό και όχι σε κάποια ‘ηθική’ ή ‘ιδεολογία’. Πάραυτα, για όσους κατηγορούν ως πολεμοχαρείς και ανήθικους όσους θέλουν στρατιωτική επέμβαση στην Βόρεια Κορέα, και άρα επιχειρηματολογούν με ηθικούς όρους, ας εξηγήσουν πως είναι ηθικό να μην γίνεται τίποτε για ένα δικτατορικό καθεστώς που δολοφονεί τους πολίτες του και έχει χτίσει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εγώ δεν έχω αναφέρει το ηθικό στοιχείο στην επιχειρηματολογία μου, αλλά αυτοί που έχουν πρέπει να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα.