Και μόλις εκλέχτηκε ο Τραμπ πρόεδρος των ΗΠΑ. Και κοιτάζει σοκαρισμένος ο πλανήτης.
Ειπώθηκε σε άλλο νήμα πως τώρα που έγινε πρόεδρος θα το πάρει αλλιώς και θα μαζέψει τις μεγαλοστομίες του. Πράγμα εύλογο.
Αφότου όμως έγινε αυτή η πρόβλεψη, ο Τραμπ δήλωσε δημόσια πως όντως σκοπεύει να διώξει ή να φυλακίσει τους πολλούς παράνομους μετανάστες που βρίσκονται στις ΗΠΑ κι έχουν λερωμένο ποινικό μητρώο. Κι ο αριθμός που ακούστηκε ήταν δύο με τρία εκατομμύρια. Ακούγεται ακραίο κι ανέφικτο, πράγμα που δείχνει τί; πως ακόμα γλιστρά με τις λαϊκιστικές κεκτημένες προεκλογικές ταχύτητες; Σίγουρα, πάντως, πως τελικά αυτά που έλεγε μάλλον έχει και σκοπό να τα υλοποιήσει και δεν διατίθεται να αλλάξει άμεσα παντιέρα. Τώρα, το πού θα φτάσει, έχει σίγουρα το ενδιαφέρον του. Διότι π.χ. κι ο Τσίπρας έλεγε απίστευτα πολλά και δυστυχώς, η πραγματικότητα τον προσγείωσε κι αυτόν κι εμάς απλά, ψυχρά κι απόλυτα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πάντως, ας κάνουμε την παρένθεση πως δεν είναι και το πιο παράξενο να θελήσει ένα κράτος να απελάσει κόσμο που βρίσκεται παράνομα εντός των συνόρων του αν και το πρόβλημα είναι, μάλλον, πως αυτό αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ξενοφοβικής ρητορικής.
Είμαι κι εγώ, βέβαια, πολύ επιφυλακτικός με την επιλογή προέδρου της υπερδύναμης διότι αυτή μας επηρεάζει. Όμως σκέφτομαι πως θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε πού θα πάει τελικά το πράγμα.
Η Δύση π.χ. ήθελε να νικήσει η Χίλαρη Κλίντον η οποία θα συνέχιζε το έργο του Ομπάμα. Και λένε όλοι πόσο καλά τα κατάφερε ο Ομπάμα. Ναι, στην χώρα του. Στον πλανήτη όμως;
Όλη αυτή η τεράστια αποσταθεροποίηση της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής, μετά την αραβική "άνοιξη", δεν επήλθε και με σημαντικό δάκτυλο των αμερικανών; Των δημοκρατών και του καλού του Ομπάμα; Όλη η φρίκη του πολέμου της Συρίας, όλη η φρίκη των μεταναστών που πνίγονται στη μεσόγειο και φτάνουν έρμαια της τύχης στην Ευρώπη, κι όλο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει έπειτα η Ευρώπη και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό κι ειδικότερα η Ελλάδα, δεν οφείλεται στην πολιτική των ΗΠΑ, αυτών που είχαν σαν πρόεδρο τον σώφρονα Ομπάμα κι όχι τον παρανοϊκό Τραμπ;
Ακόμα και σήμερα οι ΗΠΑ στην Συρία υποστηρίζουν, πέρα από τους Κούρδους, οι οποίοι είναι με διαφορά η πιο δημοκρατική δύναμη της περιοχής, τους... αντικαθεστωτικούς δηλ. τους σουνίτες, μεταξύ των οποίων μάχεται και η Αλ Κάιντα (αλλάζει συνεχώς όνομα το παρακλάδι της εκεί), αυτή η ίδια που διεξήγαγε τις τρομοκρατικές επιθέσεις την 11/9 κι από την οποία, άλλωστε, ξεπήδησε το ΙΚ, αυτό που χάρισε στην ανθρωπότητα σκηνές μιας φρίκης που είχαμε να δούμε από τον 2ο ΠΠ. Βεβαίως, οι ΗΠΑ διατείνονται πως βοηθούν μόνο τους "μετριοπαθείς" επαναστάτες, λες κι υπάρχει μετριοπαθής δύναμη σε έναν εμφύλιο πόλεμο, ή λες και εάν ο Α κι ο Β μάχονται μαζί ενάντια του Χ κοινού εχθρού, κι εσύ δίνεις όπλα κι εκπαίδευση στον Α, αυτός δεν τα μοιράζεται με τον Β, ή ο Β δεν βοηθιέται από όλο αυτό.
Μόλις πριν λίγο καιρό οι ΗΠΑ κατηγορούσαν την Ρωσία για "εγκλήματα πολέμου" στο Χαλέπι, όταν Ρωσία και Αλ-Άσαντ εκεί μάχονται κυρίως κόντρα στην Αλ Κάιντα. Δηλ. τα παρακολουθώ και πραγματικά απορώ. Αυτό εδώ το, κατά τ' άλλα απλοϊκό, βιδεάκι δεν είναι τελείως ξένο προς την αλήθεια.
Και λέει ο Πούτιν: μας κατηγορεί η Δύση για εγκλήματα πολέμου λόγω των βομβαρδισμών μας στο Χαλέπι. Γιατί δεν λέει κανείς τίποτα για τους βομβαρδισμούς και τις επιχειρήσεις στην Μοσούλη; Δηλ. δεν πρέπει να γίνουν αυτά τα πράγματα και να πάρουμε πίσω τις πόλεις από τους τρομοκράτες;
Το θέμα είναι πως ως δυτικοί τρώμε πολλή δυτική προπαγάνδα. Αναρωτιέμαι εάν η αντιρωσική προπαγάνδα δεν έχει σαν σκοπό να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, και συγκεκριμένα:
Τώρα, αν πούμε να απαντήσουμε το γιατί, θα ξεφύγουμε. Σίγουρα για να αποκτήσουν επιρροή σε αυτές τις ζώνες, οι οποίες παράγουν και πετρέλαιο, (αφού σε ένα μπάχαλο πιάνεσαι να υποστηρίζεις αυτόν που θα νικήσει και όταν νικήσει σου χρωστάει) κι επίσης η πολεμική βιομηχανία, που είναι σημαντικότατη για να παραμένουν οι ΗΠΑ υπερδύναμη, βρίσκει πελατολόγιο και κερδίζει και αναπτύσσεται, νέα όπλα δοκιμάζονται και φυσικά ο στρατός των ΗΠΑ δοκιμάζεται συνεχώς παραμένοντας αξιόμαχος διότι, βέβαια, δεν μπορείς να είσαι υπερδύναμη με στρατό που απλά κάθεται άπραγος στην μακρινή απομονωμένη σου ήπειρο. Αλλά, βέβαια, και άλλοι λόγοι.
Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας, στο ευρύτερο τοπίο, είναι πως ο πλανήτης μοιάζει να βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας περιόδου Ψυχρού Πολέμου. Κι έχω την αίσθηση πως ακόμα κι αν φταίει καί η Ρωσία οι ΗΠΑ δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Φωνάζει ο Πούτιν πως οι ΗΠΑ αναπτύσσουν πυρηνικό οπλοστάσιο στην Ευρώπη και πως οι Ρωσία αναγκάζεται να ακολουθεί και γεμίζει ο τόπος πυρηνικά ενώ κάποτε είχαμε συμφωνήσει να το σταματήσουμε αυτό μέχρι που αποτραβήχτηκαν οι ΗΠΑ από την σχετική συνθήκη. Το σίγουρο είναι πως ένας Ψυχρός Πόλεμος βλάπτει κυρίως την Ευρώπη. Εάν γεμίζουμε πυρηνικά στραμμένα από Ρωσία προς ΕΕ κι από ΕΕ προς Ρωσία κάνουν όλους εμάς εδώ ηλίθιους ενώ οι ΗΠΑ μπορούν να παρακολουθούν πάντα από το μακρινό νησί τους και να διεξάγουν πολιτική.
Βέβαια, κι αυτός, δεν μπόρεσε να αντισταθεί και να μπει στην Κριμαία, πράγμα που μπορεί να ενισχύσει γενικότερα αλυτρωτικές διαθέσεις των εθνών, που αν μπούμε σε αυτό το παιχνίδι θα ξανανατινάξουμε την Ευρώπη στον αέρα. Είναι μια επικίνδυνη σκακιέρα ο κόσμος σήμερα, με επικίνδυνους παίκτες εκατέρωθεν, δυστυχώς. Το αν ο Τραμπ είναι ακόμα πιο επικίνδυνος απομένει να φανεί.
Τα πρώτα σημάδια δείχνουν πως υπάρχει μια διάθεση για αλλαγή πολιτικής ανάμεσα σε Τραμπ και Πούτιν που αν συμβεί αυτό υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να υπάρξει μέχρι και εκτόνωση αυτού που πάει να γίνει νέος Ψυχρός Πόλεμος. Όμως αυτό απομένει να το δούμε. Είναι πολύ νωρίς να πει κάποιος κάτι.
Σκέφτομαι πόση εντύπωση μου κάνει αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου κάθε τρεις και λίγο ένας μαύρος, συχνά τελείως αθώος, πυροβολείται από κάποιον λευκό αστυνομικό.
Εάν όλα αυτά, οι νεκροί μαύροι από λευκούς αστυνομικούς, οι πόλεμοι σε Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, η άνοδος του ΙΚ και η απαρχή μιας νέας εποχής Ψυχρού Πολέμου, συνέβαιναν με Τραμπ στο τιμόνι θα δίναμε μια τελείως άλλη ερμηνεία και θα κατηγορούσαμε τον ξενοφοβικό "παρανοϊκό" Τραμπ. Όλα αυτά όμως γίνανε με τον σώφρονα νέγρο Ομπάμα. Αυτόν με το νόμπελ ειρήνης στο ράφι του. (Απορώ με τους Σουηδούς. Πώς δίνεις ένα βραβείο σε κάποιον από τα πριν; Δεν πρέπει να τον αφήσεις να τελειώσει για να κρίνεις; )
Για να δούμε και τον Τραμπ, λοιπόν. Αν μας πάει χειρότερα, διότι όλοι επηρεαζόμαστε από τις ΗΠΑ, δεν ξέρω πού θα βγάλει. Ξεκινάμε μουδιασμένοι και ίσως τρομοκρατημένοι (εν μέρει από το παράξενο πακέτο που πλασάρει ο ίδιος και σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπου που παρουσιάστηκε αυτό το θέμα από τα ΜΜΕ). Ας είναι εδώ, λοιπόν, αυτό το νήμα ώστε να ξανασυζητήσουμε πώς θα είναι ο πλανήτης με Τραμπ ύστερα από τέσσερα χρόνια.
Γενικότερα δεν τρέφω ιδιαίτερες ελπίδες για οτιδήποτε όμως αναρωτιέμαι πόσο χειρότερη επίδοση θα έχει από αυτούς που απήλθαν στο θέμα της παγκόσμιας σταθερότητας.
Ένα σάλτο στο άγνωστο, για την ώρα.
Ειπώθηκε σε άλλο νήμα πως τώρα που έγινε πρόεδρος θα το πάρει αλλιώς και θα μαζέψει τις μεγαλοστομίες του. Πράγμα εύλογο.
Αφότου όμως έγινε αυτή η πρόβλεψη, ο Τραμπ δήλωσε δημόσια πως όντως σκοπεύει να διώξει ή να φυλακίσει τους πολλούς παράνομους μετανάστες που βρίσκονται στις ΗΠΑ κι έχουν λερωμένο ποινικό μητρώο. Κι ο αριθμός που ακούστηκε ήταν δύο με τρία εκατομμύρια. Ακούγεται ακραίο κι ανέφικτο, πράγμα που δείχνει τί; πως ακόμα γλιστρά με τις λαϊκιστικές κεκτημένες προεκλογικές ταχύτητες; Σίγουρα, πάντως, πως τελικά αυτά που έλεγε μάλλον έχει και σκοπό να τα υλοποιήσει και δεν διατίθεται να αλλάξει άμεσα παντιέρα. Τώρα, το πού θα φτάσει, έχει σίγουρα το ενδιαφέρον του. Διότι π.χ. κι ο Τσίπρας έλεγε απίστευτα πολλά και δυστυχώς, η πραγματικότητα τον προσγείωσε κι αυτόν κι εμάς απλά, ψυχρά κι απόλυτα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πάντως, ας κάνουμε την παρένθεση πως δεν είναι και το πιο παράξενο να θελήσει ένα κράτος να απελάσει κόσμο που βρίσκεται παράνομα εντός των συνόρων του αν και το πρόβλημα είναι, μάλλον, πως αυτό αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ξενοφοβικής ρητορικής.
Είμαι κι εγώ, βέβαια, πολύ επιφυλακτικός με την επιλογή προέδρου της υπερδύναμης διότι αυτή μας επηρεάζει. Όμως σκέφτομαι πως θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε πού θα πάει τελικά το πράγμα.
Η Δύση π.χ. ήθελε να νικήσει η Χίλαρη Κλίντον η οποία θα συνέχιζε το έργο του Ομπάμα. Και λένε όλοι πόσο καλά τα κατάφερε ο Ομπάμα. Ναι, στην χώρα του. Στον πλανήτη όμως;
Όλη αυτή η τεράστια αποσταθεροποίηση της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής, μετά την αραβική "άνοιξη", δεν επήλθε και με σημαντικό δάκτυλο των αμερικανών; Των δημοκρατών και του καλού του Ομπάμα; Όλη η φρίκη του πολέμου της Συρίας, όλη η φρίκη των μεταναστών που πνίγονται στη μεσόγειο και φτάνουν έρμαια της τύχης στην Ευρώπη, κι όλο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει έπειτα η Ευρώπη και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό κι ειδικότερα η Ελλάδα, δεν οφείλεται στην πολιτική των ΗΠΑ, αυτών που είχαν σαν πρόεδρο τον σώφρονα Ομπάμα κι όχι τον παρανοϊκό Τραμπ;
Ακόμα και σήμερα οι ΗΠΑ στην Συρία υποστηρίζουν, πέρα από τους Κούρδους, οι οποίοι είναι με διαφορά η πιο δημοκρατική δύναμη της περιοχής, τους... αντικαθεστωτικούς δηλ. τους σουνίτες, μεταξύ των οποίων μάχεται και η Αλ Κάιντα (αλλάζει συνεχώς όνομα το παρακλάδι της εκεί), αυτή η ίδια που διεξήγαγε τις τρομοκρατικές επιθέσεις την 11/9 κι από την οποία, άλλωστε, ξεπήδησε το ΙΚ, αυτό που χάρισε στην ανθρωπότητα σκηνές μιας φρίκης που είχαμε να δούμε από τον 2ο ΠΠ. Βεβαίως, οι ΗΠΑ διατείνονται πως βοηθούν μόνο τους "μετριοπαθείς" επαναστάτες, λες κι υπάρχει μετριοπαθής δύναμη σε έναν εμφύλιο πόλεμο, ή λες και εάν ο Α κι ο Β μάχονται μαζί ενάντια του Χ κοινού εχθρού, κι εσύ δίνεις όπλα κι εκπαίδευση στον Α, αυτός δεν τα μοιράζεται με τον Β, ή ο Β δεν βοηθιέται από όλο αυτό.
Μόλις πριν λίγο καιρό οι ΗΠΑ κατηγορούσαν την Ρωσία για "εγκλήματα πολέμου" στο Χαλέπι, όταν Ρωσία και Αλ-Άσαντ εκεί μάχονται κυρίως κόντρα στην Αλ Κάιντα. Δηλ. τα παρακολουθώ και πραγματικά απορώ. Αυτό εδώ το, κατά τ' άλλα απλοϊκό, βιδεάκι δεν είναι τελείως ξένο προς την αλήθεια.
Και λέει ο Πούτιν: μας κατηγορεί η Δύση για εγκλήματα πολέμου λόγω των βομβαρδισμών μας στο Χαλέπι. Γιατί δεν λέει κανείς τίποτα για τους βομβαρδισμούς και τις επιχειρήσεις στην Μοσούλη; Δηλ. δεν πρέπει να γίνουν αυτά τα πράγματα και να πάρουμε πίσω τις πόλεις από τους τρομοκράτες;
Το θέμα είναι πως ως δυτικοί τρώμε πολλή δυτική προπαγάνδα. Αναρωτιέμαι εάν η αντιρωσική προπαγάνδα δεν έχει σαν σκοπό να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, και συγκεκριμένα:
- Ότι οι αμερικανοί υπήρξαν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες αποσταθεροποίησης της Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής
- Πως αυτήν την στιγμή οι ΗΠΑ υποστηρίζουν, μεταξύ άλλων, καί δυνάμεις από τις οποίες ξεπηδά τρομοκρατία
Τώρα, αν πούμε να απαντήσουμε το γιατί, θα ξεφύγουμε. Σίγουρα για να αποκτήσουν επιρροή σε αυτές τις ζώνες, οι οποίες παράγουν και πετρέλαιο, (αφού σε ένα μπάχαλο πιάνεσαι να υποστηρίζεις αυτόν που θα νικήσει και όταν νικήσει σου χρωστάει) κι επίσης η πολεμική βιομηχανία, που είναι σημαντικότατη για να παραμένουν οι ΗΠΑ υπερδύναμη, βρίσκει πελατολόγιο και κερδίζει και αναπτύσσεται, νέα όπλα δοκιμάζονται και φυσικά ο στρατός των ΗΠΑ δοκιμάζεται συνεχώς παραμένοντας αξιόμαχος διότι, βέβαια, δεν μπορείς να είσαι υπερδύναμη με στρατό που απλά κάθεται άπραγος στην μακρινή απομονωμένη σου ήπειρο. Αλλά, βέβαια, και άλλοι λόγοι.
Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας, στο ευρύτερο τοπίο, είναι πως ο πλανήτης μοιάζει να βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας περιόδου Ψυχρού Πολέμου. Κι έχω την αίσθηση πως ακόμα κι αν φταίει καί η Ρωσία οι ΗΠΑ δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Φωνάζει ο Πούτιν πως οι ΗΠΑ αναπτύσσουν πυρηνικό οπλοστάσιο στην Ευρώπη και πως οι Ρωσία αναγκάζεται να ακολουθεί και γεμίζει ο τόπος πυρηνικά ενώ κάποτε είχαμε συμφωνήσει να το σταματήσουμε αυτό μέχρι που αποτραβήχτηκαν οι ΗΠΑ από την σχετική συνθήκη. Το σίγουρο είναι πως ένας Ψυχρός Πόλεμος βλάπτει κυρίως την Ευρώπη. Εάν γεμίζουμε πυρηνικά στραμμένα από Ρωσία προς ΕΕ κι από ΕΕ προς Ρωσία κάνουν όλους εμάς εδώ ηλίθιους ενώ οι ΗΠΑ μπορούν να παρακολουθούν πάντα από το μακρινό νησί τους και να διεξάγουν πολιτική.
Βέβαια, κι αυτός, δεν μπόρεσε να αντισταθεί και να μπει στην Κριμαία, πράγμα που μπορεί να ενισχύσει γενικότερα αλυτρωτικές διαθέσεις των εθνών, που αν μπούμε σε αυτό το παιχνίδι θα ξανανατινάξουμε την Ευρώπη στον αέρα. Είναι μια επικίνδυνη σκακιέρα ο κόσμος σήμερα, με επικίνδυνους παίκτες εκατέρωθεν, δυστυχώς. Το αν ο Τραμπ είναι ακόμα πιο επικίνδυνος απομένει να φανεί.
Τα πρώτα σημάδια δείχνουν πως υπάρχει μια διάθεση για αλλαγή πολιτικής ανάμεσα σε Τραμπ και Πούτιν που αν συμβεί αυτό υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να υπάρξει μέχρι και εκτόνωση αυτού που πάει να γίνει νέος Ψυχρός Πόλεμος. Όμως αυτό απομένει να το δούμε. Είναι πολύ νωρίς να πει κάποιος κάτι.
Σκέφτομαι πόση εντύπωση μου κάνει αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου κάθε τρεις και λίγο ένας μαύρος, συχνά τελείως αθώος, πυροβολείται από κάποιον λευκό αστυνομικό.
Εάν όλα αυτά, οι νεκροί μαύροι από λευκούς αστυνομικούς, οι πόλεμοι σε Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, η άνοδος του ΙΚ και η απαρχή μιας νέας εποχής Ψυχρού Πολέμου, συνέβαιναν με Τραμπ στο τιμόνι θα δίναμε μια τελείως άλλη ερμηνεία και θα κατηγορούσαμε τον ξενοφοβικό "παρανοϊκό" Τραμπ. Όλα αυτά όμως γίνανε με τον σώφρονα νέγρο Ομπάμα. Αυτόν με το νόμπελ ειρήνης στο ράφι του. (Απορώ με τους Σουηδούς. Πώς δίνεις ένα βραβείο σε κάποιον από τα πριν; Δεν πρέπει να τον αφήσεις να τελειώσει για να κρίνεις; )
Για να δούμε και τον Τραμπ, λοιπόν. Αν μας πάει χειρότερα, διότι όλοι επηρεαζόμαστε από τις ΗΠΑ, δεν ξέρω πού θα βγάλει. Ξεκινάμε μουδιασμένοι και ίσως τρομοκρατημένοι (εν μέρει από το παράξενο πακέτο που πλασάρει ο ίδιος και σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπου που παρουσιάστηκε αυτό το θέμα από τα ΜΜΕ). Ας είναι εδώ, λοιπόν, αυτό το νήμα ώστε να ξανασυζητήσουμε πώς θα είναι ο πλανήτης με Τραμπ ύστερα από τέσσερα χρόνια.
Γενικότερα δεν τρέφω ιδιαίτερες ελπίδες για οτιδήποτε όμως αναρωτιέμαι πόσο χειρότερη επίδοση θα έχει από αυτούς που απήλθαν στο θέμα της παγκόσμιας σταθερότητας.
Ένα σάλτο στο άγνωστο, για την ώρα.
))
Ο λόγος που προσωπικά δεν θεωρούσα την Χίλαρι κατάλληλη για πρόεδρο είναι επειδή έχω πάψει να πιστεύω στη λογική του "το μη χείρον βέλτιστον". Αυτό μας έχει κάψει κατά την γνώμη μου. Ναι, η Χίλαρι γνωρίζει τα ελληνοτουρκικά προβλήματα και τα θέματα στα Βαλκάνια (χωρίς να σημαίνει πως θα έκανε τίποτα της προκοπής). Ναι, είναι πιο "ψύχραιμη", αντιρατσίστρια και ανοιχτόμυαλη με την LGBT κοινότητα, αλλά δεν κάνει για τον θρόνο. Κατάλληλος για την προεδρία ήταν ο Μπέρνι. Τώρα για τον Τραμπ δεν έχω να πω τίποτα, με κάλυψες. Το μόνο καλό που έχει είναι πως δεν βγάζει σπυριά μόλις ακούσει Πούτιν, ακόμη κι αυτό όμως σε μία εβδομάδα μπορεί να αλλάξει. Τα πράγματα είναι ρευστά.
<--πικρό γελάκι
)
