Καταρχάς, ζηλεύω που δεν θα είμαι (ούτε) Κρήτη, να φάω λίγη γραβιέρα, κανά χοντρόφλουδο πορτοκάλι, όσο θα είναι ο
@ΚρίτωνΓ σε Mode: fora partida (

). Δεύτερη συνάντηση στην σειρά που χάνω
Αν και τσιγκούνα με τις γνώσεις μου, που και που τις μοιράζομαι. Ήξερα, λοιπόν, για το Γκεστάλτ, μέχρι εκεί. Μου πετάχτηκε (δεν ξέρω πως) στο τουίτα μια εικόνα με το χασhταγκ 'pareidolia', κι είπα: ποια δόλια; τι να πάρει αυτή η δόλια, ας το γκουγκλάρω. Κι αφού κεραυνοβολήθηκα όπως όταν έψαξα για το codicil, και μου έριξα μούντζα, γιατί ποιος έξυπνος άνθρωπος θα δει 'pareidolia' και το μυαλό του θα πάει στο: (να) πάρει (η) δόλια, θυμήθηκα ότι συνήθιζα να βγάζω τέτοιες φωτογραφίες με άσχετα πράγματα που μοιάζουν με κάτι συγκεκριμένο. Πχ στο πάτωμά μου έχω ένα μάτι, η στο μωσαικό του παλιού μου σπιτιού έβλεπα μια ασπρόμαυρη αγελαδίτσα, χωρίς την χρήση ουσιών, το ορκίζομαι. Το πιο βαρύ που έχω δοκιμάσει είναι μισό λεξοτανίλ σε κηδεία. Ήταν πολύ ωραία. Εκεί συνειδητοποίησα πόσο εύκολα γίνεσαι χαπάκιας. Well, that escalated quickly. Κάπου εδώ να κλείσω.
Από το κλουβάκι μου για τη Λέσχη. Τσίου Ανδρεάδη-Συγγελάκη.