Μου αρέσουν πολυ τα "μικρά βιβλιαράκια" (πλεοναζμός). Και τι θα πει μικρα βιβλία; Εμ, δεν ξέρω ακριβώς. Ειναι εκείνα που ειναι μικρα (!), σύντομα, ισως και εικονογραφημενα, σίγουρα χαριτωμένα, χωρίς συγκεκριμένη θεματική. Σε αυτή την κατηγορία, εγω περιλαμβάνω απο Σκούρτη έως Μπέκετ ή Γκόγκολ και από Πετάν έως έναν άγνωστο καταλανό ποιητή το βιβλίο του οποίου χάριζαν σε μια γιορτη βιβλίου, κάποτε στη Βαρκελώνη.
Μπορεί να ειναι εικονογραφημένα:
Μπορεί και όχι:
Ισως ποίηση:
Και, φυσικά, δεν θα μπορουσαν να λείπουν τα βιβλία του Edward Gorey:
Ευπρόσδεκτες προτάσεις που πληρούν τα ως ανω non criteria, προκειμένου να μεγαλώσω κάπως τη συλλογή μου.
Αυτό που επίσης μου αρέσει πολύ είναι οι ξένες (κάποιες) γλώσσες. Προφανώς δεν αναφέρομαι στο "μυώδες όργανο το οποίο καλύπτεται από βλεννογόνο για τη μεταφορά της προσλαμβανόμενης τροφής". Μου αρέσει να μαθαινω ξένες γλωσσες και κυρίως γραμματική/συντακτικό. Ανέκαθεν, μου ήταν ευκολο και μακράν πιο ενδιαφέρον αυτό το κομμάτι. Όταν ερχόταν η στιγμή του λεξιλογιου, της εκθεσης κ.λπ., οποία βαρεμάρα! Οποια πλήξη! Φοβερός ψυχαναγκασμός να μάθω λέξεις. Μερικές φορές ευχόμουν να εχω φωτογραφική μνήμη. Ο μόνος λόγος που έμαθα λεξιλόγιο ήταν το διαρκες, επαναλαμβανόμενο διάβασμα και ένα πείσμα που σπανίως μου βγαίνει, μιας και βαριέμαι πολυ ευκολα. Μου αρέσει, όμως, πάρα πάρα πολυ να μαθαίνω ιδιωματικες φράσεις ή αυτό που συνηθίζω να λέω "φράσεις κομψές και χρήσιμες", χωρίς να ειναι κατ' ανάγκη κομψές.
), δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε βασιλικο. Πέντε έχει κάψει, για λουλούδια και φυτά είναι;; 
)
) πως ξεκίνησε απ'τα δύσκολα γιατί ο βασιλικός θέλει πολύ νερό και ήλιο. Να πάρει ένα μπέντζαμιν, μια μπουκαμβίλια, ένα γεράνι...
& 
)
