Τίτλος: Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης
Πρωτότυπος τίτλος: Un viejo que leίa novelas de amor
Συγγραφέας: Λουίς Σεπούλβεδα (Luis Sepulveda)
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Εκδόσεις: Opera
Έτος πρώτης έκδοσης: 1993
Σελίδες: 128
ISBN: 960-7073-15-0
Ο Λουίς Σεπούλβεδα γεννήθηκε το 1949 στη Χιλή. Από μικρός ήταν ανήσυχο πνεύμα κι έτσι δεν άργησε να πολιτικοποιηθεί, ενώ μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοσέτ το 1973, καταδικάστηκε σε είκοσι οκτώ χρόνια φυλάκισης με την κατηγορία της προδοσίας. Έπειτα από δυόμιση χρόνια αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας και στη συνέχεια εξορίστηκε. Ανέπτυξε έντονη ακτιβιστική δράση, ταξίδεψε πάρα πολύ, ενώ μία απ'τις σπουδαιότερες εμπειρίες της ζωής του ήταν η εξάμηνη συμβίωση του με τους Ινδιάνους Σουάρ στον Αμαζόνιο, απ'όπου και εμπνεύστηκε το πρώτο και πολυβραβευμένο του μυθιστόρημα (μάλλον νουβέλα), το Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σ'ένα χωριουδάκι που βρίσκεται δίπλα στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Ένας κυνηγός θα σκοτώσει τα μικρά ενός θηλυκού αιλουροειδούς και θα πληρώσει την βλακεία του με την ίδια του τη ζωή, αφού το άγριο ζώο, τρελαμένο απ'τον πόνο, θα τον κατασπαράξει. Οι κάτοικοι του μικρού χωριού θορυβημένοι από το φονικό και φοβούμενοι μια νέα επίθεση, θα οργανώσουν μια ομάδα με αποστολή να βρει και να σκοτώσει το αιλουροειδές. Στην ομάδα θα ενταχθεί και ο Αντόνιο Χοσέ Μπολίβαρ, ένας σκληροτράχηλος γέρος που έζησε τη μισή του ζωή μέσα στη ζούγκλα μαζί με τους ιθαγενείς κι επομένως η εμπειρία και οι γνώσεις που έχει καθιστούν τη συμμετοχή του απαραίτητη.
Ο γέρος στην πραγματικότητα δεν θέλει να κυνηγήσει το ζώο, καθώς πιστεύει ότι έχει κάθε δίκιο να διψάει για αίμα. Το μόνο που θέλει να κάνει είναι να την αράξει στην καλύβα του και να διαβάσει τα δυο καινούρια βιβλία που του έφερε ο οδοντογιατρός στην καθιερωμένη του επίσκεψη στο χωριό και που έχουν θέμα τον έρωτα. Ο Αντόνιο Χοσέ Μπολίβαρ δεν διαβάζει παρά μόνο ιστορίες αγάπης, ενώ ο μεγεθυντικός φακός που χρησιμοποιεί στο διάβασμα μαζί με την τεχνητή του οδοντοστοιχία είναι τα δυο πιο αγαπημένα του προσωπικά είδη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που απόλαυσα. Ο Σεπούλβεδα με μια γραφή απλή, λιτή και γεμάτη γλυκύτητα, μας συστήνει έναν άλλο κόσμο, περνώντας παράλληλα ουσιαστικά οικολογικά μηνύματα. Μια σύντομη αλλά πολύ όμορφη ιστορία που οι σελίδες της κύλησαν σαν νεράκι.
(αν και το παρακάτω απόσπασμα δεν σχετίζεται με την κεντρική ιστορία του βιβλίου, νομίζω πως είναι χαρακτηριστικό του κόσμου στον οποίο αυτή εκτυλίσσεται)
«Τον επισκέφθηκε ο Ονεσέν Σαλμουνδίο, ένας ογδοντάχρονος από την Βιλκαμπάμπα, που συμπαθούσε τον Αντόνιο Χοσέ Μπολίβαρ επειδή ήταν και οι δυο βουνίσιοι.
"Τι γίνεται πατρίδα;" τον χαιρέτησε ο Ονεσέν.
"Τίποτα, πατρίδα. Τι σε φέρνει κατά δω;"
"Ήρθε και με βρήκε ο Σάλιαγκας και μου ζήτησε να συνοδέψω τους γκρίνγκο στη ζούγκλα. Μου'λεγε και μου ξανάλεγε πόσο θα χαίρονταν οι γκρίνγκο που θα μ'είχαν μαζί τους, αφού έχω και δικό τους όνομα."
"Σοβαρά, πατρίδα;"
"Όπως σ'το λέω. Ονεσέν είναι το όνομα ενός αγίου των γκρίνγκο. Είναι και πάνω στη μονέδα τους. Μόνο που εκεί γράφεται με δύο λέξεις κι ένα t στο τέλος. One cent."»
Last edited by a moderator:
ψάρεψα 
