Μια εφαρμογή κινητού/τάμπλετ/e-reader υπόσχεται να μειώσει εξαιρετικά τον χρόνο που απαιτεί η ανάγνωση ενός βιβλίου.
Αυτό, λέει, θα επιτυγχάνεται με τις λέξεις να παρελαύνουν μία μία μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη, και ένα γράμμα τους (το κύριο που διαβάζει ο εγκέφαλος) να είναι κόκκινο, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κουνάμε καθόλου τα μάτια μας.
Το αποτέλεσμα: με εξοικείωση, θα μπορεί κάποιος - λέει η εφαρμογή - να διαβάσει ένα μέσο μυθιστόρημα σε μιάμιση ώρα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ, όπου μπορείτε να πάρετε και μια γεύση για το πώς δουλεύει η εφαρμογή.
Προσωπικό σχόλιο: δεν μπορώ να κρύψω ότι κάτι τέτοιο, αν δουλεύει όντως, με τρομάζει κάπως. Μένουν, βέβαια, αρκετά να ξεκαθαριστούν: ο προγραμματιστής ισχυρίζεται ότι η κατανόηση του κειμένου δεν μειώνεται, ίσα ίσα αυξάνεται κιόλας, αν και δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να είναι κάτι σπουδαίο και ρηξικέλευθο με τεράστιες αλλαγές στον τομέα της γνώσης και της μάθησης.
Η αλήθεια είναι πως προβληματίζομαι περισσότερο ως συγγραφέας, παρά ως αναγνώστης. Δεν ξέρω πώς να εκλάβω το ότι κάτι που μπορώ να γράφω για μήνες ή χρόνια, ο άλλος θα το ξεπετάξει έτσι στα γρήγορα σαν υποχρέωση, χώρια το πώς θα το αντιληφθεί ή θα το επεξεργαστεί.
Αυτό, λέει, θα επιτυγχάνεται με τις λέξεις να παρελαύνουν μία μία μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη, και ένα γράμμα τους (το κύριο που διαβάζει ο εγκέφαλος) να είναι κόκκινο, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κουνάμε καθόλου τα μάτια μας.
Το αποτέλεσμα: με εξοικείωση, θα μπορεί κάποιος - λέει η εφαρμογή - να διαβάσει ένα μέσο μυθιστόρημα σε μιάμιση ώρα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ, όπου μπορείτε να πάρετε και μια γεύση για το πώς δουλεύει η εφαρμογή.
Προσωπικό σχόλιο: δεν μπορώ να κρύψω ότι κάτι τέτοιο, αν δουλεύει όντως, με τρομάζει κάπως. Μένουν, βέβαια, αρκετά να ξεκαθαριστούν: ο προγραμματιστής ισχυρίζεται ότι η κατανόηση του κειμένου δεν μειώνεται, ίσα ίσα αυξάνεται κιόλας, αν και δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να είναι κάτι σπουδαίο και ρηξικέλευθο με τεράστιες αλλαγές στον τομέα της γνώσης και της μάθησης.
Η αλήθεια είναι πως προβληματίζομαι περισσότερο ως συγγραφέας, παρά ως αναγνώστης. Δεν ξέρω πώς να εκλάβω το ότι κάτι που μπορώ να γράφω για μήνες ή χρόνια, ο άλλος θα το ξεπετάξει έτσι στα γρήγορα σαν υποχρέωση, χώρια το πώς θα το αντιληφθεί ή θα το επεξεργαστεί.
)
