'Εμιλυ Μπροντέ (Emily Bronte): "Ανεμοδαρμένα ύψη"

[Τανια Αντ]

Δεν ξέρω πως να μιλήσω για την αγάπη που έχω σε αυτό το βιβλίο!
Οι εκδόσεις ΑΓΡΑ χαρίζουν μια μαγική έκδοση του βιβλίου και τα σχόλια και οι βιογραφίες ενδυναμώνουν αυτό το συλλεκτικό -κατ' εμε- αριστούργημα!
Η Έμιλυ είναι συγκλονιστική συγγραφέας. Δημιουργεί ένα σύμπαν, μια εικόνα, ανθρώπους και έρωτες τόσο πολυδιάστατους, με τόσο βάθος και τόση μαγεία που σχεδόν φαίνεται αδύνατον να το έκανε μια νεαρή κοπέλα.
Ο Χίθκλιφ είναι ο απόλυτος ήρωας, το μυστήριο της ζωής του, είναι εφάμιλλο του μυστηρίου της ψυχής του. Ο ήρωας είναι ο ίδιος ανεμοδαρμένος. Είναι οι κακοτράχηλοι βαλτότοποι στα βουνά της Αγγλίας είναι ένας σατανάς, είναι ένα μαύρο σκυλί χωρίς καρδία. Γιατί αυτήν την χάρισε με τόση αυταπάρνηση σε μια γυναίκα.Η Κάθριν είναι το τέρας που χωρίζει εκείνους που ούτε ο Θεός δεν μπορούσε να χωρίσει. Η γυναίκα που πρώτα βάζει την λογική και μετά την ευαισθησία και ύστερα διαλύει τις ζωές όλων.
Τα Υψη είναι μια αγγλική τραγωδία αντίστοιχη των δικών μας αρχαίων. Το δράμα των ηρώων και η κάθαρση, τα λάθη των γονέων και το πλήρωμα των χρόνων στο πρόσωπο των παιδιών τους καθιστούν την πλοκή τραγική.
Ο απολογισμός του βιβλίου αφήνει γλυκόπικρα συναισθήματα, οι άνθρωποι προτιμούν να αρκεστούν σε κοινωνικές συμβάσεις και να απορρίψουν το μεγαλειώδες για να μην χάσουν την "βολή" τους (Κάθριν). Όταν γίνεται το αντίθετο το πιθανότερο είναι να κατακρεουργηθούν από την μοίρα (Κάθυ). Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα, άλλωστε.
Η γραφή και η κορύφωση των λόγω της, οι εξομολογήσεις και η απόλυτη περιγραφή του έρωτα είναι τόσο μαγικές όσο και καταστροφικές. Δεν είναι γυναικείο μυθιστόρημα όσο ο Σεξπιρ δεν έγραφε για γυναικείους έρωτες, αν με ρωτάτε. Είναι καθηλωτικό και εξαγνιστικό. Είναι απόλυτο και ψυχοφθόρο. Είναι ένα κλασσικό αριστούργημα.
Δεν ξέρω πόσες ώρες μπορώ να μιλάω και να αναλύω τόσο όμορφους ήρωες και τόσο αριστουργηματικές εξομολογήσεις όσο αυτές των ηρώων της Έμιλυ, αλλά ναι είναι αυτή που θα λατρεύω για πάντα.


(Συγνώμη για την απολυτοσύνη αλλά δεν μπορώ να συγκρατηθώ!!!)

 

[Λένα γ]

Εγώ το διάβασα μέσα σε 1 μήνα. Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε πάρα πολύ. Όντως, δεν είναι η κλασσική ρομαντική ιστορία αλλά κάτι διαφορετικό. Εγώ διάβασα άλλη έκδοση και δεν ξέρω αν φταίει αυτό αλλά στο βιβλίο δεν μου φάνηκε να αναφέρεται και πολύ η μεγάλη αγάπη του Χίθκλιφ και της Καθριν. Θέλω να πω, αναφορά στην 'αγάπη' τους ίσως έγινε 2,3 φορές. Περίμενα να διαβάσω ότι έζησαν μια μεγάλη ιστορία αγάπης. Σχεδόν όλο το βιβλίο μιλάει για την σκληρότητα της εκδίκησης, της κακίας, της αδικίας, του θανάτου. Σύμφωνω ότι ο Χίθκλιφ αγάπησε την Κάθριν περισσότερο από ότι αυτή αυτόν. Κι εγώ αντιπάθησα την Κάθριν και η συμπεριφορά της Νέλλυ πολλές φορές ήταν παράλογη και ηλίθια. Δεν μπορώ να πω ότι αντιπάθησα τον Χίθκλιφ, νομίζω ότι αδικήθηκε και πόνεσε πολύ αλλά θεωρώ ότι η εκδίκησή του ήταν αυτή που κατέστρεψε τους πάντες και μάλιστα κάνει κακό σε αυτούς που δε φταίνε. Αδικήθηκε και αδικεί. Η συμπεριφορά του είναι πολύ σκληρή. Δεν καταλαβαίνει ότι με το να καταστρέφει τους γύρω του δε θα φέρει πίσω την Κάθριν. Μου φάνηκε μάλιστα παράξενο πως ενώ μισεί τόσο πολύ τους πάντες, λατρεύει τόσο την Κάθριν που έχει εμμονή μαζί της.
Συμπάθησα και μ'άρεσε πολύ ο Έρτον.Συμφωνώ με την Φαντινα. Στεναχωριόμουν όταν η Κάθριν η μικρή του συμπεριφερόταν άσχημα αλλά χάρηκα που τελικά θα παντρευτούν. Το βιβλίο τελειώνει όσο καλύτερα θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η ιστορία. Μου άρεσε η μελαγχολία της ιστορίας.
Η περιγραφή και ο τρόπος γραφής απλά με μάγεψαν. Γενικά οι Μπροντέ έχουν μεγάλο ταλέντο. Δεν έχω δει καμία σχετική ταινία αλλά θα το κάνω κάποια στιγμή!

 

[Στιλλ ιλλ]

Σημερα το επιασα και γω στα χερια μου αλλα εχω καποιες ενστασεις.Υπαρχει καποια που να το διαβασε απο τις εκδοσεις κακτος ?? Σε καποια σημεια με ξενιζει που προσπαθει (μαλλον) να το μεταφρασει αυτολεξει φτιαχνοντας καινουρκιες λεξεις π.χ. υποψιαρικα.Λετε να ''χαλασει'' το βιβλιο ??

 

[Χήθκλιφ]

Στιλλ ιλλ, για μένα αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να διαβάζεται στα ελληνικά μόνο από τις εκδόσεις Άγρα στην αριστουργηματική μετάφραση του Άρη Μπερλή... προσωπικά την προτιμώ ακόμα κι από το πρωτότυπο, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται.

 

[Στιλλ ιλλ]

Καθολου παραδοξο ,παντως για την ωρα βαινει καλως αν εξαιρεσεις καποια σημεια που με ξενιζουν.

 

[Σίκαλη]

Εγώ το διάβασα από τις εκδόσεις Κάκτος και το μετάνιωσα. Είχα το ίδιο πρόβλημα μ' εσένα, δηλ. η μετάφραση με ξένιζε σε αρκετά σημεία και κάποιες φορές αυτό επηρέασε και τη ροή της ανάγνωσης. Από ένα σημείο και μετά βέβαια το συνήθισα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να μην συνεχίσω και να το αγοράσω από τις εκδόσεις Άγρα, αλλά δεν μπορούσα και να το αφήσω από τα χέρια μου.
Παρ' όλα αυτά, το βιβλίο σχεδόν το λάτρεψα και το κατατάσσω στα πιο ατμοσφαιρικά βιβλία που έχω διαβάσει. Σκέφτομαι όμως μήπως το αδίκησα διαβάζοντάς το από τον Κάκτο, γι αυτό και το "σχεδόν" παραπάνω. Καλή ανάγνωση

 

[Στιλλ ιλλ]

Καλημερα ))Εχει τετοια ροη που δεν μπορουσα να το αφησω απο τα χερια μου,σημερα θα το τελειωσω κατα πασα πιθανοτητα.Δυνατος ο λογος της Bronte ακομα και ετσι πετσοκομμενος σε σημεια.

 

[Αριάδνη]

Και σε αυτην την έκδοση-άρλεκιν που είναι πολύ καλή

 

[Πιούζυ]

Το λοιπόν, βγήκα από την επί μακρόν αναγνωστική ξηρασία με ένα βιβλίο που δεν περίμενα ποτέ να διαβάσω στο άμεσο μέλλον!
Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη!

Οι συγκυρίες αλλάζουν τον άνθρωπο αλλά εν πάση περιπτώσει το διάβασα απνευστί μέσα σε δύο μέρες -σημαντικό κατόρθωμα για την Πιούζυ που αρέσκεται σε μουλτιτάσκιν και αποσπάσεις προσοχής- και έμεινα με μια πίκρα και μια ένταση που δεν περίμενα να νιώσω. Πρώτη φορά σε βιβλίο που αντιπαθώ σφόδρα τους πρωταγωνιστές και πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί μάταια να βιώσει μια κάποια συγκίνηση για χάρη αυτού του έρωτα για τον οποίο τόσα και τόσα είχα ακούσει. Τελικά, η συγκίνησή μου εξαντλήθηκε σε μια μόνο μικρή σκήνη εκδήλωσης αυτού του σκληρού έρωτα στις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου.

Και υπάρχει και αυτή η τραγουδάρα της Κέητ που με ανατριχιάζει σύγκορμη και περιμένω να διαβάσω και να χωθώ μες στο βιβλίο και να καψουρευτώ κι εγώ και να μαστουρώσω με την μούχλα και την αφιλοξενία του αγγλικού βορρά και να τρέχω στην πόλη και να λέω το χεις διαβάσει αυτό; και όλοι να λένε όχι και να κουνώ το κεφάλι απογοητευτικά αλλά τελικά μόνο με την Κέητ έμεινα.. τι φάση..

 

[Στιλλ ιλλ]

Να σου πω, δεν δοκιμάζεις για αρχή τον ελληνικό βορρά ?? Κάποια στιγμή θα επισκεφτείς και τον αγγλικό. Κάπου εκεί τριγύρω ελπίζω να είμαι και γώ στο μέλλον.

Πάντως δεν μπορούσα να τους αντιπαθήσω του δύο χαρακτήρες και αυτό είναι ενδεικτικό της πένας της Μπροντέ που περιγράφει, αναλύει και ψυχογραφεί τους ήρωες της αψεγάδιαστα. Ποσο το αγαπώ αυτό το βιβλίο, μα ποσο.

 

[Πιούζυ]

Μα ακριβώς γι' αυτό τους αντιπάθησα- επειδή τους περιγράφει με τόση γλαφυρότητα και ακρίβεια! Χαχα! Ωωωω ετοιμάζομαι για δεύτερη επίσκεψη στη βιβλιοθήκη. Αν έχεις να προτείνεις κάτι από ελληνικό βορρά, είμαι όλη ματόκλαδα!

 

[Στιλλ ιλλ]

χαχαχαχα εννοούσα πριν πάρεις σβάρνα τον αγγλικό βορρά, να έτρεχες σαν την Χάιντι στον ελληνικό βορρά πρώτα. Καλώς ή κακώς δεν την έχω σε πολλή εκτίμηση την ελληνική λογοτεχνία οπότε δεν μπορώ να σε κατευθύνω. Και την Τζέην Έυρ θα εκτιμήσεις πιστεύω, απο την άλλη αδερφή Μπροντέ. Ταλαντούχα κορίτσια.

 

[Βιβλιοπαρμένη]

ναι οντος εχει δικιο η τζεϊν εϊρ ειναι εκπληκτικη!
Οσο για τα ανεμοδαρμενα υψη ειναι μια πραγματικα συγκλονιστικη ιστορια αγαπης, τωρα η αληθια ειναι οτι θα προτιμουσα να ειχε παντρευτει η καθριν τον χηθκλιφ αλλα κλασσικη λογοτεχνια ειναι, τι να κανουμε.

 

[Πίκος Απίκος]

Οσο για τα ανεμοδαρμενα υψη ειναι μια πραγματικα συγκλονιστικη ιστορια αγαπης, τωρα η αληθια ειναι οτι θα προτιμουσα να ειχε παντρευτει η καθριν τον χηθκλιφ αλλα κλασσικη λογοτεχνια ειναι, τι να κανουμε.

Αν ο Χηθκλιφ παντρευόταν την Καθριν το βιβλίο θα τελείωνε στις 50 πρώτες σελίδες.
Δεν θα μιλούσαμε για καταραμενο ερωτα, αλλα για Αρλεκιν

 

[Έλλη Μ]

@Νικόλας Δε Κιντ αν σκοπευεις να διαβασεις παρε πρώτα υπογλώσσιο καλυτερα. Ιδανικοτερα, σε παραπέμπω εκει. SafeR place

H τραγική ιστορία του παράφορου έρωτα ανάμεσα στην Καθριν και τον Χηθκλιφ. Μμμμμ... (παρατεταμένο.)

Διάβασα το βιβλίο (κακώς) σε μια πολύ περίεργη φάση (χειρότερα)και η άποψη που σχημάτισα, όσο και τα συναισθήματα που διαμορφώθηκαν εντός μου, ήταν σε πλήρη σύμπνοια με αυτή (τη φάση) και φυσικά διυλισμένα μέσα από το φίλτρο αυτής (της φάσης)

Θυμάμαι κάποιο μέλος να γράφει κάπου ότι, διαβάζοντας το βιβλίο, κάπως δυσκολεύτηκε μιας και διάβαζε για πολύ αντιπαθητικους ανθρώπους. (νομίζω ότι ήταν σχόλιο του @Φαροφύλακας). Και λίγα λες, καλέ μου άνθρωπε. Δηλαδή, η λέξη αντιπαθητικός does not even begin to describe την πλειονότητα των χαρακτήρων, είναι beyond perception, είναι pretty fucking far from being απλως αντιπαθητικοί. Είναι κακοί. Είναι κακοί άνθρωποι, με την πιο αγνή και καθαρή εννοια που αποδίδει στο κακό ο επτάχρονος γιος μου.
Όσο με αφορά, το βιβλίο δεν είναι το ερωτικό δράμα και το ανεκπλήρωτο όραμα δυο ανθρώπων ερωτευμένων. Είναι η μεταμόρφωση του Χηφκλιφ και μια πολύ εμπεριστατωμένη πραγματεία του πώς μπορείς να δημιουργήσεις ένα ανδρείκελο, όπως το ονειρεύεσαι, αρκεί να το εκπαιδεύσεις εξ απαλών ονύχων, from scratch. Ετσι, πολυ εύκολα καταφέρνεις να του εμπνεύσεις ενσυναίσθηση μηδέν αλλά απόλυτο τον εγωκεντρισμό.
Ουτε ειναι η επιτομη της περιγραφής μιας σπουδαίας ερωτικης ιστορίας. Είναι μια ιστορία εκδίκησης.-
Κι αν αυτό το έργο είναι η φαντασία του Μεγαλου Ερωτα κάποιων αντρών ή κάποιων γυναικών, προτιμώ να χαρακτηριζομαι από παντελή ελλειψη φαντασίας.
Ακομη κι η πολυφορεμένη φράση του βιβλίου «ΕΙΜΑΙ ο Χήθκλιφ. Είναι πάντα, πάντα στο νου μου. Δε μου δίνει χαρά, όπως δε μου δίνει χαρά ο εαυτός μου, αλλά είναι μέσα μου, σαν τον ίδιο τον εαυτό μου», ακομη και ψήγματα αληθειας ή ερωτα να κρύβει, σίγουρα η ρητορική που χρησιμοποιει απέχει από αυτό που οι υπολοιποι πεζοι θνητοι εχουμε στο μυαλό μας ως έρωτα, για τον κοινότοπο λόγο ότι, όταν ο Άλλος είναι μέσα σου σαν τον ιδιο σου τον εαυτό, αυτό δεν μπορεί παρά να σου δινει χαρά και μόνο, πώς αλλιως;!
Με ξενιζει παρα πολυ, διαβάζοντας για το βιβλιο, ποσοι αναγνωστες θαυμαζουν την ιστορια αυτών των ηρώων, σχεδον τη ζηλευουν. Ζηλεια και θαυμασμος για την αρρωστη σχέση αναμεσα σε δυο συναισθηματικά αναπηρους ανθρωπους των οποιων η μεταξυ τους συναφεια εμφορειται απο κακια.
Για να μην παρεξηγηθω, το βιβλιο μου αρεσε, () στα πλαισια οτι δεν διηγειται μια ιστορια αγαπης. Οι χαρακτηρες πετυχαν τον στοχο τους, να με κανουν να τους αντιπαθησω, μεσα στην πολυπλοκότητά τους.

Απο κει και περα, κατι αλλο που μου κανει εντυπωση ειναι η επιλογη της Μπροντε να διηγηθει την ιστορια οπως την ακουσε ενας ενοικος, απο μια υπηρετρια η οποια εζησε τα γεγονοτα, οσο συνεβαιναν, και η οποια μεταφερει συχνα διαλογους, θεωρητικα αυτουσιους, εικοσι χρονια μετα. Ας παμε ανάποδα: Ειναι δυο και διαλογιζονται (αντι να φυστικωνονται) (1). Τους ακουει ενα τριτο προσωπο, η υπηρέτρια (2) και μεταφερει τους διαλογους με μεγαλη χρονικη απόσταση σε ενα τέταρτο προσωπο, το οποιο τελικα (3) μας λεει την ιστορια. Αν θυμαστε, ακομη κι οταν μιλουσαμε στη συναναγνωση του Αβεσσαλωμ, καθε αξιοπιστια παει περίπατο, μεσω τριτων αφηγητων.

Έχω και κάποιες πεζές απορίες / διαπιστωσεις.
Πρώτον, αυτοί οι δύο το καμανε; Τείνω προς το όχι και αυτό εξηγεί πολλά.
Δευτερον, η Μπροντέ η ίδια προφανώς δεν ειχε ποτέ σεξουαλικες σχέσεις με κάποιον άνθρωπο; Το βιβλίο είναι γλαφυρη αποδειξη μιας καταπιεσμένης σεξουαλικότητας και υστερίας, μιας ψυχης εγκλωβισμένης εξαιτίας ορμονων που δεν εχουν εκτονωθει, παρολη την ποιητικότητα του κειμενου.

Για να καταληξω, τελος παντων, νομιζω οτι προκειται για ενα αξιολογο γραπτο, μια ιστορια με μεγαλη δυναμικη (δεν θελω να μπω στα της ατμοσφαιρας, τοπιου, εποχης, καιρου και πώς αυτα ταιριαζουν απολυτα με τους χαρακτηρες. Ειναι αυτονόητα) τους ηρωες του οποιου δεν χωνεψα, οφειλω να ομολογησω ομως οτι ειχαν χαρακτηρα, βαθος, συναισθηματα και πολυπλοκοτητα. Και τους καταλαβα, οσο δυσαρεστοι κι αν μου εγιναν. Δηλαδη, θα ξανασυμφωνησω με τον @Φαροφυλακας οτι προκειται για εξαιρετικη λογοτεχνια.

Με χαρα να συζητησουμε ο,τι θελετε, ειμαι δημοκρατικη κι ανοιχτη σε αλλες αποψεις εγω, χωρις να χρειαζομαι υπογλώσσια.

 

[Πεταλούδα]

Για να μην παρεξηγηθω, το βιβλιο μου αρεσε, () στα πλαισια οτι δεν διηγειται μια ιστορια αγαπης. Οι χαρακτηρες πετυχαν τον στοχο τους, να με κανουν να τους αντιπαθησω, μεσα στην πολυπλοκότητά τους.

Ακριβώς αυτό. Το έχω χρόνια διαβασμένο και η αίσθηση που μου έχει μείνει είναι αυτή. Όπως είχα γράψει και πριν χρόνια στο παρόν νήμα, ήταν για μένα μια πραγματικά σκληρή ιστορία.

 

[Έλλη Μ]

Ωραια. Γιναμε 3

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

@Νικόλας Δε Κιντ αν σκοπευεις να διαβασεις παρε πρώτα υπογλώσσιο καλυτερα. Ιδανικοτερα, σε παραπέμπω εκει. SafeR place

Οποιοσδήποτε άλλος έγραφε αυτά, θα αντιμετώπιζε την περιβόητη οργή μου εεεεε, ήθελα να πω θα του απαντούσα αναλόγως εεεεεε πάλι συγγνώμη ήθελα να πω θα είχαμε μια λογοτεχνική διαφωνία επάνω σε ένα αριστούργημα!

Εσύ λόγω ηλικ.. εεε λόγω υπέρμετρης συμπάθειας είσαι σε safe zone.


Παρ' όλα αυτά θα έρθω να συμφωνήσω πως το βιβλίο είναι μια ιστορία εκδίκησης και πως ο καταπιεσμένος ερωτισμός της Μπροντέ είναι εμφανής σε κάθε σημείο του έργου!