Εγώ δεν θέλω μεγαλόπνοα...
Να φτιάξω το εργαστήρι στο οποίο διαβιώ εδώ κι ενάμιση χρόνο σπίτι κι εργαστήρι,
να μετακομίσω όλα μου τα πράγματα απ’ το ύπανδρο σπίτι στο διαζευγμένο,
να βάλω πρόγραμμα σταθερής δουλειάς για την έκθεσή μου,
να γράψω (η τραγική τεμπέλα) την εργασία μου για τις μεσαιωνικές βιβλιοδεσίες της Βιβλιοθήκης του Καθεδρικού Ναού του Έξετερ,
να τυπώσω και τις δυο εργασίες μου,
να αγαπώ πιο πολύ τη Μάϊντα για να μην χρειάζεται να με καταπιέζει με το αφόρητα πιεστικό μερικές φορές αίτημά της για πιο πολύ αγάπη...(με κοπανάει με τις φοβερές πατούσες της αν δεν την χαϊδεύω και δεν την κοιτώ στα μάτια συνεχώς...)
να γίνω πιο ελεύθερη και ήρεμη, χωρίς να ζητώ πολλά και να παίρνω τίποτα ή ελάχιστα, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μου δίνει το ο,τιδήποτε...
να μην είμαι εύπιστη, αλλά να μην γίνω και τραγικά δύσπιστη (αυτό είναι φοβερό τώρα στα γεράματα να το κατακτήσω),
να είμαι καλά με τους γύρω μου σε ωραίες, ευφάνταστες και γόνιμες δράσεις και διαδράσεις...
να διαλέξω ειλικρινείς ανθρώπους για να πορευτώ στη δύσκολη ζωή που διάγω...
να ξαναρχίσω να πηγαίνω στην Αγγλία στους φίλους μου, άντε και στους Παριζιάνους (αν και βγάζω λίγο φλύκταινες στο Παρίσι) που έχουν τα μαγαζιά τους στην γειτονιά με το αραβικό εστιατόρια με τα πιο ωραία κους-κούς...να ξανασυνδεθώ με το συνάφι μου και στις δυό πόλεις...
να προσέχω την υγεία μου και να κρατήσω τις ισορροπίες που χρειάζεται το ιδιόμορφο σώμα μου για να μην εκρήγνυται εν εξάλλω πως το αμελώ...
να κάνω ποδήλατο όσο θέλει η ψυχή μου...
Θέλω πολλά;;;
Του χρόνου θα τα πούμε...
Να φτιάξω το εργαστήρι στο οποίο διαβιώ εδώ κι ενάμιση χρόνο σπίτι κι εργαστήρι,
να μετακομίσω όλα μου τα πράγματα απ’ το ύπανδρο σπίτι στο διαζευγμένο,
να βάλω πρόγραμμα σταθερής δουλειάς για την έκθεσή μου,
να γράψω (η τραγική τεμπέλα) την εργασία μου για τις μεσαιωνικές βιβλιοδεσίες της Βιβλιοθήκης του Καθεδρικού Ναού του Έξετερ,
να τυπώσω και τις δυο εργασίες μου,
να αγαπώ πιο πολύ τη Μάϊντα για να μην χρειάζεται να με καταπιέζει με το αφόρητα πιεστικό μερικές φορές αίτημά της για πιο πολύ αγάπη...(με κοπανάει με τις φοβερές πατούσες της αν δεν την χαϊδεύω και δεν την κοιτώ στα μάτια συνεχώς...)
να γίνω πιο ελεύθερη και ήρεμη, χωρίς να ζητώ πολλά και να παίρνω τίποτα ή ελάχιστα, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μου δίνει το ο,τιδήποτε...
να μην είμαι εύπιστη, αλλά να μην γίνω και τραγικά δύσπιστη (αυτό είναι φοβερό τώρα στα γεράματα να το κατακτήσω),
να είμαι καλά με τους γύρω μου σε ωραίες, ευφάνταστες και γόνιμες δράσεις και διαδράσεις...
να διαλέξω ειλικρινείς ανθρώπους για να πορευτώ στη δύσκολη ζωή που διάγω...
να ξαναρχίσω να πηγαίνω στην Αγγλία στους φίλους μου, άντε και στους Παριζιάνους (αν και βγάζω λίγο φλύκταινες στο Παρίσι) που έχουν τα μαγαζιά τους στην γειτονιά με το αραβικό εστιατόρια με τα πιο ωραία κους-κούς...να ξανασυνδεθώ με το συνάφι μου και στις δυό πόλεις...
να προσέχω την υγεία μου και να κρατήσω τις ισορροπίες που χρειάζεται το ιδιόμορφο σώμα μου για να μην εκρήγνυται εν εξάλλω πως το αμελώ...
να κάνω ποδήλατο όσο θέλει η ψυχή μου...
Θέλω πολλά;;;
Του χρόνου θα τα πούμε...
)
(αν και κάνε καλύτερα τα βιβλία 50 που είναι πιο στρογγυλού
). Α, και κυρίως αν πραγματοποιηθούν αυτά, να μοιραστώ τη χαρά μου με τους ανθρώπους που αγαπώ!!