Εγώ μιας και στο χωριό μου δεν το γιορτάζουμε το χάλουη λέω να συνεχίζω να διαβάζω ό,τι διάβαζα και πριν 
Βιβλιοπροτάσεις για halloween
- Thread starter Αριάδνη
- Start date
Έκανα και γω μια αναζήτηση και σας βάζω αυτά που έχω ήδη διαβάσει και μου άρεσαν!
-Perchance to dream, Charles Beaumont
-Songs of a Dead Dreamer and Grimscribe, Thomas Ligotti
-Ghostly, Audrey Niffeneger
-The Woman in Black, Susan Hill (υπάρχει και σε ταινία)
-House of Leaves, Mark Z. Danielewski
-Dracula, Bram Stoker
-Heart-Shaped Box, Joe Hill
-Perchance to dream, Charles Beaumont
-Songs of a Dead Dreamer and Grimscribe, Thomas Ligotti
-Ghostly, Audrey Niffeneger
-The Woman in Black, Susan Hill (υπάρχει και σε ταινία)
-House of Leaves, Mark Z. Danielewski
-Dracula, Bram Stoker
-Heart-Shaped Box, Joe Hill
Μετά βίας θυμάμαι τις ελληνικές γιορτές για να θυμάμαι επιπλέον και τις ξένες. Προσωπικά, δεν βρίσκω κάτι τραβηχτικό στο Helloween. Σχετικά, περισσότερο μου αρέσει η αισθητική του Dia de los Muertos. Και πάλι, μόνο η αισθητική, διότι για μένα οι νεκροί δεν υφίστανται ούτε σαν πνεύμα, ούτε σαν κάτι άλλο.
Κι εμενα Φαρε, γι'αυτο λεω να "γιορτασω" παιζοντας Grim Fandango 
Βασικα ειναι η ιδια θρησκευτικη γιορτη με τη dia de los muertos με τη διαφορα οτι η μεν ειναι αγγλοσαξονικη (εξ ου και η γκοθίλα) ενω η δε λατινικη.
Κι εγω ο συντηρητακλας "κλωτσαω" στο πως επιβληθηκε το Halloween ετσι ξαφνικα περσι-προπερσι. Ο λογος ειναι καθαρα το χασμα των γενεων (οταν ημουν μικρος δεν υπηρχε παρα μονο σαν κατι που βλεπαμε σε Αμερικανικες ταινιες).
Τα ιδια ακριβως μου ελεγε ενας Γιαπωνεζος προσφατα, οτι ετσι ξαφνικα πριν 2 χρονια ολοι αρχισαν να το γιορταζουν στην Ιαπωνια ενω πριν δεν το ηξερε κανεις.
Βασικα ειναι η ιδια θρησκευτικη γιορτη με τη dia de los muertos με τη διαφορα οτι η μεν ειναι αγγλοσαξονικη (εξ ου και η γκοθίλα) ενω η δε λατινικη.
Κι εγω ο συντηρητακλας "κλωτσαω" στο πως επιβληθηκε το Halloween ετσι ξαφνικα περσι-προπερσι. Ο λογος ειναι καθαρα το χασμα των γενεων (οταν ημουν μικρος δεν υπηρχε παρα μονο σαν κατι που βλεπαμε σε Αμερικανικες ταινιες).
Τα ιδια ακριβως μου ελεγε ενας Γιαπωνεζος προσφατα, οτι ετσι ξαφνικα πριν 2 χρονια ολοι αρχισαν να το γιορταζουν στην Ιαπωνια ενω πριν δεν το ηξερε κανεις.
Αντε, απο του χρονου να γιορταζουμε και την Ημερα των Ευχαριστιων
Last edited:
Αριάδνη κοίτα παρακάτω
https://wordpress64426.wordpress.com/2017/10/28/δεκατρείς-προτάσεις-με-βιβλία-φαντασ/
https://wordpress64426.wordpress.com/2017/10/28/δεκατρείς-προτάσεις-με-βιβλία-φαντασ/
Last edited:
Υπάρχουν και έτοιμοι διάκοσμοι πάντως (Παρακαλώ να διαγραφεί ο σύνδεσμος αν θεωρείται διαφήμηση. Δεν έχω πάει ποτέ εκεί απλά έχω περάσει απ έξω και ξέρω ότι υπάρχει)
...και να μην ξεχάσω να ευχηθώ και στις άλλες παραδοσιακές γιορτές: "Black Friday" και "Cyber MOnday"
Το φάντασμα του Καντερβιλ, μου το έκαναν δωρο και νομίζω πως είναι το μόνο βιβλίο με φαντασμα που ταιριάζει στην ψυχοσύνθεσή μου
)/ θα ταίριαζαν και οι βικτωριανές ιστορίες τρόμου χα χα
Γι αυτο το βιβλίο του Κέλλη άκουσα τα καλυτερότερα( δηλ. διάβασα κριτικές στα goodreads) και πως είναι εξαιρετικά τρομακτικό ! Το έχει διαβάσει κανείς
)/ θα ταίριαζαν και οι βικτωριανές ιστορίες τρόμου χα χα Γι αυτο το βιβλίο του Κέλλη άκουσα τα καλυτερότερα( δηλ. διάβασα κριτικές στα goodreads) και πως είναι εξαιρετικά τρομακτικό ! Το έχει διαβάσει κανείς
Για όσους φέτος θέλουν να γιορτάσουν θα πρότεινα τα παρακάτω:
- Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ, της Σίρλεϋ Τζάκσον, κλασσικό βιβλίο με στοιχειωμένο σπίτι, έχει γίνει ταινία και πρόσφατα σειρά
- Το βιβλίο του νεκροταφείου και Το σπίτι στην Ομίχλη του Νιλ Γκέιμαν (αλλόκοτοι κόσμοι και φαντάσματα)
- Ο μύθος του Ακέφαλου Καβαλλάρη, αφορά ένα ακέφαλο καβαλλάρη, δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο
- Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα εδώ του Ρέι Μπράντμπερι, που εκτυλλίσσεται κατά την διάρκεια του Χάλλογουην
- Συνέντευξη με ένα βρυκόλακα της Αν Ράις, πιο πολύ γκόθικ παρά τρόμος αλλά ατμοσφαιρικό
Μου άρεσε πολύ. Μου θύμησε την πλοκή του Ταρζάν (για τις ταινία μιλάω δεν έχω διαβάσει το βιβλίο), όπου το παιδί αφού πεθαίνουν οι γονείς του χάνεται στη ζούγκλα. Η ανιψιά μου πάλι, όταν το ξεκίνησε το βαρέθηκε... παρόλο που τότε ήταν στο target group του βιβλίου.
Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να έχω διαβάσει και το Ο μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη... δεν είμαι σίγουρη.
Έχω και το Σπίτι στην Ομίχλη, αλλά ακόμα δε το έχω πιάσει...
Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να έχω διαβάσει και το Ο μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη... δεν είμαι σίγουρη.
Έχω και το Σπίτι στην Ομίχλη, αλλά ακόμα δε το έχω πιάσει...
@Ασάρα, τυχαίνει να έχω διαβάσει όλες τις βιβλιοπροτάσεις σου για το Χαλογουίν οπότε έχω να πω τα εξής:
- Το βιβλίο της Σίρλει Τζάκσον είναι κάτι παραπάνω από μια ιστορία τρόμου. Πολύ καλή λογοτεχνία και αξίζει κανείς να το διαβάσει, αρκεί να μην περιμένει κάτι σε Στήβεν Κινγκ!!
- Το βιβλίο του νεκροταφείου μου θύμισε κάπως την ιστορία του Μόγλη αλλά με φαντάσματα. Νομίζω θα το εκτιμούσα αν ήμουν 15-17 χρονών.
- Ο ακέφαλος καβαλάρης είναι ένα συμπαθητικό διήγημα που ενέπνευσε τον Τιμ Μπάρτον να κάνει μια εξαιρετική ταινιάρα!!
- Αγαπώ τον Μπράντμπερι και αυτό το βιβλίο το είχα βρει πολύ διασκεδαστικό, νομίζω όμως ότι είναι εξαντλημένο...
- Θα προτιμήσω την ταινία του Νιλ Τζόρνταν από το βιβλίο της Ράις!
- Το βιβλίο της Σίρλει Τζάκσον είναι κάτι παραπάνω από μια ιστορία τρόμου. Πολύ καλή λογοτεχνία και αξίζει κανείς να το διαβάσει, αρκεί να μην περιμένει κάτι σε Στήβεν Κινγκ!!
- Το βιβλίο του νεκροταφείου μου θύμισε κάπως την ιστορία του Μόγλη αλλά με φαντάσματα. Νομίζω θα το εκτιμούσα αν ήμουν 15-17 χρονών.
- Ο ακέφαλος καβαλάρης είναι ένα συμπαθητικό διήγημα που ενέπνευσε τον Τιμ Μπάρτον να κάνει μια εξαιρετική ταινιάρα!!
- Αγαπώ τον Μπράντμπερι και αυτό το βιβλίο το είχα βρει πολύ διασκεδαστικό, νομίζω όμως ότι είναι εξαντλημένο...
- Θα προτιμήσω την ταινία του Νιλ Τζόρνταν από το βιβλίο της Ράις!
@Νικόλας Δε Κιντ
Για την Τζάκσον συμφωνώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο της είναι ξεχωριστό (από την άλλη μια συλλογή διηγημάτων της που διάβασα την βρήκα άνιση άλλα αυτό είναι ένα άλλο θέμα)
Για το νεκροταφείο αν και δεν είχα κάνει τέτοια συσχέτιση, όντως θυμίζει Μόγλη. Αν μπορέσεις ρίξε μια ματιά στο October in the chair, το διήγημα για τους 12 μήνες που ανέφερα παραπάνω, είναι πολύ καλό αν και σύντομο.
Όσο για τον Ίρβινγκ, αυτό που μου αρέσει στις ιστορίες του είναι ότι εστιάζει στους θρύλους των Ολλαδών αποίκων στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, μια πολύ συγκεκριμένη περίοδο με πολέμους μεταξύ όχι μόνο ανθρώπων αλλά και στοιχείων της φύσης. Η ταινία του Μπάρτον ήταν καλή αν και θα μπορούσε να ήταν καλύτερη (θεωρώ ότι της έλειπε αυτό το je ne sais quoi των προηγούμενων ταινιών του), από την άλλη είχε τον Κρίστοφερ Γουόκεν, οπότε δεν παραπονιέμαι ( και μιας και μιλάμε για τον Κρίστοφερ, στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Κινγκ, Dead Zone, υποδύεται ένα δάσκαλο που διαβάζει στους μαθητές του το Κοράκι του Πόε και τους μιλάει για τον Ακέφαλο Καβαλλάρη
)
Το βιβλίο της Ράις μου είχε αρέσει πολύ αλλά η ταινία έχει τον Μπραντ Πιτ σε ρόλο βασανισμένου βρυκόλακα (ίσως κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξω ένα νήμα για τους ρόλους του Πιτ που είναι βασισμένοι σε ήρωες από βιβλία)
(αγνοούσα ότι την Συνέντευξη την είχε σκηνοθετήσει ο Νιλ Τζόρνταν. Μόλις είδα το όνομα του το μυαλό μου πήγε στην «Η Παρέα των Λύκων» που βασίζεται σε ιστορίες της Άντζελα Κάρτερ, και ναι, προτείνω ανεπιφύλακτα για Χάλογουην αναγνώσεις την Ματωμένη Κάμαρα)
Για την Τζάκσον συμφωνώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο της είναι ξεχωριστό (από την άλλη μια συλλογή διηγημάτων της που διάβασα την βρήκα άνιση άλλα αυτό είναι ένα άλλο θέμα)
Για το νεκροταφείο αν και δεν είχα κάνει τέτοια συσχέτιση, όντως θυμίζει Μόγλη. Αν μπορέσεις ρίξε μια ματιά στο October in the chair, το διήγημα για τους 12 μήνες που ανέφερα παραπάνω, είναι πολύ καλό αν και σύντομο.
Όσο για τον Ίρβινγκ, αυτό που μου αρέσει στις ιστορίες του είναι ότι εστιάζει στους θρύλους των Ολλαδών αποίκων στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, μια πολύ συγκεκριμένη περίοδο με πολέμους μεταξύ όχι μόνο ανθρώπων αλλά και στοιχείων της φύσης. Η ταινία του Μπάρτον ήταν καλή αν και θα μπορούσε να ήταν καλύτερη (θεωρώ ότι της έλειπε αυτό το je ne sais quoi των προηγούμενων ταινιών του), από την άλλη είχε τον Κρίστοφερ Γουόκεν, οπότε δεν παραπονιέμαι ( και μιας και μιλάμε για τον Κρίστοφερ, στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Κινγκ, Dead Zone, υποδύεται ένα δάσκαλο που διαβάζει στους μαθητές του το Κοράκι του Πόε και τους μιλάει για τον Ακέφαλο Καβαλλάρη
Το βιβλίο της Ράις μου είχε αρέσει πολύ αλλά η ταινία έχει τον Μπραντ Πιτ σε ρόλο βασανισμένου βρυκόλακα
(ίσως κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξω ένα νήμα για τους ρόλους του Πιτ που είναι βασισμένοι σε ήρωες από βιβλία)(αγνοούσα ότι την Συνέντευξη την είχε σκηνοθετήσει ο Νιλ Τζόρνταν. Μόλις είδα το όνομα του το μυαλό μου πήγε στην «Η Παρέα των Λύκων» που βασίζεται σε ιστορίες της Άντζελα Κάρτερ, και ναι, προτείνω ανεπιφύλακτα για Χάλογουην αναγνώσεις την Ματωμένη Κάμαρα)
Για την ημέρα του Halloween αλλά και για τις επόμενες:
Το συγκεκριμένο της Τζάκσον δεν το χω διαβάσει (αλλά θέλω). Έχω διαβάσει τη λοταρία, ένα διήγημα ρεαλιστικό αλλά και σκοτεινό ταυτόχρονα, με έναν υποδόριο σαρκασμό. Πολύ ωραίο διήγημα.
Το διήγημα με τον ακέφαλο καβαλάρη το χω διαβάσει. Τα σημεία που μ' αρέσουν πιο πολύ είναι η περιγραφή του κτήματος με όλα του τα προϊόντα και τα νυκτέρια. Ειδαλιώς, παρά την ωραία ατμόσφαιρα, μου φαίνεται κάπως αντικλιμακτικό καθώς τελικά
Και φυσικά, καμμία σχέση με την ταινία, η οποία είναι περισσότερο μια πολύ όμορφη ταινία φαντασίας που απλώς έχει ως τέρας έναν ακέφαλο καβαλάρη φάντασμα.
Η ιστοριούλα του Νιλ Γκέιμαν October in the chair ταιριάζει ως πρόταση μια που ο Οκτώβρης διηγείται μια ιστορία για ένα παιδί-φάντασμα, αν και είναι περισσότερο τραγική παρά τρομακτική. Η εν λόγω ιστορία δεν σχετίζεται με το βιβλίο του νεκροταφείου, απ' ότι κατάλαβα όταν το είχα διαβάσει. Η ιστορία που σχετίζεται με το βιβλίου του νεκροταφείου είναι το The witche's headstone. Εκεί πρωταγωνιστεί ο νεαρός ήρωας του εν λόγω βιβλίου και βοηθάει το φάντασμα μιας νεαρής μάγισσας.
Τη συνέντευξη με έναν βρικόλακα την έχω διαβάσει στα αγγλικά και την αγαπώ. Αν και ποτέ δεν έπιασα τι γίνεται στο τέλος. Και η ταινία παρά πολύ ωραία, φυσικά. Η Ράις έγραψε κι άλλα στην ίδια σειρά, το ξέρατε; Κάτι σαν το σημερινό Vampire diaries! Δεν τα έχω διαβάσει, καθώς δεν είχαν την επιτυχία του αρχικού και έχω διαβάσει ότι λογοτεχνικά δεν είναι τόσο καλά.
Το κάτι κολασμένο.... θέλω πολύ να το διαβάσω, στα αγγλικά φυσικά. Πολύ συμπαθώ το Φαρενάιτ και κάτι ιστορίες του που έχω διαβάσει. Έχει γλυκιά γραφή αυτός ο συγγραφέας
Εγώ προτείνω δύο ανθολογίες: γοτθικές ιστορίες από βικτωριανές συγγραφείς και γοτθικές ιστορίες από μοντέρνες συγγραφείς. Κυρίως το πρώτο έχει ιστορίες με φαντάσματα αλλά και στο δεύτερο έχουμε ζωντανούς νεκρούς, στοιχειώματα, αλλά και γενικά το παράξενο.
Δεν ξέρω αν κολλάει εδώ και η Καρμίλα, μια πολύ ωραία βρικολακοιστορία. Αν ο Δράκουλας είναι ο παππούς των σημερινών βρικολακομυθιστορημάτων η Καρμίλα είναι η γοητευτική (όμως χωρίς να στραφταλίζει) και αγέραστη (μια και πρόκειται για βρικόλακα) γιαγιά τους!
Σε άλλη ατμόσφαιρα, μου άρεζε πολύ, όταν ήμουν μικρή, η σειρά του Μικρού βρικόλακα!
Και ο κλέφτης του πάντοτε του Μπάρκερ πιστεύω ότι ταιριάζει! Ονειρικό και παραμυθένιο βιβλίο, κατάλληλο για εισαγωγή στον κόσμο του τρόμου για εφήβους, αν και τα τέρατα Μπαρκερίζουν αρκετά, δηλαδή είναι αρκετά αηδιαστικά. Άσε που αφιερώνει ένα κεφάλαιο στο Χάλοουιν. Τι ταιριαστό για συγγραφέα τρόμου!
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι: προτάσεις για χαλόουιν είναι γενικά βιβλία για υπερφυσικό τρόμο; Βιβλία με συγκεκριμένα τέρατα (φαντάσματα και βρικόλακες); Βιβλία που διαδραματίζονται κατά την εποχή αυτή;
Γενικά για υπερφυσικό τρόμο προτείνω το the red tree της Caitlin Kiernan. Είναι μυθιστόρημα υπερφυσικού και ταυτόχρονα ψυχολογικού τρόμου και παίζει πολύ με τον unreliable narrator.
Αα, ναι, το βιβλίο συνταγών που έβαλες, Μοκαντάσα, μου άνοιξε την όρεξη! Έτσι μου έρχεται να το παραγγείλω
Το διήγημα με τον ακέφαλο καβαλάρη το χω διαβάσει. Τα σημεία που μ' αρέσουν πιο πολύ είναι η περιγραφή του κτήματος με όλα του τα προϊόντα και τα νυκτέρια. Ειδαλιώς, παρά την ωραία ατμόσφαιρα, μου φαίνεται κάπως αντικλιμακτικό καθώς τελικά
ο συγγραφέας υπαινίσσεται σαφώς ότι απλώς τον πρωταγωνιστή τον έβγαλε απ' τη μέση ο ανταγωνιστής του.
Η ιστοριούλα του Νιλ Γκέιμαν October in the chair ταιριάζει ως πρόταση μια που ο Οκτώβρης διηγείται μια ιστορία για ένα παιδί-φάντασμα, αν και είναι περισσότερο τραγική παρά τρομακτική. Η εν λόγω ιστορία δεν σχετίζεται με το βιβλίο του νεκροταφείου, απ' ότι κατάλαβα όταν το είχα διαβάσει. Η ιστορία που σχετίζεται με το βιβλίου του νεκροταφείου είναι το The witche's headstone. Εκεί πρωταγωνιστεί ο νεαρός ήρωας του εν λόγω βιβλίου και βοηθάει το φάντασμα μιας νεαρής μάγισσας.
Τη συνέντευξη με έναν βρικόλακα την έχω διαβάσει στα αγγλικά και την αγαπώ
. Αν και ποτέ δεν έπιασα τι γίνεται στο τέλος. Και η ταινία παρά πολύ ωραία, φυσικά. Η Ράις έγραψε κι άλλα στην ίδια σειρά, το ξέρατε; Κάτι σαν το σημερινό Vampire diaries! Δεν τα έχω διαβάσει, καθώς δεν είχαν την επιτυχία του αρχικού και έχω διαβάσει ότι λογοτεχνικά δεν είναι τόσο καλά.Το κάτι κολασμένο.... θέλω πολύ να το διαβάσω, στα αγγλικά φυσικά. Πολύ συμπαθώ το Φαρενάιτ και κάτι ιστορίες του που έχω διαβάσει. Έχει γλυκιά γραφή αυτός ο συγγραφέας
Εγώ προτείνω δύο ανθολογίες: γοτθικές ιστορίες από βικτωριανές συγγραφείς και γοτθικές ιστορίες από μοντέρνες συγγραφείς. Κυρίως το πρώτο έχει ιστορίες με φαντάσματα αλλά και στο δεύτερο έχουμε ζωντανούς νεκρούς, στοιχειώματα, αλλά και γενικά το παράξενο.
Δεν ξέρω αν κολλάει εδώ και η Καρμίλα, μια πολύ ωραία βρικολακοιστορία. Αν ο Δράκουλας είναι ο παππούς των σημερινών βρικολακομυθιστορημάτων η Καρμίλα είναι η γοητευτική (όμως χωρίς να στραφταλίζει) και αγέραστη (μια και πρόκειται για βρικόλακα) γιαγιά τους!
Σε άλλη ατμόσφαιρα, μου άρεζε πολύ, όταν ήμουν μικρή, η σειρά του Μικρού βρικόλακα!
Και ο κλέφτης του πάντοτε του Μπάρκερ πιστεύω ότι ταιριάζει! Ονειρικό και παραμυθένιο βιβλίο, κατάλληλο για εισαγωγή στον κόσμο του τρόμου για εφήβους, αν και τα τέρατα Μπαρκερίζουν αρκετά, δηλαδή είναι αρκετά αηδιαστικά. Άσε που αφιερώνει ένα κεφάλαιο στο Χάλοουιν. Τι ταιριαστό για συγγραφέα τρόμου!
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι: προτάσεις για χαλόουιν είναι γενικά βιβλία για υπερφυσικό τρόμο; Βιβλία με συγκεκριμένα τέρατα (φαντάσματα και βρικόλακες); Βιβλία που διαδραματίζονται κατά την εποχή αυτή;
Γενικά για υπερφυσικό τρόμο προτείνω το the red tree της Caitlin Kiernan. Είναι μυθιστόρημα υπερφυσικού και ταυτόχρονα ψυχολογικού τρόμου και παίζει πολύ με τον unreliable narrator.
Αα, ναι, το βιβλίο συνταγών που έβαλες, Μοκαντάσα, μου άνοιξε την όρεξη! Έτσι μου έρχεται να το παραγγείλω
Οι προτάσεις μου βρίσκονται στο νήμα της @Ασάρα "Διαβάζοντας στο χιόνι" θα αναφέρω μόνο ποια έχω στο πρόγραμμα μπας και δώσω καμιά ιδέα σε όσους διαβάζουν στα αγγλικά. Ξέρω από τώρα ότι δεν θα προλάβω να τα διαβάσω όλα, αλλά τρίβω τα χέρια μου στην σκέψη των βιβλίων που έχω μαζέψει.
-Sweetheart, sweetheart του Μπέρναρντ Τέιλορ (Bernard Taylor)
-Blanky του Κίλαν Πάτρικ Μπερκ (Kealan Patrick Burke)
-Comfort me with apples της Κάθριν Μ. Βαλέντι (Catherynne M. Valente)
-Come closer της Σάρα Γκραν (Sara Gran)
-Benighted του αγαπημένου μου Τζων Πρέσλυ (J.B. Priestley)
-Toplin του άλλου αγαπημένου μου Μάικλ ΜακΝτάουλ (Michael McDowell)
-Deathtrap του επίσης αγαπημένου μου Άιρα Λέβιν (Ira Levin)
Ωραία, έτσι όπως τα βλέπω εδώ συγκεντρωμένα αρχίζω και χαώνομαι όπως κάθε φορά που βάζω Νετφλιξ. Μπράβο μου
-Sweetheart, sweetheart του Μπέρναρντ Τέιλορ (Bernard Taylor)
-Blanky του Κίλαν Πάτρικ Μπερκ (Kealan Patrick Burke)
-Comfort me with apples της Κάθριν Μ. Βαλέντι (Catherynne M. Valente)
-Come closer της Σάρα Γκραν (Sara Gran)
-Benighted του αγαπημένου μου Τζων Πρέσλυ (J.B. Priestley)
-Toplin του άλλου αγαπημένου μου Μάικλ ΜακΝτάουλ (Michael McDowell)
-Deathtrap του επίσης αγαπημένου μου Άιρα Λέβιν (Ira Levin)
Ωραία, έτσι όπως τα βλέπω εδώ συγκεντρωμένα αρχίζω και χαώνομαι όπως κάθε φορά που βάζω Νετφλιξ. Μπράβο μου