Τίτλος: Μικρή ιστορία του κόμσου
Πρωτότυπος τίτλος: Eine kurze Weltgeschichte für junge Leser
Συγγραφέας: Γκόμπριχ Χ. Ερνστ (Gombrich H. Ernst)
Γλώσσα: Γερμανικά
Μετάφραση: Έλενα Καμηλάρη
Εκδόσεις: Πατάκης
Έτος έκδοσης: 2012
Έτος πρώτης έκδοσης: 1935 (Γερμανία)
Διαστάσεις: 21x14
Αριθμός σελίδων: 352
ISBN: 978-960-162-365-8
Γράφτηκα στη λέσχη χωρίς σκοπό να γράφω κριτικές για βιβλία ή οτιδήποτε άλλο. Μόνος μου γνώμονας ήταν να διαβάσω κριτικές για βιβλία και μέσω αυτού να βρω νέα αναγνώσματα που θα μου αρέσαν και θα ταιριάζανε στις προτιμήσεις μου. Όλα αυτά μέχρι που διάβασα τη «Μικρή ιστορία του κόσμου».
Τον Γκόμπριχ τον γνώρισα ως φοιτητής αρχιτεκτονικής, ανάθεμα τις ιστορίες, χωρίς να του αποδώσω και πολύ ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήθελα απλά να περάσω το μάθημα. Μετά από ωραία λόγια που διάβασα για το έργο του, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να θυμηθώ λίγο την ιστορία του σχολείου και να δω πως αυτή παρουσιάζεται από την οπτική ενός ξένου και όχι Έλληνα. Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη το «Χρονικό της τέχνης», έπεσε στα χέρια μου το «Μικρή ιστορία του κόσμου». Ένα βιβλίο που αρχικός του σκοπός ήταν να παρουσιάσει συνοπτικά την ιστορία ολόκληρου του κόσμου σε παιδιά. Η ιδέα μου άρεσε πάρα πολύ, τί καλύτερο από ένα μικρό σε έκταση βιβλίο που παρουσιάζει όλα τα γεγονότα, χωρίς να τα αναλύει σε βάθος.
Όλα αυτά ήταν αρκετά για να ξαναθυμηθώ όλα τα περίεργα ονόματα την αρχαιότητας, και τις σύγχρονης ιστορίας, από την εποχή των πρώτων ανθρώπων μέχρι σήμερα. Όλα αυτά χωρίς το βιβλίο να γίνεται κουραστικό και να θυμίζει την ανάγκη για αποστήθιση των σχολικών μου χρόνων. Αυτό όμως που με έκανε να γράψω λίγα πράγματα για το «μικρό» αυτό βιβλίο, είναι ο τρόπος που είναι γραμμένο και κάποια μηνύματα που περιέχει, κυρίως προς το τέλος. Ο Γκόμπριχ πετυχαίνει να παρουσιάσει την ιστορία σαν ένα παραμύθι, που διηγείται μία γιαγιά ένα βράδυ στα εγγόνια της. Σε όλο το κείμενο υπάρχουν σημεία που καλούν τον αναγνώστη να συμφωνήσει ή όχι στις αποφάσεις των πρωταγωνιστών της ιστορίας και στον τρόπο σκέψη τους.
Αναλογιζόμενος την εισαγωγή του συγγραφέα ότι το βιβλίο γράφτηκε σε διάστημα λίγων εβδομάδων μου κάνει τρομερή εντύπωση η ικανότητα του Γκόμπριχ να αποδώσει τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών, με μία μοναδική αφήγηση που απευθύνεται σε παιδιά. Το βιβλίο γράφτηκε το 1935 στην Βιέννη σε διάστημα έξι εβδομάδων, ενώ στην τελική έκδοση, που κυκλοφορεί σήμερα προστέθηκε ακόμα ένα κεφάλαιο με τα γεγονότα του 2ου παγκόσμιου πολέμου κυρίως και έναν επίλογο για την έννοια της ιστορίας. Δεν είναι το κατ’ εξοχήν βιβλίο ιστορίας, οπότε όποιος αναζητεί την ανάλυση των ιστορικών γεγονότων δεν θα ικανοποιηθεί από την ανάγνωση του. Ωστόσο είναι ένα παραμύθι που περιλαμβάνει τους αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους και όλους τους λαούς που επηρεάσανε την σύγχρονη ιστορία.
Τέλος ως επίλογος της πρώτης μου παρουσίασης θα ήθελα να παραθέσω ένα τμήμα του βιβλίου που μου έκανε τρομερή εντύπωση και πιστεύω ταιριάζει στο σήμερα.
«Ξέρω ένα γέρο, σοφό βουδιστή μοναχό που μία φορά, μιλώντας στους συμπατριώτες του, είπε ότι θα ήθελε πολύ να μάθει γιατί όλοι οι άνθρωποι συμφωνούν ότι είναι γελοίο και αξιολύπητο όταν κάποιος καυχιέται και λέει «Είμαι ο πιο έξυπνος, ο πιο δυνατός, ο πιο γενναίος και ο πιο χαρισματικός άνθρωπος στον κόσμο», ενώ, όταν αντί για «εγώ» πει «εμείς» και ανακοινώσει ότι «Εμείς είμαστε οι πιο έξυπνοι, οι πιο ισχυροί, οι πιο γενναίοι και οι πιο χαρισματικοί άνθρωποι στον κόσμο», τότε τον χειροκροτούν με ενθουσιασμό στην πατρίδα του και τον αποκαλούν πατριώτη.»
Last edited by a moderator:
