Καλησπέρα και καλή χρονιά!
Η περίοδος των γιορτών είναι ιδανική για ενδοσκοπήσεις και ανασκοπήσεις. Και όσον αφορά την χρονιά που μόλις έφυγε, ήταν άλλη μια απόδειξη των μαθημάτων που δίνει η Ζωή˙ νιώσαμε δυνατά ποιους ανθρώπους θέλουμε να έχουμε δίπλα μας και συνειδητοποιήσαμε από τις στιγμές που ως τώρα έχουμε ζήσει, ποιες είναι αυτές που έχουμε φυλαγμένες στην καρδιά μας.
Το μέλλον περιέχει παρελθόν, σε άυλη αλλά και σε υλική μορφή. Στο βιβλίο «Ζωή – Οδηγίες Χρήσεως» που κάνουμε αυτό το διάστημα συνανάγνωση, ο συγγραφέας, πέρα από τους ανθρώπους, κάνει λεπτομερή περιγραφή και σε προσωπικά τους αντικείμενα. Οι ιστορίες που αναφέρει για αυτά, ασκούν μια έλξη παρόμοια με τον νόμο της βαρύτητας: αν κοιτάξουμε τον προσωπικό μας χώρο ό,τι κρατάμε κατέχει μνήμη.
Τα υπάρχοντά μας, από ένα απλό σουβενίρ, μέχρι κάτι το οποίο δεν θέλουμε να αποχωριστούμε, έχουν αποκτήσει στον χώρο αυτόνομη υπόσταση και είναι παραδομένα, όπως κι εμείς, στα καπρίτσια του χρόνου: φθείρονται και περικλείουν αναμνήσεις.
Διάφορες σκέψεις γύρω από τα αντικείμενα είχαν γραφτεί σε ένα νήμα εδώ (δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο) όπου μερικά μέλη είχαν αναφέρει ότι δεν αποχωρίζονται σχεδόν τίποτα που τους αφορά παρόλα τα χρόνια που έχουν περάσει (όπως σχολικά βιβλία, παιδικά κόμιξ κτλ) και άλλοι που κάνουν εκκαθαρίσεις.
Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία των.. εκκαθαριστών. Πλέον δεν κρατάω αντικείμενα που αναφέρονται σε μια εποχή μου, αλλά μόνο κάτι που το συμβολίζει. Το νιώθω σαν ένα είδος ξαλαφρώματος από την μία (ειδικά αν έχουν και όγκο) και από την άλλη, σαν να ανοίγει ο χώρος σε νέα αντικείμενα και καταστάσεις.
Έχω τους προσωπικούς μου χρόνους που θέλω να αντικρίζω διάφορα αντικείμενα και αυτό το ορίζω με την προσβασιμότητα που έχω ορίσει σε αυτά: κάποια τα έχω γύρω μου, άλλα σε συρτάρια και ντουλάπια και κάποια άλλα στο πατάρι.
Μερικά από τα διακοσμητικά μου μικροαντικείμενα, τα έχω μαζέψει από την θάλασσα. Σε περίοπτη θέση έχω μια μικρούλα φυσική «κορνίζα»: ένα μικρό κοχύλι, που ο χρόνος το σμίλευσε και το ένωσε με μια πετρούλα που λειτουργεί ως βάση.
Τα σουβενίρ που παίρνω στα ταξίδια μου θέλω να αντιπροσωπεύουν αυτό το κάτι που μου άρεσε στα μέρη εκείνα. Η παρακάτω φωτογραφία είναι μαγνητάκια από την Ρώμη.
Ένα νέο αποθηκευτικό μέσο αναμνήσεων είναι το ίντερνετ και αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι προτιμώ καλύτερα ό,τι είναι χειροπιαστό. Αφορμή στάθηκαν οι χριστουγεννιάτικες κάρτες που είχαμε ανταλλάξει πριν χρόνια εδώ: με την ιεροτελεστία του στολίσματος, σε αυτές τις ευχές ανατρέχω κάθε χρόνο και όχι σε πιο πρόσφατων χρόνων που έχω ανταλλάξει σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Με παρόμοιο σκεπτικό, θα ήθελα να τυπώσω φωτογραφίες και να φτιάξω άλμπουμ, όπως έκανα παλιότερα που υπήρχε μόνο φιλμ, για να ανατρέχω σε συγκεκριμένες μνήμες, κάτι που γίνεται δύσκολα από τον όγκο των φωτογραφιών που έχουμε αποθηκευμένες. Και νομίζω ότι έτσι οι αναμνήσεις θα γίνουν και πιο "πραγματικές", μιας και θα μπορώ να τις αντιλαμβάνομαι με μια επιπλέον αίσθηση, αυτή της αφής.
Εσείς, πως αντιμετωπίζεται τα υλικά πράγματα που έχετε στην κατοχή σας και τα οποία αντικατοπτρίζουν κάτι από εσάς; Έχετε κανόνες συνειδητούς ή μη σε σχέση με τον χρόνο και τον χώρο που αυτά ορίζουν; Μήπως για κάποιο, υπάρχει μιας ιδιαίτερης σημασίας για σας ιστορία; Αν σαν έλεγαν ότι θα χρειαστεί να φύγετε και θα πρέπει να επιλέξετε άμεσα μόνο ένα αντικείμενο (το πολύ δύο :p) που θα μπορείτε να το κουβαλήσετε, υπάρχει κάποιο που θα σκεφτόσασταν πρώτο;
Η περίοδος των γιορτών είναι ιδανική για ενδοσκοπήσεις και ανασκοπήσεις. Και όσον αφορά την χρονιά που μόλις έφυγε, ήταν άλλη μια απόδειξη των μαθημάτων που δίνει η Ζωή˙ νιώσαμε δυνατά ποιους ανθρώπους θέλουμε να έχουμε δίπλα μας και συνειδητοποιήσαμε από τις στιγμές που ως τώρα έχουμε ζήσει, ποιες είναι αυτές που έχουμε φυλαγμένες στην καρδιά μας.
Το μέλλον περιέχει παρελθόν, σε άυλη αλλά και σε υλική μορφή. Στο βιβλίο «Ζωή – Οδηγίες Χρήσεως» που κάνουμε αυτό το διάστημα συνανάγνωση, ο συγγραφέας, πέρα από τους ανθρώπους, κάνει λεπτομερή περιγραφή και σε προσωπικά τους αντικείμενα. Οι ιστορίες που αναφέρει για αυτά, ασκούν μια έλξη παρόμοια με τον νόμο της βαρύτητας: αν κοιτάξουμε τον προσωπικό μας χώρο ό,τι κρατάμε κατέχει μνήμη.
Τα υπάρχοντά μας, από ένα απλό σουβενίρ, μέχρι κάτι το οποίο δεν θέλουμε να αποχωριστούμε, έχουν αποκτήσει στον χώρο αυτόνομη υπόσταση και είναι παραδομένα, όπως κι εμείς, στα καπρίτσια του χρόνου: φθείρονται και περικλείουν αναμνήσεις.
Διάφορες σκέψεις γύρω από τα αντικείμενα είχαν γραφτεί σε ένα νήμα εδώ (δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο) όπου μερικά μέλη είχαν αναφέρει ότι δεν αποχωρίζονται σχεδόν τίποτα που τους αφορά παρόλα τα χρόνια που έχουν περάσει (όπως σχολικά βιβλία, παιδικά κόμιξ κτλ) και άλλοι που κάνουν εκκαθαρίσεις.
Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία των.. εκκαθαριστών. Πλέον δεν κρατάω αντικείμενα που αναφέρονται σε μια εποχή μου, αλλά μόνο κάτι που το συμβολίζει. Το νιώθω σαν ένα είδος ξαλαφρώματος από την μία (ειδικά αν έχουν και όγκο) και από την άλλη, σαν να ανοίγει ο χώρος σε νέα αντικείμενα και καταστάσεις.
Έχω τους προσωπικούς μου χρόνους που θέλω να αντικρίζω διάφορα αντικείμενα και αυτό το ορίζω με την προσβασιμότητα που έχω ορίσει σε αυτά: κάποια τα έχω γύρω μου, άλλα σε συρτάρια και ντουλάπια και κάποια άλλα στο πατάρι.
Μερικά από τα διακοσμητικά μου μικροαντικείμενα, τα έχω μαζέψει από την θάλασσα. Σε περίοπτη θέση έχω μια μικρούλα φυσική «κορνίζα»: ένα μικρό κοχύλι, που ο χρόνος το σμίλευσε και το ένωσε με μια πετρούλα που λειτουργεί ως βάση.
Τα σουβενίρ που παίρνω στα ταξίδια μου θέλω να αντιπροσωπεύουν αυτό το κάτι που μου άρεσε στα μέρη εκείνα. Η παρακάτω φωτογραφία είναι μαγνητάκια από την Ρώμη.
Με παρόμοιο σκεπτικό, θα ήθελα να τυπώσω φωτογραφίες και να φτιάξω άλμπουμ, όπως έκανα παλιότερα που υπήρχε μόνο φιλμ, για να ανατρέχω σε συγκεκριμένες μνήμες, κάτι που γίνεται δύσκολα από τον όγκο των φωτογραφιών που έχουμε αποθηκευμένες. Και νομίζω ότι έτσι οι αναμνήσεις θα γίνουν και πιο "πραγματικές", μιας και θα μπορώ να τις αντιλαμβάνομαι με μια επιπλέον αίσθηση, αυτή της αφής.
Εσείς, πως αντιμετωπίζεται τα υλικά πράγματα που έχετε στην κατοχή σας και τα οποία αντικατοπτρίζουν κάτι από εσάς; Έχετε κανόνες συνειδητούς ή μη σε σχέση με τον χρόνο και τον χώρο που αυτά ορίζουν; Μήπως για κάποιο, υπάρχει μιας ιδιαίτερης σημασίας για σας ιστορία; Αν σαν έλεγαν ότι θα χρειαστεί να φύγετε και θα πρέπει να επιλέξετε άμεσα μόνο ένα αντικείμενο (το πολύ δύο :p) που θα μπορείτε να το κουβαλήσετε, υπάρχει κάποιο που θα σκεφτόσασταν πρώτο;
). Αυτό υπήρξε για μένα ένα κακό παρελθόν που θέλησα να ξορκίσω, προσέχοντας ο ίδιος, από ένα σημείο και έπειτα, τα πράγματα.
φτιαγμένα από υπέροχα υφάσματα, με δαντέλες, φλοραλ κλπ.
- και κάναμε θραύση!! 
Έγινε και συνελευση όλων των κατασκηνωτων και σύμφωνα με τον Αρχηγό ήμασταν δακτυλοδεικτούμενες, παραδειγμα προς αποφυγη και απειλή διαφθοράς των υπολοιπων αθώων κατασκηνωτων!
Και όποτε ακουγόταν ανακοίνωση στο μεγάφωνο, η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει.
Φοβομασταν ότι ειδοποιουσαν εμάς , επειδή είχαν καλέσει τους γονείς μας, να ερθουν να μας πάρουν. 