- Τίτλος: Οι Κόρες
- Πρωτότυπος τίτλος: The Maidens
- Συγγραφέας: Alex Michaelides
Γλώσσα: Πρωτότυπο Αγγλικά / Ελληνικά
Εκδόσεις: Διόπτρα
Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ - Έτος πρώτης έκδοσης: Ιούνιος 2021
Αριθμός σελίδων: 446 - ISBN: 978-960-653–331-0
Δεν ξέρω γιατί ένιωσα την ανάγκη να κάνω παρουσίαση για ένα (πάλι) πολυσυζητημένο και από πολλούς προτεινόμενο βιβλίο. Ο συγγραφέας Άλεξ Μιχαϊλίδης, Κύπριος με σπουδές στο Cambridge και που ζει στην Αγγλία, έχει στο ενεργητικό του το πρώτο του μυθιστόρημα που έγινε μεγάλη επιτυχία το “Η Σιωπηλή Ασθενής”. Το παρόν αποτελεί το δεύτερο μυθιστόρημά του και έχει λάβει διθυράμβους από διάφορους. Προσωπικά το άκουσα από το podcast “βιβλία και συγγραφείς” στο οποίο ο Κώστας Μπακουνάκης το πρότεινε ως καλοκαιρινό ανάγνωσμα
Λοιπόν ίσως αυτή η παρουσίασή μου, να πήρε σάρκα και οστά επειδή θέλω να διαφοροποιηθώ λίγο από τα όσα άκουσα και από την πολύ “διαφήμιση” για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Ένας φόνος μιας νεαρής φοιτήτριας στο Cambridge είναι η αφορμή ώστε να ταξιδέψει εκεί η ηρωίδα, η Μαριάννα, μια τριανταεξάχρονη ψυχοθεραπεύτρια, χήρα εδώ και περίπου ένα έτος. Στο Cambridge φοιτά η ανιψιά της, Ζόι, που την έχει σαν παιδί της από τότε που η αδερφή της και ο άντρας της σκοτώθηκαν.
Στην προσπάθειά της να υποστηρίξει η Ζόι και να βρει τι κρύβεται πίσω από το φόνο, έρχεται αντιμέτωπη με τον ιδιόρρυθμο καθηγητή Έντουαρτ Φόσκα που διδάσκει Αρχαία Ελληνική Τραγωδία. Ο χαρισματικός Φόσκα περιστοιχίζεται από μία ομάδα φοιτήτριες - οι εκλεκτές του, οι Κόρες - και το θύμα ήταν μία από αυτές. Η Μαριάννα είναι πεπεισμένη ότι ο εν λόγω καθηγητής είναι ο δολοφόνος, καθώς βρίσκει ολοένα πιο ατράνταχτες ενδείξεις. Συγκεκριμένα, η αρχαία τραγωδία και τα Ελευσίνια Μυστήρια μπλέκουν στην υπόθεση ως φιλοσοφικό υπόστρωμα σχετιζόμενο με τους φόνους. Η αλλοπρόσαλλη και αλαζονική συμπεριφορά του, επιτείνει τις υποψίες της Μαριάννας. Στο προσκήνιο μπαίνουν διάφοροι ήρωες, ενώ σύντομα ένας δεύτερος φόνος μίας από τις Κόρες ακολουθεί. Μπροστά σε μία ολοένα πιο ζοφερή και δυσεπίλυτη κατάσταση και στην ολοένα αυξανόμενη δυσπιστία των άλλων απέναντι στη Μαριάννα, η ηρωίδα έχει να διαχειριστεί, τις δυσάρεστες μνήμες και τις πληγές της από την απώλεια του συζύγου της που την στοιχειώνουν, τα απόνερα από την ομάδα ψυχοθεραπείας της που την “έχει πουλήσει” για να βρεθεί εκεί, τα παιδικά της τραύματα.
Στα συν:
Μια πολύ καλοδομημένη πλοκή με αγωνιώδες σκηνικό και ανατροπή στο τέλος του βιβλίου. Ο συγγραφέας δείχνει μετρ του θρίλερ αγωνίας. Η ατμόσφαιρα ωραία και επιτυχημένο το πλέξιμο της Αρχαίας Τραγωδίας, της ποίησης του Άλφρεντ Τένισσον και των Ελευσίνιων Μυστηρίων στην υπόθεση, δίνει πόντους. Πολλές και ενδιαφέρουσες οι ψυχαναλυτικές προεκτάσεις. Αναπάντεχο το τέλος.
Στα μείον:
Δυστυχώς, μου “κάθισαν πολύ έντονα στο λαιμό”, συγκεκριμένα μείον. Το λογοτεχνικό ύφος του βιβλίου είναι χαμηλού επιπέδου κατά την άποψή μου. Τετριμμένες περιγραφές και σχήματα λόγου που θυμίζουν λιγάκι έκθεση μαθητή γυμνασίου. Κοινότοπες παρομοιώσεις που επαναλαμβάνονται σε πολλά σημεία του βιβλίου (πχ. η υγρασία / η ομίχλη σαν καπνός - δεν βρήκε κάτι καλύτερο;).
Η μετάφραση /απόδοση μου δίνει την εντύπωση ότι είναι βιαστική και πρόχειρη. Σε δύο τουλάχιστον σημεία, λάθος αναφορές ονομάτων (ευτυχώς εύκολα να καταλάβει κανείς το λάθος, αλλιώς θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη σύγχυση) καθώς και λάθος στα ελληνικά στην απόδοση φράσης εντόπισα σε κάποιο σημείο, ακόμα και εάν δεν έχω το πρωτότυπο.
Το overall που λέμε και εμείς οι “Μπακογιαννόπουλοι”* της λογοτεχνίας: Είναι ένα εύκολο στην ανάγνωση, ενδιαφέρον στην πλοκή αστυνομικό θρίλερ. Διαβάστε το. Εφάμιλλα, ωστόσο, βρίσκει κανείς πολλά βιπεράκια (χωρίς διάθεση υποτίμησης των βίπερ). Μέχρι εκεί. Απέχει πολύ από τον ντόρο και τη διαφήμιση που του έχει γίνει και ως λογοτεχνικό ύφος και ταλέντο γραφής το βρίσκω πολύ, μα πολύ, φτωχό.
Πως το λένε οι αποδότες αστεριών; Τρία στα πέντε θα έλεγα. (επειδή το διάβασα στην παραλία, ξάπλα στην αμμουδιά, κάτω από το αρμυρίκι μου).
*Μπακογιαννόπουλος (για τους νεότερους και για όσους δεν θυμούνται): διαπρεπής κριτικός κινηματογράφου που επί σειρά ετών προλόγιζε ταινίες της ΕΡΤ, με ύφος, τόνο και χροιά φωνής, μάκρος ανάλυσης και λεξιλόγιο που είχε κάνει τον τηλεθεατή να κοιμηθεί πριν προλάβουν να πέσουν έστω και οι εναρκτήριοι τίτλοι της ταινίας (που ξεκίναγε έτσι και αλλιώς αργά).
Last edited:
Το περίεργο είναι ότι το συγκεκριμένο, εγώ, δεν το έχω δει καθόλου να διαφημίζεται (σε ομάδα του ΦΒ). Πρώτη φορά το είδα εδώ από σένα. Και μιά πρόταση: Αν θέλεις ένα κορυφαίο θρίλερ πάρε να διαβάσεις το "Τυφλή ετυμηγορία" της Ρούθ Ρέντελ. Εγώ το είχα διαβάσει στα αγγλικά (A judgement in stone) στα νιάτα μου (20 ετών) γιατί με αυτό το βιβλίο έδωσα προφορικά για το Cambridge Proficiency. Δεν ξέρω πώς είναι η μετάφραση στα ελληνικά. 'Ορμα του.