Έτυχε να διαβάσω πρώτα τον "Θαυμαστό καινούργιο κόσμο" κι έτσι το "Φαρενάιτ" μου το θύμισε σε αρκετά σημεία, δεν ξέρω αν συνέβη και σ' εσάς. Επίσης, παρά τη σωστή "πρόβλεψη" για την κυριαρχία της εικόνας, κάποιες ιδέες στο βιβλίο μου φάνηκαν πολύ συντηρητικές.
Ολοκλήρωσα τα τρία πρώτα κεφάλαια. Η έκδοση που διαβάζω είναι από τον Κάκτο (1976). Το κείμενο, λοιπόν, είναι σε πολυτονικό -και δεν είμαι καθόλου οπαδός-, πυκνογραμμένο, με παλιακή ορθογραφία και άλλες μικρο-ατέλειες. Οι ιστορίες μού φάνηκαν ενδιαφέρουσες στο σύνολό τους, όμως θα συμφωνήσω με...